آیا تناقضی بین آیه 10 بقره ب 85 آل عمران هست؟

20:04 - 1399/02/30

سلام علیکم

در سوره ی بقرة نوشته ‌شده ايه 10 نوشته شده (( إن الذين آمنوا و الذين هادوا و النصاری و آل صابئین،،،،،،، ،لا خوف عليهم و لا هم يحزنون))

و در جایی دیگر از  سوره آل عمران ايه ي 85  نوشته شده (( و من یبتغ غیر الإسلام دينا فلن يقبل منه))

چطور گفته شده لا خوف عليهم و لا هم يحزنون و در جای دیگر گفته شده فلن يقبل منه

آیا نقیضی در این دو آیه نیست؟

روشن کنید 

-------------------------------------

کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: http://www.btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: http://www.btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي را که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: www.btid.org/fa/user/register

http://btid.org/node/152568

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
11 + 6 =
*****
تصویر علی بیرانوند

عرض سلام و ادب و احترام خدمت شما پرسشگر گرامی
در پاسخ به سوالی که مطرح کردید به ذکر چند نکته می پردازیم.

1-قبل از هر مطلب باید به این نکته توجه نماییم که در بین این دو آیه هیچ گونه تناقضی مشاهده نمی شود، برای درک این موضوع لازم است که در معنای دقیق هر دو آیه دقت و توجه کامل داشته باشیم.

2-تأمل و دقت در معنای آیه 62 سوره مبارکه بقره: «إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ الَّذينَ هادُوا وَ النَّصارى‏ وَ الصَّابِئينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ؛كسانى كه (به پيامبر اسلام) ايمان آورده‌‏اند، و كسانى كه به آئين يهود گرويدند و نصارى و صابئان [پيروان يحيى‏] هر گاه به خدا و روز رستاخيز ايمان آورند، و عمل صالح انجام دهند، پاداششان نزد پروردگارشان مسلم است؛ و هيچ گونه ترس و اندوهى براى آنها نيست. (هر كدام از پيروان اديان الهى، كه در عصر و زمان خود، بر طبق وظايف و فرمان دين عمل كرده‌‏اند، مأجور و رستگارند.)»

اين آيه ناظر به سؤالى است كه براى بسيارى از مسلمانان در آغاز اسلام مطرح بوده، آنها در فكر بودند كه اگر راه حق و نجات تنها اسلام است، پس تكليف نياكان و پدران ما چه مى‏‌شود؟، آيا آنها به خاطر عدم درك زمان پيامبر اسلام و ايمان نياوردن به او مجازات خواهند شد؟ در اينجا آيه فوق نازل گرديد و اعلام داشت هر كسى كه در عصر خود به پيامبر بر حق و كتاب آسمانى زمان خويش ايمان آورده و عمل صالح كرده است اهل نجات است، و جاى هيچگونه نگرانى نيست. بنا بر اين يهوديان مؤمن و صالح العمل قبل از ظهور مسيح، اهل نجاتند، همانگونه مسيحيان مؤمن قبل از ظهور پيامبر اسلام‏(تفسير نمونه، ج‏1، ص: 284)

3-دقت و تأمل در معنای آیه 85 سوره آل عمران: «وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلامِ ديناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرينَ؛ و هر كس جز اسلام (و تسليم در برابر فرمان حق،) آيينى براى خود انتخاب كند، از او پذيرفته نخواهد شد؛ و او در آخرت، از زيانكاران است‏»

واژه «اسلام» دارای دو معنای عام و خاص است، معنای عام در واقع به معنای تابع و تسلیم محض بودن است، و معنای خاص آن در آیین وحیانی پیامبراکرم(صلی الله علیه و اله) به کار رفته است. با این وجود چه معنای کلید واژه اسلام را در معنای لغوی مورد استفاده قرار دهیم و چه آن را در معنای خاص و اصطلاحی آن مورد استفاده قرار دهیم به هیچ وجه با آیه 62 سوره بقره در تضاد و تناقض نیست برای فهم و درک بهتر این موضوع نظر قرآن پژوهان در در این خصوص بیان می کنیم:  مفهوم عام اسلام به عنوان يك اصل كلى كه همان تسليم در مقابل حق است به مفهوم خاص آن يعنى آيين اسلام منتقل مى‏‌شود كه نمونه كامل و اكمل آن است و مى‏‌گويد: امروز جز آيين اسلام از هيچ كس پذيرفته نيست و در عين احترام به همه اديان الهى برنامه امروز، اسلام است. همانگونه كه دانشجويان دوره دكترا در عين احترام به تمام دروسى كه در مقاطع مختلف تحصيلى مانند ابتدايى، راهنمايى و دبيرستان و دوره ليسانس خوانده‏اند تنها درسى را كه بايد دنبال كنند همان دروس سطح بالاى مقطع نهايى خودشان است و پرداختن به غير از آن جز زيان و خسران چيزى نخواهد داشت و آنها كه با تقليد نابجا و تعصب جاهلى و مسائل نژادى و خرافات خود ساخته پشت به اين آيين كنند بدون شك گرفتار زيان و خسران خواهند شد و جز تاسف و ندامت از سرمايه‌‏هاى عمر و حيات كه بر باد داده‏اند نتيجه‏‌اى نخواهند گرفت.(تفسير نمونه، ج‏2، ص: 646)