ازدواج و مخالفت با پدر

سلام

باید بررسی کنید ببینید از تفاهم و تناسب موجود بین تون به عشق رسیدید یا از عشق به تناسب و تفاهم؟ اگه حالت اول هستید سعی کنید مهارتهای زندگی رو یاد بگیرید و همچنین مستقل بشید. خانمها مردهایی که دارای استقلال فکری و مالی و... هستند رو بیشتر میپسندن تا آقایونی که همش دستشون تو جیب پدرشونه. یه نکته دیگه رو هم درنظر بگیرید؛ شما باید همسری انتخاب کنید که ۱۰سال دیگه از انتخابتون پشیمون نشید. نگید اون موقع خام بودم نفهمیدم و... پس اگه تو این سن میخواید مزدوج بشید تعهد و وفاداری به همسر رو تا آخر عمر حفظ کنید و یادتون باشه همسرتون تو سختی ها کنارتون بوده که باعث شده شما پیشرفت کنید.

اگه ایشون شرایط شما رو پذیرفته چند ماه دیگه هم صبر کنید تا مشغول بکار بشید بعد ازدواج کنید. اگه واقعا عاشق همید و فکر میکنید برای هم ساخته شدید اجازه ندید از هم جداتون کنند. عشق اگه خالص و بدون ریا و واقعی باشه فقط یکبار تو زندگی آدم رخ میده. اگه آدم به عشقش نرسه یه عمر حسرت به دلش میمونه حتی اگه با بهترین فرد هم ازدواج کنه. پس تمام تلاش خودتون رو کنید تا خانواده راضی بشن. دست پدرتون رو ببوسید باهاش منطقی و آروم صحبت کنید بگید: «من واقعا این خانوم رو دوست دارم و میدونم باهاش خوشبخت میشم٬ شما هم درموردش تحقیق کن اگه چیز بدی شنیدی من از خیرش میگذرم». بعدشم بگید نیاز به همسر دارید و کمکتون کنه تا بتونید زودتر مستقل بشید و تشکیل خانواده بدید.

احساسات پدرتون رو جریحه دار کنید هرکدوم از آدما یه قلقی دارن سعی کنید قلقشو پیدا کنید و از همون طریق وارد بشید. توکل کنید به خدا ان شاءالله بهم میرسید.

شما خیلی عجله نداشته باش. صبر کن تا تابستون مشکل شغلت قطعی برطرف بشه. تا بیای تو کارت جابیفتی خودش یکی دو سال طول میکشه میشی 22 ساله.

اونوقت در شرایط بهتری می تونی پدرت رو راضی به ازدواج کنی.

از حالا هم نا امید نباش. حتی همین تابستون هم که بری سرکار و بتونی خودت رو نشون بدی و پدرت مطمئن بشه می تونی زندگی تون رو اداره کنی احتمالا مخالفت نخواهد کرد.

موفق باشی