برای  ایجاد عزت نفس باید چیکار کنم؟

عرض سلام و ادب خدمت کاربر گرامی

خرسندیم از اینکه در این روزگار ماشینی که خیلیها دچار روزمرگی شده اند ، به دنبال یک نکته مهم و کلیدی هستید که اگر به این هدف رسیدید، زندگی رضایت بخش دنیا و آخرت شما را تضمین می کند. بفرموده امام علی (ع) کسی که خودش را شناخت، خدای خود را شناخته است. و کسی که خداشناس و خداخواه باشد همه چیز دارد.در آسمان و زمین عزیز و عزت نفس خواهد داشت  (فان العزه لله جمیعاً ؛ همه عزت دست خداست نه هیچ جای دیگه) .  پستی ها در نگاه او ناچیز خواهد شد چنانچه همان امام همام می فرمایند: مَن كَرُمَت عَلَيه نَفسُهُ هانَت عَلَيهِ الدُّنيا؛ هر كس براى خودش ارزش قائل باشد، دنيا نزد او خوار مى‌شود.

به دو طریق می توان خود را شناخت و به ارزش وجودی خود پی برد.

1-ابزار شناختی

2-ابزار رفتاری

همانطور که بدن با دو عنصر (تغذیه مناسب، فعالیت مناسب) قوی و ورزیده می شود، روح هم به حسب خود با این دو عنصر قوی و ارزشمند می شود.

1-تغذیه (ابزار شناختی): اصل تفکر و توجه به بزرگی خدا به عنوان منبع ارزشها و توجه به آثار او ، انسان را ارزشمند می کند.تفکر، روح آدمی رو بزرگ می کند. تفکر در مورد چیستی و کیستی خود اعم از شناخت بدن و روح خود ، تفکر در مورد پتانسیلها و قابلیتهایی که یک انسان دارد و می تواند به آن مراتب برسد(که نمونه هایش را می توانید با مطالعه سرگذشت اولیاء الهی بخوانید). تفکر در مورد خرد و کلان گستره و نظام آفرینش که هر روز و هر لحظه هزاران نشانه از جلوی ما می گذرد بدون اینکه توجه داشته باشیم و ذهنمون رو در مورد پدیده ها به چالش بکشیم. توصیه می شود عبادت "تفکر" را با خلوت کردن با یک چشم انداز وسیع به طبیعت انجام دهید. اینکه خدا برای بنی بشرخیلی سرمایه گذاری کرده، به گونه ای که همین نظام آفرینش به این وسعت را خدا برای شما آفریده که پیکری کوچک، اما قابلیتی والا دارید که می توانید به گونه ای باشید که حتی ملائکه الهی به خدمتگزاری شما گماشته شوند. خداوند برای انسان سنگ تمام گذاشته. شناخت این نکته، انسان را به قیمتی بودن خودش واقف می کند چنانچه شاعر می گوید:

 ابر و باد و مه و خورشید و فلک درکارند تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری

 همه از بحر تو سرگشته و فرمانبردار شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری 

2- فعالیت (ابزار رفتاری):  کردار آدم بر بینش آدم اثر گذار است. چه در جهت تخریب و چه در جهت تقویت! و از آن طرف بینش آدم بر کردار او. کسی که اینطور به نظام هستی نگاه کند که زندگی پوچ و بیهوده است، طبعا در عمل هم تقیدی نخواهد داشت. از اون طرف کسی که زندگی رو زیبا بر پایه عشق خالق و مخلوق ببیند طبعا در عملکرد و بعضی تقیدات پایبند خواهد بود. هم عمل و هم شناخت هر دو بر عزت نفس مؤثر خواهد بود. عمل خوب، روح آدمی را تطهیر می کند و روح طاهر، بینش و نورانیتی به ذهن میدهد که نسبت به خود و هستی اندیشه نیکویی داشته باشد. از آن طرف طبق آیه 81 سوره بقره، گناه انسان را محصور می کند و مانع از بصیرت و دید نافذ او نسبت به خود و هستی می شود.

در همین راستا مخالفت با نفس و خواهشهای او هر چند سخت است اما به شدت به قوت روح و درک ارزشمندی او کمک می کند. «نفس»، ما را به تنبلی و سستی می کشاند. و مخالفت با او همچون گیاهی که در کویر می روید، روح را قوی و مستحکم می کند. حضرت على(ع) در نامه اى خطاب به عثمان بن حنیف مى فرماید: "من نفس خود را با پرهیزگارى پرورش مى دهم". شاید همین یک جمله کوتاه حضرت برای جواب جنابعالی کافی بود.
بعد از اینکه شناخت ما نسبت به حقائق درست شد، و عمل و تقوای ما بر اساس دانسته ها مطابق شد، روح، عزیز و کریم می شود. همانطور که خداوند می فرماید: "ان اکرمکم عندالله اتقاکم" بزرگمنش ترین شما با تقوا ترین شماست.

نماز اول وقت یکی از بهترین دستورالعملهای است که هم تغذیه شناختی است و هم فعالیت عملی. هم شخص را به آرامش می رساند و هم به قوت روحی او کمک می کند و ارزش وجودی او را ارتقاء می دهد. ثمره این دستور، زود هنگام خواهد بود بشرط تداوم .

موفق باشید