به زبان آوردن کلمه نا امیدی!

سلام

ناامیدی از رحمته خدا به این معنا که ادم بگه دیگه گناههای من قابل بخشش نیست.دیگه من کارم تمومه .و...

کلمه و لفظ مادام که اراده ی معنی نداشته باشه چرا باید گناه باشه.

اونم صرفا در رحمت خدا ناامید شدن گناهه نه ناامید شدن از رسیدن به خواسته.

من میخوام یه ویلا داشته باشم تلاش میکنم میبینم نه انگار کار من نیست خدا هم نمیخواد ویلا داشته باشم.حتی از خدا ناامید هم میشم بازم منظور رحمتش نیست میبینم خب شرایطش نیست دیگه امیدی هم نیست خدا منوصاحب ویلا کنه حتی اگه مفهومش هم منظور باشه گناه نیست.

مگر اینکه بگه من انقدر گناه کارم که خدا دیگه منو رها کرده و نمیخواد کمکم کنه .یعنی اینجوری ناامید شدن چون از رحمت الهی هستش گناهه .

کلمه ی ناامیدی هم دقیقا منظورتون چیه.مثلا بگه من از رحمت خدا ناامیدم ولی منظورش چیز دیگه باشه؟! خب تصور این حالت چطوریه.مثلا بعضیها میگن شوهر خدای دومه.اینجا طرف منظورش خدایی کردن شوهر که نیست .میگه یعنی باید  حرفش رو گوش کرد یا همچین چیزی.

اگه در جمله همچین چیزی منظور باشه اشکال نداره.ولی اگه جوری باشه که معناش فقط همونی باشه که ظاهر نشون میده و نشه تعبیر دومی براش فرض کرد گفتنش هم چون معنای اصلی رو در خودش داره مصداق ناامیدی میشه .

نه عزیز اشتباه متوجه شدی ناامیدی از رحمت خدا گناهه نه هر ناامیدی  ای. مثلا من ناامید بشم چرا کار بهتر گیر نیاوردم یا دانشگاه بهتر قبول نشدم که ناامیدی از خودت و تلاشته به رحمت خدا کاری نداره. اون درجه ای از نا امیدی رو  میگن که طرف مستاصل شده کفر میگه  از زندگی بریده و خداو بقیه رو مقصر میدونه احساس میکنه کاری از دست خودش برنمیاد و احساس میکنه خدام راهی براش باز نمی کنه و شاید به خودکشیم فکر کنه اینا مصادیق نا امیدی از رحمت خداست که اینا گناهه و توهین به حکمت بالغهخداوند .و یا نه گناهی کرده از بخشش خدا ناامیده در صورت که خدا خدای گناهکاراهم هست بسم رب العاصین . به نام خدا ی عصیان کنندگان. این ناامیدی ها از خدا زمینه گناه خودکشی و غرق شدن در گناه بیشتره . ولی ناامیدی از خودمون یا خانواده یا جامعه خیلی گناه نیست .و بردن کلمه ناامیدی هم اگه در مورد رحمت خداوند نباشه گناه نیست. بازم من نمیدونم در سطح درک خودم جواب دادم که خیلی ناقصه در این حوزه و از افراد دانا به علوم دین بپرس .مسیح