بیماری روحی - افسردگی و نقابهایی که میزنم

سلام.دختری هستم 21ساله،از سن هجده سالگی که نوبت به من رسید برای کنکور دادن و ورود ب دانشگاه بسیار تلاش بیهوده کردم.درمناطق محروم درس خواندم و اولین کنکورم را درآنجا دادم،بلد نبودم چطور بخونم با اینکه شاگرد زرنگی بودم ،تلاش کردم ولی عکس نتیجه داد.در نتیجه 1سال پشت کنکورماندم،سال دوم مشکل خانوادگی بزرگی برایم اتفاق افتاد و من کل سال را افسردگی شدید داشتم،خواهر و برادرهایم دانشگاه شهر دیگری بودند و من تنها درخانه بودم،بخاطر آن مشکل از تمامی دوستان فاصله گرفتم ،و من بسیار خنده رو پر انرژی وشاد بودم ولی بعد از ان قضیه منزوی شدم.شش ماه شش ماه از خانه بیرون نمیرفتم! شاید هم نه ماه ،اجازه بیرون رفتن هم نداشتم. مشکل خانوادگی مقصرش من نبودم ولی تاوان سنگین افسردگی و تنهای را و شکست را من پس دادم.سال دوم پشت کنکور ماندن به افسردگی شدید سپری شد ومن 2نقاب در چهره داشتم یکی وقتی بود که شکنجه های روحی پدر ومادرم را بخاطر تحمل ان مشکل میدیم و خودم را پرانرژی و شاداب نشان میدادم تا بر غم دل انها اضافه نکنم، و تمام کار های شستن و پختن و..بامن بود. نقاب دیگرم به هنگام تنهای بود که من هرشب و هرصبح را گریه میکردم،بسیار باخود حرف میزدم وصداها وتصاویر خیالی میدیدم..دراینجا من نوزده سال داشتم.سال بعد مامجبور به مهاجرت شدیم به شهر دیگری. حال مادر و پدرم در آنجا بهتر شد و حال من بدتر! افسردگیم بکنار، مشکل جدا شدن یکباره از همه دوستانم واینکه دوستانی ک بسیار پاین تراز سطح درسی من بودند الان به دانشگاه رفتند ولی من ک همیشه شاگرد ممتاز بودم و بسیار زحمت کشیدم الان درشهر غربت هستم. دختر مذهبی بودم و با نامحرم ارتباط نزدیک برقرار نکردم و بیشترسمت خدا رفتم خیلی گریه میکردم ،حالم اندکی بهتر شد وحرف زدن های با خودم هم کمتر شد.به شدت به مطالعه و کتاب علاقه مند بودم بخاطر اینکه به خانواده ام فشار نیاورم خورد خورد کتاب های کنکورم را میخریدم، هر وقت پدرم پولی برای خرید لباس یا چیز دیگری داد من فقط با ان کتاب میخریدم و خوشحال بودم به امید انکه کتاب هایم کامل شود و کنکور بدهم پزشکی قبول شوم.من عاشق رشته پزشکی هستم و کمک کردن ب دیگران را دوست دارم. سال دوم پشت کنکور ماندن گذشت و من کنکور ندادم.سال سوم را درشهر غربت بودم و بااینکه یکسال از درس دوربودم ولی خیلی درس خواندم ،چون تنها بودم همیشه فکر گذشته آذارم میداد وچند ماه را خوب میخواندم و بعد افسردگی ب سراغم می آمد وفکر خودکشی خیلی زیاد داشتم..به درگاه خدا التماس میکردم هرکار وهر دعای بود خواندم ولی حالم بدبود.دوباره به خودم انگیزه میدادم و باقدرت میخواندم و باز چند ماه بعد وقفه می افتاد و مطالبی ک میخواندم در ذهنم کمرنگ میشد.به انتهای سال رسیدم متوجه شدم رشته مورد علاقه ام را نمی اوردم وکنکور دادم و همانطور شد ک گفتم.از خانواده اصرار بود ک فکر پزشکی را رها کنم و من دراین چند سال بسیار حرف و کنایه از پدر و مادر و خواهرو برادر خوردم..اما عشق من به پزشکی بیشتر شد.سال چهارم را نیز ماندم با همان افسردگی و همان انزوا ،باز هم درس میخواندم و تجربه های من خیلی زیاد شده بود کارم فقط این بود ک صدها مصاحبه افراد موفق را بخوانم و مطمئن باشم ک من هم یک روز موفق میشم.رویای شب و روز من این بود. خیلی درس میخواندم ولی اوضاع نسبت ب سال قبل هیچ تغیری نداشت،بازهای طولانی را خود به خود گریه میکردم و به گذشته فرو میرفتم هرکار میکردم حالم خوب شود نمیشد ،خانواده ام راجب من هیچ چیز نمیدانند و من چهارسال بود ک همان دو نقاب افسردگی به هنگام تنهای و شادی درجلو ی خانواده ام را دارم. الان اگر از پدرم سوال شود خنده رو ترین و پرانرژی ترین فرد خانواده کیست؟ همه میگویند نرگس است.(اسم من نرگس هست) سال چهارم هم تیکه تیکه درس خواندم هزاران ساعت ولی بدون پیوستگی ومجبوربودم هی برگردم مطالب قبل رابخوانم ک از یادم رفته بود، طی یک بازه چند ماهه دچار فراموشی شدم و از فراموشی خودم میترسیدم اسامی از یادم میرفت بطوری که ب طور مثال به نبات درون ظرف نگاه میکردم و میدانستم نبات است اما هرررچه فکر میکردم اسمش یادم نمی امد! وبعد از ان کمی از درس فاصله گرفتم و کندر خوردم تا بهتر شدم.پدرم درسال چهارم پشت کنکوری ام قسم خورده بود ک اگر امسال قبول نشدی خودمان برات انتخاب رشته میکنیم و من ترسم بیشتر میشد تمام عمرم را درس خواندم برای انکه درآینده دکتر شوم این هدف من بود ومیدانستم توانای اش را دارم.بعد تحمل ان همه سختی و رنجی ک تنها کشیدم همه بیهوده بوده ومن برم آراد بخوانم در رشته ای ک به آن علاقه ندارم؟ پس جواب ان همه زحمتم چه؟..خیلی ناراحت بودم سرجلسه کنکور نرفتم تا به دانشگاه نرم..!تا بزور مجبورم نکنند..دختری بسیار زیبا هستم که طی این سال ها خاستگاران فراوانی داشتم ولی چون دوخواهر مجرد بزرگ تراز خودم هستند پدر و مادرم همه انها را رد کردند،پس شرایط این رو هم نداشتم ،از طرفی بسیار افسرده ام و نمیتوانم ی فرد دیگری رو هم قربانی حال بد خودم بکنم..و من اکنون 21سال دارم و در اوج جوانی افسرده ام و از زندگی لذت نمیبرم، و پنجمین سال است که پشت کنکور هستم و اوضاع همانطور مثل قبل است. درحال حاظر وضع مالی بسیار بدی داریم و نمیتوانم پیش مشاور روانپزشک بروم .حتی اگر وضعم خوب بود هم خانواده قبول نمیکرد دکتر بروم یا تحت درمان باشم چون ازنظر انها مشکلی ندارم! خودم میدانم حالم بد است و کتاب های روانشناسی میخوانم تا مشکلم را حل کنم اما فایده نداره بیماری های روحی مختلفی را خواندم و متوجه شدم تمامی علائم این بیماری را دارم! بیماری دوقطبی_از نوع شیدایی برخی از علائم این بیماری: بسیار پرانرژی و فعال اعتماد به نفس زیاد عدم پیوستگی درانجام یک کار به مدت طولانی_از این شاخه به آن شاخه پریدن نوسان خلق گاهی بسیار شاد و به هنگام غم بسیار افسرده افزایش میل جنسی افزایش خواب عدم اجرا برنامه ریزی و غیره... ازتمام کسایی که میتونن کمکم کنن خواهش میکنم با حرفاشون بهم کمک کنن نمیتونم پیش روانپزشک برم، ازخانوادم کسی حاظر به شنیدن حرفای من نیست. این بیماری اذیتم میکنه .سالای عمرم از دست رفته میبینم و شدیدا احساس تنهای میکنم.نمیتونم پیوسته درس بخونم و نتیجه همه ی زحماتم امسال تباه میشه و تااخر عمر در حسرت میمونم وفقط ی شکست بزرگ برام باقی میمونه ک اخر نتونستم کارو تموم کنم ..باید الان چکار کنم؟ اخرین فرصت منه و من خسته شدم ،من باید چکارکنم ..تروخدا حرفای غمگین نزنین سرزنشم نکنین.. یاعلی *نرگس*

-------------------------------------

کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: http://www.btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال و از طریق کدپیگیری که دریافت میکنید پاسخ را مشاهده نمائید: http://www.btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي را که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين نظراتشان جهت نمايش بعد از فعالیت مفید، ديگر منتظر تاييد مديرانجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: www.btid.org/fa/user/register