ترس از خدا

با سلام 

امروز روایتی رو می نویسم برا شما بزرگواران شاید خیلیها شنیده باشن ولی خیلیهای دیگه ممکنه نشنیده باشن .

چندین سال پیش رادیو روایتی شنیدم درباره ی ترس از خدا به نقل از فرزند شهید آیت الله سعیدی:

راوی فرزند شهید: روزی با پدرم از کنار قهوه خانه ای عبور می کردیم که در آن موسیقی گرامافون پخش می شد .

وقتی صاحب قهوه خانه پدرم را می بیند به احترام پدرم موسیقی را خاموش میکند، وارد قهوه خانه می شویم، پدرم فریاد می زند که چرا خاموش کردین؟

صاحب قهوه خانه می گوید: به قربانت گردم آقا سید به خاطر شما خاموش کردم، پدرم گفت سریع روشن کن چون که باید اون دنیا پاسخگو باشم، چرا که خدا می گوید:ببین که بندگان من از من نمی ترسند و از بنده من می ترسند و به احترام او موسیقی خاموش می کنند .

بزرگواران واقعا چقدر ترس از خدا در دلها وجود دارد؟ اگر بود این همه فساد و بی حیایی رواج نداشت، این همه بی غیرتی و خیانت رواج نداشت، این فدر گناه کردن راحت نبود. 

خدا یه جورایی تو دلها غریبه هست، خیلیامون نماز می خونیم ولی واقعا تمام ذهنمون با خداست یا همش درگیریم سر نماز؟ یاد مشکلات و چه و چه می افتیم.

خیلیا حتی در عرض یک سال لای قرآن رو باز نمی کنند تا یک آیه بخونن با ترجمه و تفکر کنند درباره ی اون آیه.

خدایا ببخش بنده های خوبی نیستیم فقط زمان مشکلات صدا میزنیم و زمان خوشی ها فراموشت می کنیم.

شهدا خدا رو باور داشتن که عشق به شهادت رو شیرین تر از ماندن در دنیا می دیدند.

و استاد بزرگوار مرحوم استاد شهریار که افتخاری هست برای ما آذری زبانها خیلی خوب گفتن:

دنیا یالان دنیاده 

حضرت سلیمان نان، نوح دان گالان دنیاده

اگر اینقدر عاشق دنیا و زیبایی های دنیایی نباشیم، زندگی شیرین می شود .

خدایا برای هر آنچه که داده ای و نداده ای شکر.

موفق و عاقیبت به خیر شین ان شالله

یا حق التماس دعای فرج