تو مدرسه دوستای پسرم یه فحش ناموسی دادن....

سلام، عرض ادب و احترام خدمت شما

از اینکه سؤال خودتان رو با ما به اشتراک گذاشته و با مجموعه اندیشه برتر ارتباط برقرار نموده‌اید از شما سپاسگزارم. سؤال شما رو مطالعه نمودم و این‌گونه متوجه شدم، نسبت به حرف زشتی که فرزند شما در محیط مدرسه از دوستان خود شنیده و کنجکاوی درباره معنی آن پیدا کرده‌اند، باعث ناراحتی و دغدغه‌مندی شما در این زمینه شده و حال به دنبال کسب راهنمایی دراین‌خصوص هستید. 

بزرگوار؛ بسیار عالی از اینکه تلاش دارید مسائل تربیتی فرزند خود را از طریق مشورت نمودن، حل مسئله کنید.

کنجکاوی و سؤال پرسیدن در این سن فرزند شما کاملاً امری طبیعی هست؛ معمولاً نوجوان به علت عوامل متعددی همچون کنجکاوی، قوه تخیل داشتن، و قرارگرفتن در معرض اطلاعات جدیدی که از منابع مختلفی همچون دوستان هم‌سن‌وسال و همچنین فضای مجازی دریافت می‌کند، با سؤالات متعددی روبرو می‌شود که با این کنجکاوی و روحیه جستجوگری به دنبال کشف دنیای پیرامون خود هست. این ویژگی در نوجوان فقط مختص به سؤالاتی که در ذهن آنها ایجاد می‌شود نیست؛ بلکه حتی درباره تجربه‌کردن خیلی از مسائل دل به میدان تجربه می‌زنند، و چون تجربه کافی ندارند، گاهی اوقات به خودشان آسیب می‌زنند.

بنابراین، شما والدین محترم به این نکته توجه داشته باشید که دوران نوجوانی، ویژگی‌های خاص خودش را دارد و باتوجه‌به این ویژگی‌ها باید موضوعات را مدیریت و حل مسئله کنید؛ در نتیجه نوع سؤالات آنها نباید این ذهنیت را برای شما به وجود بیاورد که قصد بی‌ادبی، شیطنت و فضولی  و... را در این موضوعات دارند، آنها فقط در پی این هستند که بتوانند به مجهولات خود پاسخ دهند. در این میان بهترین فردی که فرزند شما تصور می‌کند پاسخ سؤالات او را می‌داند شما والدین او هستید.

 لذا در خصوص این مسئله دقت بفرمایید که نباید با سؤال پرسیدن‌های او، این دلهره و ترس به شما راه پیدا کند و به هم بریزید که ای‌وای چرا فرزند من دچار این مباحث شده؟ حالا چه جوابی به او بدهم که باعث بدآموزی و انحراف او نشود و... بلکه با او به‌گونه‌ای رفتار کنید که فرزند شما متوجه این دغدغه‌مندی، ناراحتی و حساس شدن شما نشود.

نکته دیگر اینکه: محیط اجتماع به‌اندازه محیط خانه قابلیت کنترل ندارد. اینکه تصور کنید در جامعه بشری امروزی و فضای مجازی، هیچ‌وقت حرف بدی نشنود احتمالی بعید هست؛ لذا مدیریت این مسئله خیلی بهتر از اجتناب و فرارکردن و عدم مدیریت در مسئله هست.

برای مدیریت این موضوع بعضی از نکاتی که می‌تواند برای شما مفید باشد را خدمت شما عرض می‌کنم که موردتوجه قرار بگیرد:

 - لطفاً به او اجازه دهید که هر سؤالی یا صحبتی دارند را بتوانند بدون هیچ استرس یا خجالتی با شما مطرح کنند تا شما همیشه اولین و راحت‌ترین و سریع‌ترین منبع پاسخگویی برای او باشید.

- مسئله دیگر اینکه باید این فضای اعتماد بین شما و ایشان به‌خوبی ایجاد شده باشد به‌گونه‌ای که احساس کنند که همیشه می‌توانند سؤالات خودشان را از شما راحت بپرسند بجای اینکه جواب سؤالات خود را در فضای مجازی و یا از طریق بعضی از دوستان خود پیدا کنند. در نتیجه همیشه یک آمادگی نسبی برای پاسخگویی متناسب با سن آنها در خودتان داشته باشید.

- بزرگوار؛ باتوجه‌به اینکه فرزند شما در آستانه سن بلوغ دارند سعی کنید هم خودتان نسبت به تحولات جسمانی و روانی که برای فرزند در این دوران اتفاق می‌افتد و هم ویژگی‌های دوران نوجوانی، آگاهی بیشتری پیدا کنید.

- برای پاسخ‌دادن به سؤالات او سعی کنید ضمن عدم ایجاد حساسیت نشان‌دادن و یا ناراحتی در چهره، به سؤال او باحوصله گوش دهید، و بامحبت به او پاسخ دهید. نیاز نیست که تمام اطلاعات را با جزئیات در اختیار او قرار دهید؛ بلکه به همان اندازه که نیاز او در پاسخ برطرف شود کفایت می‌کند.

- دقت داشته باشید به‌گونه‌ای پاسخ ندهید که احساس کنند شما قصد طفره‌رفتن یا سرهم کردن جواب را دارید. بلکه به‌گونه‌ای جواب دهید که احساس کنند قصد صادقانه پاسخ‌دادن را دارید؛ ولی به‌گونه‌ای که متناسب با سن و رعایت حرمت‌ها باشد بدون اینکه بخواهید وارد جزئیات شوید و یا اطلاعات اضافی در اختیار او قرار دهید پاسخ او را بدهید، و اگر امکان پاسخگویی نداشتید بگویید درباره این مسئله فکر خواهم کرد و در زمانی دیگر پاسخ مناسب شما را خواهم داد.

مثلاً در پاسخ به این سؤال فرزند خود می‌توانید بگویید که در بین صحبت‌ها همیشه بعضی کلمات می‌توانند معنای خوبی نداشته باشند و نمی‌توان همیشه معانی آنها را بر زبان جاری کرد همان گونه که خیلی از کلمات در ذهن ما و یا خیلی از دیگر افراد هستند که معنای بدی دارند؛ ولی ما آن را بر زبان خود جاری نمی‌سازیم، لذا انسان‌های مؤدب نباید هر کلمه‌ای را به زبان خود بیاورند. من به فرزند خودم آن‌قدر اعتماد دارم که اگر کلمه زشتی را هم شنید به تقلید آن را تکرار نکند.

- دقت داشته باشید علم روان‌شناسی معتقد است اگر والدین فرزندان خود را تا حد لزوم از بعضی از موضوعات تربیت جنسی آگاه کنند، آنها هیجان خارق‌العاده‌ای برای به‌دست‌آوردن اطلاعات نشان نمی‌دهند و زندگی خود را در گرو این مباحث قرار نمی‌دهند.

- فرزندان به هنگام ورود به محیط‌های اجتماعی آسیب‌پذیری بیشتری دارند این آسیب‌ها بیشتر در حیطه بدآموزی، انحرافات و قرارگرفتن در معرض خطرات و آسیب‌های جنسی است که مراقبت بیشتر والدین را می‌طلبد؛ لذا حتی‌الامکان درباره افرادی که فرزند شما با آنها ارتباط دارد و همچنین نحوه ارتباط، ضوابطی را تعیین کنید و به‌صورت دقیق برای فرزندتان مشخص کنید چه نوع افرادی برای ارتباط و معاشرت مناسب هستند و چه نوع افرادی مناسب نیستند.

تقویت ایمان دینی یکی دیگر از راهکارهایی است که می‌تواند در برابر آسیب‌های حاصل از محیط اجتماعی، خود مهارگری فرزند شما را افزایش دهد. در حقیقت این تقویت دینی باعث می‌شود که باورهایی در فرزند به وجود بیاید که همچون سد محکمی او را در برابر محرک‌های بیرونی محافظت کند. شما می‌توانید با استفاده از روش‌های مثبت در امر تربیت دینی و آموزش تدریجی مسائل دینی باورهای دینی او را تقویت کنید.

کلام پایانی: بر اساس دیدگاه دین اسلام برای تربیت جنسی باید تدابیر سه‌گانه مدیریت روابط، مراقبت و آموزش مهارت‌ها را مدنظر داشته باشید؛ به‌گونه‌ای که فرزند بتواند در زمان‌هایی که والدین در کنار او حضور ندارند، با کنترل رفتارهایش یا مقاومت در مقابل دیگران از خود محافظت کند؛ در نتیجه بهترین روش آن است که به او آموزش خودکنترلی در برابر آسیب‌های اجتماعی را بیاموزید و هرچقدر خودکنترلی و آگاهی فرزند شما در نوع مواجه‌شدن با سؤالات مختلف و رسیدن به پاسخ افزایش پیدا کند، مدیریت او بهتر و نگرانی شما هم کمتر می‌شود.

امیدوارم که در تربیت صالح فرزندان خود موفق و سربلند باشید.