سادات, [۲۰.۰۹.۲۱ ۲۰:۲۲]
سلام شبتون بخیر
مردی که تصمیم داشت به سفر تجارت، برود خدمت امام صادق (ع) رسید و درخواست استخاره کرد، استخاره اش بد آمد، آن را نادیده گرفت و به سفر رفت؛ اتفاقاً به او خوش گذشت و سود فراوانی هم برد اما از آن استخاره در تعجب بود.
پس از مسافرت خدمت امام (ع) رسید و عرض کرد: یابن رسول اللّه (ص) یادتان هست چندی قبل خدمت شما رسیدم، برایم استخاره کردید و بد آمد، استخاره ام برای سفر تجارت بود، به سفر رفتم، سود فراوانی بردم و به من خوش گذشت!
امام صادق (ع) تبسّمی کرد و به او فرمود: در سفری که رفتی یادت هست در فلان منزل خسته بودی، نماز مغرب و عشا را خواندی، شام خوردی و خوابیدی و زمانی بیدار شدی که آفتاب طلوع کرده و نماز صبح تو قضا شده بود؟ عرض کرد: آری، ای فرزند رسول خدا (ص) حضرت فرمود: اگر خداوند، دنیا و آنچه را که در دنیاست به تو داده بود جبران آن خسارت (قضا شدن نماز صبح) نمی شد
با توجه به این که در احادیث داریم کسی که توبه می کند مانند کسی است که اصلا گناه نکرده است پس چرا در حدیث فوق امام صادق (علیه السلام) می فرمایند اگر تمام دنیا را به تو بدهند خسارتت جبران نمی شود آیا اگر ما نمازمان قضا شود و قضای آن را به جا آوریم و پشیمان هم باشیم باز هم دچار خسران شدیم؟
------------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی
از دقت نظر شما خرسند شدیم، امیدوارم این روحیه پرسشگری و ریزبینی رو حفظ بفرمایید.
به طور کلی خسران در امور معنوی قابل جبران هست. همانطور که آدمی در تجارت خود ممکن است ضرر کند اما ممکن است در معامله دیگر آن ضرر را هم جبران کند. امور معنوی هم اینگونه است، چنانچه در قرآن دو عنوان «هدایت» و «گمراهی» به عنوان تجارت تعبیر شده است.(16 بقره).
پس خسران در امور معنوی، قابل جبران است. یکی از اوصاف خداوند «یا جابر الکسر العظیم» است. یعنی ای کسی که ضرر و شکست بسیار بزرگ را هم جبران می کند. یا این وصف که « یا مُبَدّلَ السَیّئات بالحَسَنات » یعنی ای کسی که بدیها را به حسنات تبدیل می کند. یا در سوره عصر که می خوانیم همه مردم در خسران هستند مگر کسی که این خسران را "با ایمان و عمل و توصیه به صبر و حق" جبران کند.
آنچه در روایت آمده است نشان از فضیلت نماز صبح است که اگر دقت کنید حضرت می فرمایند ثروت و مادیات اصلا قابل مقایسه با معنویات نیست. به این عبارت دقت کنید :« اگر خداوند، دنیا و آنچه را که در دنیاست به تو داده بود جبران آن خسارت (قضا شدن نماز صبح) نمی شد »
و حضرت نفرمودن که این خسارت با اعمال نیک دیگر قابل جبران نیست و اصلا امام در صدد این مطلب نیستند. بلکه صرفا امور معنوی و مادی رو با هم مقایسه کرده و فرموده اند به هیچ وجه امور مادی جای امور معنوی را نمی گیرد. چرا که آنچه برای انسان می ماند و برای قیامت و عمر جاویدان او مفید هست همین امور معنوی است، و آنچه فانی و محدود است همین عمر دو روزه دنیا و مال و منال است. چنانچه قران می فرماید :«ماعندکم ینفد و ما عندالله باق» یعنی: آنچه نزد شما (مادیات) تمام می شود و آنچه نزد خداست (معنویات) باقی خواهد ماند.
پس نماز صبح حتی اگر قضا شود هر چند خسران دارد اما قابل جبران است.
به طور مجزا نماز صبح فضیلت خاصی دارد.
به عنوان نمونه دو مطلب تقدیم می شود
1- مردی به خدمت امام صادق(ع) آمد و عرضه داشت :من مرتکب گناهی شده ام.
امام صادق(ع) فرمود :خدا می بخشد.
آن شخص عرضه داشت :گناهی که مرتکب شده ام خیلی بزرگ است.
امام فرمود:اگر به اندازه ی کوه باشد خدا می بخشد.
آن شخص عرضه داشت:گناهی که مرتکب شده ام خیلی بزرگتر است.
امام فرمود :مگر چه گناهی مرتکب شده ای؟
وآن شخص به شرح ماجرا پرداخت. پس از اتمام سخن امام صادق(ع) رو به آن مرد کرد و فرمود:خدا می بخشد ، من ترسیدم که نماز صبح را قضا کرده باشی.
2- از امام صادق(ع) پرسیدند که چرا کسانی که در آخر زمان زندگی می کنند رزق و روزیشان تنگ است؟
فرمودند :به این دلیل که غالبا نمازهایشان قضا است.
3-همچنین مرحوم آیت الله حاج شیخ حسنعلی اصفهانی (معروف به نخودکی) در وصیت خود به فرزندش می گوید:
اگر آدمی چهل روز به ریاضت و عبادت بپردازد ولی یک بار نماز صبح از او فوت شود، نتیجه آن چهل روز عبادت بی ارزش (نابود) خواهد شد.
موفق باشید، همیشه