10:29 - 1401/09/29
سلام وعرض ادب
چیکار کنیم که فرزندمون فعال وتاثیر گذار باشه نه منفعل وتاثیر پذیر؟ با چه تدبیری بچه اهل تفکر میشود؟
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
انجمن‌ها:
http://btid.org/node/229260
با سلام به شما کاربر محترم
گرچه توضیح ندادید که چه چیزی باعث شد تا در حوزه تربیت فرزند، چنین سؤالی را مطرح کنید و اینکه انتظارتان از یک فرزند تأثیرگذار و فعال چیست، ولی یکی از فاکتورهای بسیار مهم در تربیت فرزندِ فعال و کُنشگر این است که روی سبک زندگی خود و فرزندمان بیشتر کار کنیم؛ بدین صورت فرزندی که اهل هدف، برنامه ریزی، تلاش و پشتکار باشد، خود به خود او را به یک شهروندِ فعّال و کنشگر در جامعه تبدیل می‌کند، برخلاف تربیت سهل گیرانه و سختگیرانِ!
اگر روی تربیت فرزندمان، بسیار سهل گیر یا سخت‌گیر باشیم، حاصل و نتیجه این تربیت، چیزی جز تربیت منفعلانه نخواهد بود؛ به گونه‌ای که چنین فرزندانی در دامن چنین خانواده‌هایی در آینده به یک شهروند منفعل، ترسو و بی خاصیت برای جامعه تبدیل می‌شوند.
اما چگونه می‌توان بچه‌ها را اهل تفکر پرورش داد؟ یکی از روش‌های تعاملی با بچه‌ها این است که به جای توضیح و بیان مستقیم درباره همه اتفاقات و رویدادها بهتر است از طریق پرسیدن و ایجاد انگیزه سؤال، قوه تعقل و تفکر فرزندمان را تحریک کنیم؛ مثلاً فرض بگیرید با فرزند خود به بازار رفتیم و در بازار، بنر و پرچم‌های سه رنگی را آذین بندی کردند، در اینجا به جای اینکه بالافاصله دلیل این کار را به فرزندمان بگوییم از او بخواهیم حدس بزند که علت این کار در بازار چیست؟ به طور کلی، هرچقدر پرسشگری و کنجکاوی پرسشگرانه را در فرزندانمان فعال کنیم، خود به خود قوه تعقل و تفکر در کودکان و نوجوانان فعال‌تر شده و تمایل به فهمیدن در آن‌ها بیشتر خواهد شد.
موفق باشید.
سلام
میشه در مورد سوال اول منبع مطالعاتی معرفی کنید واینکه در تنبیه قهر کردن به مدت کوتاه مطلوب است چه مدت باشه که هم طولانی نشود وهم روی بچه تاثیر بگذارد
با سلام مجدد به شما
کتاب یا منبعی که به طور خاص در این زمینه ورود کرده باشد را ما نمی‌شناسیم، ولی برای پرورش فرزند کنشگر و فعال به شیوه و سبک زندگی والدین در این زمینه بسیار بستگی دارد. از این رو کتاب‌های زیادی در زمینه سبک و روش تربیتی وجود دارد که به چند نمونه اشاره می‌کنیم:
1- روان شناس کودک خود باشید: ویژگی‌ها، نیازها و مسائل کودکان 3 تا 6 سال، اثر دکتر مبین صالحی، نشر موسسه امام خمینی(ره)
2 مهارت‌های فرزند پروری، اثر فاطمه زارع، نشر نگین تفت
3- تکنیک‌های فرزند پروری، اثر سعید جهانشاهی
در کنار کتاب‌های تربیتی برای اینکه بتوان کودک و نوجوان را به کتاب خوانی (که یکی از مؤلفه‌های مهم در تربیت فرزند می‌باشد) سوق داد، کتاب زیر یکی از کتاب‌های موفق در این زمینه است.
کتاب "چگونه یک فرزند کتابخوان تربیت کنیم؟" اثر پاملا پل و ترجمه سمیه اصلاحی؛ این کتاب با دستورالعمل‌هایی که دارد شما را راهنمایی می‌کند تا با لذت‌بخش‌ترین ترفندهای ممکن، فرهنگ کتاب‌خوانی را در فرزندتان نهادینه سازید.
درباره تنبیه و قهر با فرزند هم توصیه می‌کنیم به عنوان راهکار آخر از قهر استفاده کنید، لزوماً در برابر هر رفتار بد کودک و نوجوان نباید از مکانیزم قهر استفاده کرد، بلکه از محرومیت استفاده کنید. محرومیت از چیزهایی که موردعلاقه او باشند تا اثر مطلوب خودش را داشته باشد؛ مثلاً به کودک یا نوجوان خود گوشزد کنید که تا تکالیف مدرسه‌اش را انجام نداده، حق استفاده از تلویزیون یا گوشی را ندارد. میزان محرومیت بسته به انجام رفتار مطلوب در کودک و نوجوان متفاوت خواهد بود. لذا تا زمانی که رفتار مطلوب از سوی کودک و نوجوان مشاهده نشود، محرومیت همچنان ادامه خواهد داشت. اما قهر را در چه موقعیت‌هایی می‌توان استفاده کرد؟
اولاً باید بررسی کرد که قهر به تنهایی مکانیزم مؤثری در به وجود آمدن رفتار مطلوب یا حذف رفتار نامطلوب هست یا نه؟ برای برخی از بچه‌ها نه تنها مؤثر نیست، بلکه منجر به واکنش بدتر آن‌ها میشود به خصوص اگر مادر زیاد از حد از قهر در تربیت استفاده کند.
ثانیاً استفاده بیش از حد از قهر اثر معکوس دارد و بچه‌ها این نوع رفتار را از ما الگو گیری می‌کنند و در تعامل و ارتباط با هم‌سن و سالان خود هم از این شیوه مخرب استفاده خواهند کرد. لذا بهتر است قهر را برای موارد خاص و موقعیت‌هایی که رفتار کودک و نوجوان بسیار بد و نامطلوب بوده است اختصاص داد.
ثالثاً میزان قهر نیز باید کوتاه باشد؛ یعنی فرصتی برای بازگشت و اصلاح رفتار فراهم کنید طوری که کودک و نوجوان از قهر شما ناامید نشده و با امید به اصلاح، زمینه برای اصلاح رفتارش فراهم شود. بعضی از والدین در این زمینه سختگیری زیادی می‌کنند طوری که بچه از بخشش پدر و مادر ناامید شده و دیگر تلاشی برای اصلاح رفتار خود نمی‌کند. در حالی که بچه باید امید به بخشش پدر و مادر داشته باشد تا برای اصلاح رفتار خود انگیزه و اراده لازم را حفظ کند.
موفق باشید.