سوال اعتقادی: چطور بچه هامو با اسلام آشنا کنم...؟؟؟

با عرض سلام و خسته نباشید. 
فرزندان ارزشمندترین موهبت‌های الهی هستند که به امانت به والدین سپرده شده‌ اند. والدین وظیفه دارند که بار مسئولیت را به ‌خوبی به دوش کشیده و با تربیت آن ها در اسلام باعث رستگاری و موفقیتشان شوند. روش اسلام در تربیت فرزند، استفاده از پند، محبت، جدیت توأم با مدارا و احتیاط است که باید در عین‌ حال مؤثر نیز باشد. در تربیت اسلامی زیاده ‌روی دیده نشده و همواره اعتدال بهترین راه تربیت است.

موضوع تربیت، جدا از جنبه روحی و نفسانی، جنبه بدنی و عقلی را نیز شامل شده و زمانی‌که این سه اصل به موازات یکدیگر به‌ طور صحیح تقویت شوند، قطعاً انسان موفق و توانایی به جامعه بشری راه پیدا می‌کند. خانواده، مدرسه و گروه‌های دینی عواملی هستند که جدا از عوامل قهری مانند وراثت، بر نوع رفتار و تربیت فرزند تأثیر می‌گذارند. 

از آنجا که رشد جسمانی زودتر از رشد عقلانی شروع می‌شود، ممکن است تغییرات ظاهری نوجوان برایش ناخوشایند باشد. در این‌گونه مواقع، اگر فرد از اعتماد به نفس پایینی برخوردار باشد، همین مسئله و عدم مواجه شدن او با حل مشکل، ممکن است باعث گوشه‌گیری و انزوای او شود؛ بنابراین والدین در این دوران باید همواره همراه و راهنمای فرزندان باشند و نوجوان را برای افزایش عزت نفس یاری کنند. پیامبرصلی الله علیه و آله  در روایتی  مراحل تربیت را به سه مرحلۀ هفت سال (از تولد تا 7 سالگی، از 7 تا14 سالگی، و از 14 سالگی به بعد) تقسیم کرده، به والدین و مربیان توصیه می‌کنند که در هفت سال سوم زندگی (همان دوران بلوغ و نوجوانی) به او به عنوان یک شخصیت بزرگسال بنگرند. همچنین به او اعتماد و در کارها با وی مشورت کنند. «در حقیقت، رسول خدا صلی الله علیه و آله در روایت موردنظر،  به تشخص‌طلبی و استقلال‌جویی جوان توجه فرموده و او را در کشور کوچک خانواده، وزیر و مسئول شناخته است. از طرف دیگر، به پدر و مادر فهمانده است که با جوان امروز مانند کودک دیروز رفتار نکنند.» 

در فرزندپروری، مداخلات مبتنی بر قدرت، تنها باعث اطاعت موقتی نوجوان می‌شود و موجبات ناکامی و گاهی خودسری فرزندان را در طولانی‌مدت فراهم آورد. قطعاً داشتن حسن خلق در رفتار با نوجوان، موجب دلگرمی او در محیط خانواده می‌شود. چنان‌که قرآن از زبان لقمان به فرزندش یاد می¬کند که او با واژه «بنی» فرزندش را خطاب می کند:
وَ إِذْ قالَ لُقْمانُ لابْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یا بُنَیَّ لا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ:  به خاطر بیاور هنگامى را که لقمان به فرزندش ـ در حالى که او را موعظه مى‏کرد ـ گفت: پسرم، چیزى را شریک خدا قرار مده که شرک ظلم عظیمى است.
والدین در هنگام تعامل با فرزندشان باید با احساسات وی هماهنگ شوند و با علاقه و انگیزه به حرف آنها گوش دهند؛ چراکه اگر پدر و مادر به نیاز عاطفی فرزندان پاسخ دهند، زمینۀ پرورش همدلی و اتفاق‌نظر را در آنها ایجاد می‌کنند. 
در تربیت نوجوان نه باید آن‌قدر به او آزادی عمل داد که تعادل زندگی‌اش به هم بخورد و نه باید با رفتار سختگیرانه باعث شد که در لاک خود فرو رود و به مشکلات روحی دچار شود. 
خداوند در قرآن به اعتدال در رفتار سفارش کرده، می‌فرماید: «وَاقْصِدْ فِی مَشْیِکَ وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ:  در رفتارت میانه‌رو باش و با آرامی سخن بگو!».

شاید یکی از مهم‌ترین عوامل دوران بلوغ برای دختر و پسر نوجوان، انتخاب دوست باشد که گاه این دوستی تنها به دلیل عواطف معمول بشری و گاه به دلیل عواطف شدید دوران بلوغ و در اصطلاح امروزی «عشق ورزیدن» شکل می‌گیرد. در دوران بلوغ، به دلیل علاقۀ فرد به گسترش روابط اجتماعی، نوجوان پیوسته می‌کوشد روابط اجتماعی خود را از محدودیت خانوادگی درآورد و به اشخاص دیگر مخصوصاً همسالان خود گسترش دهد؛ چراکه خود را از پدر و مادر دور می‌بیند و شرم بیان مشکلات، مانع از ابراز ناگفته‌هایش می‌شود، به‌ناچار سراغ انتخاب دوستِ همراز و هم‌صحبت می‌رود و مشکلات دوران بلوغ و تغییرات هورمونی را با او در میان می‌گذارد. حال در صورت نادرست بودن نتیجۀ همفکری، ممکن است آیندۀ فرد به خطر بیفتد و او را در زندگی دچار مشکل کند. بنابراین والدین باید همواره در انتخاب دوست، فرزندان خود را همراهی و راهنمایی کنند.
بهترین و مطمئن‌ترین راه برای حفاظت نوجوانان از گرفتار شدن در دام دشمنان و انحراف و کج‌اندیشی آنان، آشنا کردن آنها با مبانی دینی و احادیث رسیده از معصومان: است. امام صادقعلیه السلام  در روایتی در همین زمینه می‌فرمایند: «نوجوانان خود را با احادیث ما آشنا کنید قبل از آنکه مُرجئه (یکی از گروهای منحرف عصر ایشان) بر شما پیشی بگیرند». 
معمولاً نوجوان علاقه‌مند به سنت‌شکنی و عدم پذیرش آداب و رسوم کلیشه‌ای است و همین مسئله موجب وحشت او می‌شود که مبادا مورد مواخذۀ جامعه‌اش قرار بگیرد.  امیرالمؤمنین علیعلیه السلام در روایتی به این موضوع اشاره کرده، می‌فرمایند: «آداب و رسوم خود را به فرزندانتان تحمیل نکنید؛ زیرا آنها برای زمانی غیر از زمان شما آفریده شده‌اند». 
مواردی که گفته شد را اگر در رفتار خود با فرزندتان مورد توجه قرار بدهید انشالله می توانید فرزندی موفق به جامعه تحویل بدهید با تشکر از همراهی شما.