صفت هایی همانند شرافت، کرامت نفس، عفت، احسان، ایثار، خدمت و فداکاری و رضایت از آثار جهانبینی توحیدی است. انسان پرهیزکار و خداباور، متصف به صفت های الهی است. ویژگیها و صفت های مؤمن واقعی در قرآن و سنت به تفصیل آمده است. خداوند در قرآن بارها از مؤمنان راستین و صفات خداباوران سخن گفته است. برای نمونه به برخی از آیهها اشاره میکنیم:
یک ـ یکتاپرستی
«وَ الَّذِینَ لایَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ؛ و کسانی که با خدای یکتا خدایی دیگر نخوانند». (فرقان: 68)
دو ـ ازدیاد ایمان
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذَا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِیمَانًا وَ عَلَی رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ. (انفال: 2)
مؤمنان همان کسانیاند که چون خدا یاد شود، دلهایشان بترسد، و چون آیات او بر آنان خوانده شود، بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکل میکنند.
سه ـ تضرع در پیشگاه خداوند
وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهُما کَانَ غَرَامًا. (فرقان: 64)
و کسانی که گویند: پروردگارا! عذاب جهنم را از ما بگردان که عذاب آن دائم است.
چهار ـ یاد خدا در همه حال
«وَ الَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَ قِیَامًا؛ کسانی که شب را با سجده و نماز برای پروردگارشان به روز آرند». (فرقان: 64)
پنج ـ مراقبت و خشوع در نماز
الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ؛ آنها که در نمازشان خشوع دارند. (مؤمنون: 2)
وَ الَّذِینَ هُمْ عَلَی صَلَوَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ؛ آنها که از نمازها مواظبت میکنند. (مؤمنون: 9)
شش ـ پرداخت زکات
وَ الَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَاهِ فَاعِلُونَ؛ آنها که زکات را انجام میدهند. (مؤمنون: 4)
هفت ـ فروتنی
وَ عِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْنًا. (فرقان: 63)
بندگان خاص خدای رحمان آن کسانیاند که سنگین و فروتن بر زمین راه میروند.
وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا؛ و چون جاهلان خطابشان کنند، سخن ملایم میگویند. (فرقان: 63)
هشت ـ توجه به آیهها و نشانههای الهی
وَالَّذِینَ إِذَا ذُکِّرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ یَخِرُّوا عَلَیْهَا صُمًّا وَ عُمْیَانًا. (فرقان: 73)
و کسانی که چون به آیههای پروردگارشان اندرزشان دهند، کر و کور بر آن ننگرند.
نه ـ اعتدال در مصرف
وَالَّذِینَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَلِکَ قَوَامًا. (فرقان: 67)
و کسانی که چون خرج میکنند، اسراف نکنند و بخل نورزند و میان این دو معتدل باشند.
ده ـ وفای به عهد
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ؛ آنها که امانتها و عهد خود را رعایت میکنند». (مؤمنون: 8)
یازده ـ دوستی با مؤمنان
وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ؛ و مردان و زنان باایمان، دوستان یکدیگرند. (توبه: 71)
لاَّ یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاء مِن دُوْنِ الْمُؤْمِنِینَ؛ مؤمنان نباید کافران را ـ به جای مؤمنان ـ به دوستی بگیرند. (آل عمران: 28)
دوازده ـ پرهیز از قتل نفس به ناحق
وَ لاَیَقتُلُون النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ؛ و انسانی را که خدا محترم داشته، جز به حق نکشند. (فرقان: 68)
سیزده ـ پرهیز از روابط جنسی نامشروع
وَ لَا یَزنُونَ؛ و زنا نمیکنند. (فرقان: 68)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ؛ آنها که دامان خود را از آلودگی به بی عفتی حفظ می کنند. (مؤمنون: 5)
چهارده ـ گواهی ناحق، ممنوع
وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ؛ و کسانی که گواهی به ناحق ندهند. (فرقان: 72)
پانزده ـ برخورد کریمانه
وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا؛ و چون بر ناپسندی بگذرند با بزرگواری گذرند. (فرقان: 72)
شانزده ـ رویگردانی از لغو و بیهودگی
وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ؛آنها که از لغو و بیهودگی روی گردانند. (مؤمنون: 3)
خدا باوران انسان های دوست داشنتی هستند از لغو اعمال تنش زا دروی می نمایند و برای احقاق حق تا پای جان ایستادگی می نمایند.
«آنها هنگامى که با لغو و بیهودگى برخورد کنند، بزرگوارانه از کنار آن مى گذرند» (وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِراماً).
در حقیقت، آنها نه در مجلس باطل حضور پیدا مى کنند و نه آلوده لغو و بیهودگى مى شوند.
چون بر ناپسندی بگذرند با بزرگواری گذرند
خداوند بر توفيقات شما بيفزايد
ممنونم.
سلام
ممنونم حلما جان
سلام
خواهش میکنم.