قرآن و توجه دادن مسلمانان به کعبه

اینکه خدا می فرماید: «خدا همه جا هست و به هر طرف كه رو كنى ، به سوى او است.»[بقره/115] به معنی این نیس که خدا در یه جاهایی نعوذبالله حضور فیزیکی داره؛ بلکه این آیه، احاطه خدا رو بر همه زمان ها و مکان ها نشون میده.[1] «و باز بدانيد كه خدا را بر همه موجودات عالم احاطه كامل است.»[فصلت/56]

بنابراین خدا بر همه چی احاطه داره و از همه چی خبر داره. «از و (از خدا بترسيد كه) هر چيزى را اگر آشكار يا پنهان كنيد خدا (بر آن و) بر همه امور جهان كاملا آگاه است.» اما با این وجود، دستور داده مسلمونا بسوی یه مکان به اسم کعبه رو بیارن. «اى رسول، از هر جا و به هر ديار بيرون شدى، روى به جانب كعبه كن . شما مسلمانان هم به هر كجا بوديد، روى بدان جانب كنيد.»[بقره/144]
تفسیر نمونه در باره رو کردن مسلمونا به سمت کعبه و حل شبهه ی فوق می نویسه: «توجه کردن به قبله هرگز مفهومش محدود كردن ذات پاك خدا در سمت معينى نيست، بلكه از آنجا كه انسان يك وجود مادى است و بالاخره بايد به سويى نماز بخواند، دستور داده شده است كه همه به يك سو نماز بخوانند تا وحدت و هماهنگى در صفوف مسلمين پيدا شود، و از هرج و مرج و پراكندگى جلوگيرى به عمل آيد فكر كنيد اگر هر كسى به سويى نماز مى ‏خواند و صفوف متفرق تشكيل مى ‏دادند چقدر زننده و ناجور بود؟»[1]
خلاصه این میشه که خدا بر همه زمان و مکان ها احاطه داره ولی بخاطر اهدافی مثل حفظ وحدت مسلمونا و غیره، فرموده که مسلمونا به سوی یه مکان به اسم کعبه توجه کنن(نظیر نماز خوندن، سر بریدن حیوان).

پی نوشتها
[1]. تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ناصر، دارالکتب لاسلامیه، 1374 ش، ج‏1، ص 414.
[2]. همان، ص415.