خدایا چرا پسران من بی غیرتند/ دندانی که سالم بود کشیدم!

سلام. واقعا غم انگیزه ، افرادی که هنوز خودشون به تکامل نرسیدن و یا حتی تو مسیر تکامل هم نیستن زن می گیرن بچه دار می شن و...

که اینطور باعث افسردگی و نامیدی فرزاندانشون میشن. برادر خوبم کم افرادی نیستند که اینجور مشکلاتی دارن. به طور مثال پدر من نیز تا حدودی این گونه است. او نه تنها با ما که فرزندش هستیم اینطوره بلکه باعث افسرگی مادرم هم شده... اما برادر خوبم اون چیزی که مهمه اینه که شما این رو فهمیدی که پدرتون دچار مشکلاتی هستش.. پس باید سعی کنی که حرفاشو وقتی داره سرزنشت میکنه با هرچیز دیگه جدی نگیری. میدونم خبلی سخته که جلو افراد دیگه باعث سرافکندگیت میشه اما باید محکم باشی تا بیشتر از این ضربه نخوری. باید زندگیتو بسازی و تا میتونی خودتو مشغول کنی .. ازدواج کن... زندگی کن... بچه دار شو و با بچه هات خوب باش. ..... امیدوارم همیشه موفق باشی

بهتره یه مدت دور از ایشون زندگی کنین و برای آزمون درس بخونین...چون تنها موندن یه خورده برای پدرتون خوبه و پی به اشتباهاتش میبره اماسعی کنین صبور باشین و احترامش رو نگه دارین...زمان همه چیز رو درست میکنه...

سلام

ببخشید اینو میگم ولی من حتی حالم نکشید پستت رو تا ته بخونم یعنی اولش رو خوندم ولی بعد خودم خواندم حدیث مفصل از این مجمل!

بذار یه چیزیو بهت بگم اینجا هیچ کسی بهت حق نخواهد داد همه میخوان نصیحتت کنن و بگن بدی از توئه البته نیتشون خیره و حرفی که میزنن به خاطر اینه که با زندگی خودشون و چن تا غرغر بابا مامان خودشون مقایسه میکنن و شرایط تو براشون قابل درک نیست .

سه گروه در ایران هیچ وقت محکوم نمیشن و همیشه حق دارن :پدر مادرا- پزشک ها - معلم ها(البته این واسه قدیم بود و الان دیگه دوره ش گذشته! الان دیگه باید گفت بیچاره معلم ها).

در مورد والدین هیچ وقت حق رو به فرزند داده نمیشه و جالبه که همین فرزندی رو که ناخلف میدونن و میگن بدی از خودشه وقتی بچه دار شد و پدر یا مادر شد ، تبدیل به ادم خلف میشه!( انگار نه انگار که یه زمانی میگفتن ادم بدیه پس میتونه اون بدی هایی رو که در حق پدر و مادرش کرده در حق بچش هم بکنه!)

این اخلاق هایی که تو تعریف میکنی رو خوب میفهمم میدونی چرا؟ چون یه فامیل پرجمعیت داریم که همه  با هم رفت و آمد دارن و از این اخلاق ها رو به وفور دیدم!!

هیچ کسی بهت حق نمیده چون شرایطت تو رو ندارن توصیه هاشون هم اینه که محبت کن و به حرفشون گوش کن و حدیث بهت میگن که به والدینت اف نگو و .... ولی خبر ندارن تو همه این کارا رو کردی پسر عمو ها و دختر خاله های خودم کم و بیش همین مشکلات رو داشتن یکی با پدرش یکی دیگه با مادرش.

مخلص کلام: اگه دنبال راه حل میگردی باید بهت بگم نه مقابل به مثل جواب میده نه صحبت کردن (چون سنش از این حرفا گذشته) نه محبت کردن و چاپلوسی و ... فقط یه راه داره : پدرت رو همون طوری که هست قبول کن پســــر جان! جواب بدی هاش رو نده (یعنی اصلا جواب نده، این برای اعصابت بهتره ، به خاطر خودت میگم) باهاش بحث نکن(بازم به خاطر اعصاب و جسم خودت میگم داری خودت رو داغون میکنی!) . یعنی فقط به فکر این باش که هر چه زود تر مستقل بشی و ازش فاصله بگیری (البته منظور این نیست که باهاش قطع رابطه کنیا منظورم اینه که مثل جوجه یه گنجشک که بالاخره پر میشکه میره آشیانه خودش رو میسازه ) اون وقت تو هم براش عزیز میشی .بعضی از پدر مادرا وقتی زیادی جلوی چشمشون باشی بهت گیر میدن هر چی هم خدمت کنی نتیجه عکس میده .مثلا پسر عموی بزرگ من از پدرش مراقبت میکرد و همیشه باهاش بود ،عموم همیشه غیبتش رو میکرد ولی پسر عموی کوچیکم سالی دوبار میومد خونش ، عموم تحویلش میگرفت و میگفت بهترین پسرمه!! در صورتی که تمام کاراش و مسولیت هاش گردن پسر بزرگ بود و به وضوح معلوم بود پسر کوچیکه از زیر همه کارا در میره .طبیعیه که وقتی با یه نفر اوقات زیادی میذاری باهاش اختلاف نظر هم پیدا میکنی و کسی که سالی دو بار میبینتت فقط با هم تفریح میکنید و خوش میگذرونید و خاطره خوب میسازید .هیچ وقت همه مسولیت ها رو گردن نگیر بلد باش گاهی موذی باشی! اگرم میخوای بعضی مسولیت ها رو به برادرهای دیگت بسپری با دعوا و توپ و تشر این کارو نکن سیاست داشته باش ، نقشه بکش !

سلام

تغییر رفتار و بد اخلاق شدن پدرت قطعاً دلیل داره که باید سعی کنی دلیلش رو بفهمی و اصلاح کنی؛ مثلاً اگه بعد از بازنشستگی، سراغ کار دیگری نرفته و کاملاً بی‌کاره، ممکنه علت بد اخلاقیش همین بی‌کاری باشه.
زندگی هیچ کس بدون مشکل نیس؛ یکی با پدرش مشکل داره، یکی با مادرش مشکل داره، یکی با همسرش مشکل داره، یکی بیماری لاعلاج یا صعب العلاج داره و...؛ خدا وکیلی با پدر مشکل داشتن بدتره یا مشکل با همسر و بیماری سخت؟ برای مشکلاتی که نداری خدا رو شکر کن و برای مشکلاتی که داری صبر پیشه کن که مشکلات زندگی همه به نفع انسانه و اینو بدون که به قول حافظ:
هرکه درین بزم مقرب‌ترست                    جام  بلا،  بیشترش  می‌دهند
این که در برابر اخلاق پدرت صبر می‌کنی و بی‌احترامی نمی‌‌کنی خیلی خوبه؛ چون بر اساس آموزه‌های اسلامی، احسان به والدین حتی اگه کافر هم باشن، لازمه؛ اما این که این صبر باعث افسردگی و فشار خون و چربی خون و لرزش انگشتای دستت شده، نشون دهنده اینه که این صبرت واقعی نبوده و پشتوانه اعتقادی نداشته؛ صبر واقعی، عصبانیت رو از بین می‌بره و لذت رو به ارمغان می‌آره؛ اما صبر تو، عصبانیت رو به درون برده و غم و غصه رو به ارمغان آورده. باید بدونی که تحمل اخلاق بد پدرت، یکی از عبادت‌های بزرگ محسوب می‌شه.

در برخورد با پدرت سه نوع کار می‌تونی انجام بدی:
1- صحبت منطقی: ظاهراً امتحان کردی و تأثیر نداشته؛ اما بازم ناامید نباش و سعی کن کسی رو پیدا کنی که پدرت قبولش داشته باشه و باهاش صحبت کنه. همچنین بعضی از حرفا و خواسته‌هاتو می‌تونی در حضور دیگران مطرح کنی تا پدرت نتونه با فحش و جواب غیرمنطقی باهات برخورد کنه و اگه حرف غیرمنطقی زد می‌تونی از دیگران بخواهی که درباره تو و پدرت قضاوت کنن؛ یا پدرت کوتاه می‌آد یا دیگران چهره واقعی پدرت رو می‌شناسن و تو رو درک می‌کنن.
2- تحریک احساسات: محبت و احترامت رو به پدرت بیشتر کن؛ اگه او باهات حرف نمی‌زنه تو باهاش حرف بزن؛ تحویلش بگیر، باهاش شوخی کن، باهاش مشورت کن؛ حتی از مادرت کمک بگیر که خواسته‌های درست تو رو با حیله ‌های زنانه به پدرت قالب کنه.
3- اهمیت ندادن: گاهی لازمه مثل پدرت خودت رو به کوچه علی چپ بزنی، بعضی از حرف‌ها و کارها رو باید نشنیده و ندیده بگیری، گاهی اوقات حرف‌های جدی اما غیر منطقی پدرت رو باید با شوخی و خنده بی‌اثر کنی. گاهی فکر کن با یه آدم بیمار یا یه بچه طرفی که توهین می‌کنه اما دست خودش نیس و تو فقط باید تحمل کنی و خودت رو به بی‌خیالی بزنی.

در خصوص کرایه اتاق شخصی، پیشنهاد من اینه که به صورت رسمی از خونه جدا نشی؛ اما می‌تونی زودتر از پدرت بیدار بشی و از صبح تا شب بری کتابخونه که هم با پدرت کمتر برخورد کنی و هم به مطالعه برسی؛ اگه ساعات کار کتابخونه کمه، از جاهایی مثل مسجد، پارک و نمازخونه‌های جاهای مختلف می‌تونی استفاده کنی. ورزش رو هم ترک نکن؛ چون از لحاظ روحی خیلی کمکت می‌کنه.
سعی کن نقطه ضعف دست پدرت ندی، اون شرکت کامپیوتری که ادامه ندادی و جمعش کردی یه جورایی تو رو غیر قابل اعتماد می‌کنه؛ یه کار ثابت می‌تونه تو رو پیش خودت و خونوادت موجه و قابل قبول کنه.حتی به ازدواج هم فکر کن _البته اگه مثل پدرت ترسو نیستی و طاقت ریسک و توکل رو داری و مشکلات مالی رو بهونه نمی‌کنی_ تا از این جهت خودت و خونوادت به آرامش خیال برسید.

درباره این که گفتی پدرت به شدت اهل نماز و قرآن هستش و حتی بعضی روزها آن‌قدر با صدای بلند قرآن می‌خونه که همه تو خونه سر درد می‌گیرن؛ شکی نیس که مردم آزاری حرومه و حتی قرآن خوندنی که باعث آزار دیگران بشه گناه داره، اما این شبهه در جامعه ما وجود داره که چرا بعضی از آدمای با ایمان، بد اخلاق هستن؛ اما واقعیت اینه که اصلاً آدم مؤمنِ بد اخلاق وجود نداره، چون اخلاق یکی از ارکان مهم ایمانه و آدم بداخلاق، به اندازه‌ای که بد اخلاقه به همون اندازه ایمانش ناقصه؛ در اسلام «ایمان» عبارتست از: «پندارِ نيك، گفتارِ نيك و كردارِ نيك».

امیدوارم همیشه موفق و شاد باشی
حامد؛ کارشناس مشاوره سایت رهروان ولایت