من

اینا بسیار طبیعی اگه نمی شدید اینطوری باید به خوداون شک میمردید....

چه حس مشترکی...

قربونش برم اینجا ایرانه....اکثر همسن و سال های ما به همین وضع دچار هستن البته فاکتور بگیریم یک قشر خاص رو(منظورم آقا زاده ها و شازده خانوماست که از بدو تولد دنیا بر وقف مرادشون هست و خر مراد رو سوارن)

دلیلش هم کاملا مشخصه : کلی درس میخونی بعد موقعیتی که حقته میشه مال یکی از همین از ما بهترون

هیچ تفریحی که واقعا اسمش تفریح باشه نداریم

یه وقتایی هم خودمون کلی برنامه ریزی میکنیم میخوایم بریم 2ساعت خوش باشیم نتیجه ش چیه؟ هیچی اتفاقایی میفته که از بیرون رفتن پشیمون میشی.......

میخوای هر کاری کنی میبینی اونجایی که باید باشی و حقت هست نیستی چرا؟ چون قبلا یکی از همین از ما بهترون ها جای منو شما رو اشغال کرده

میری بیرون میبینی تویه فکر و چه کنم های خودتی همین از ما بهترونا چندتا مثل خودش رو انداخته توی مازاراتیش و داره خوش میگذرونه(البته این از ما بهترون مازاراتیشون رو فقط واسه به قول خودشون دور دورای همینطوری بیرون میارنا ماشین اصلیشون پرایده یا نهایت تیبا یا بتروکونه ریو ست

عزیزم من خودم به اینایی که گفتم اصلا توجه نمیکردم و در اصل برام مهم نبود که کی داره اونی که حق منو شماست رو چندتا چندتا ازمون میدزده ولی به قول یکی از دوستام که اتفاقا مشاور هم هست : شاید در ظاهر این چیزا برای منو شما مهم نباشه و وقتی اینا رو میبینیم حتی برنگردیم نگاشون کنیم ولی هر بار که حتی قد 1ثانیه مغزمون این تفاوت ها رو درک کنه  هرچند هم که ما باز به روی مبارکمون نیاریم نتیجه ش میشه همین که تویه سن 20 سالگی احساس پوچی به آدم دست میده...وقتی میبینی همه تلاشت رو کردی ولی باز هیچی به هیچی معلومه که آدم بی تفاوتی میشیم....(البته جسارت نباشه من منظورم شخص شما یا خودم نیست من و شمای نوعی و مثالی رو عرض میکنم)

به خدا دلم میسوزه برای جوونایی مثل خودمون که مستحق دلسوزی نیستیم چون چیزی کم نداریم ولی...ولـــــــــــــــــــــــــــــــی هیچ وقت به حق واقعیمون نرسیدیم............

شکر خدا من از اینی که هستم راضیم ولی ایمان دارم با تمام وجود باور دارم که این جایی که من هستم حق واقعیم نیست و به من تحمیل شده چون اونچیزی که حقم بوده با پر رویی تمام ازم دزدیده شده

از صمیم قلبم و با تمام وجودم برات آرزو میکنم که از این حال بیرون بیای