ناعدالتی . چرا من نمیتونم زن بگیرم

منم با نظر کاربرانی که میگن مقایسه نکنید موافقم.

منم یه دوستی دارم وقتی باهاشم اگه مثلا ۴ ساعت باهم باشیم کل ۴ ساعت رو اه و ناله میکنه چرا ازدواجمون دیر شد و ... . اگه تو خوابگاه باهم‌باشیم که مصیبته‌. همش باید غمباد بگیریم که کی نوبت ما هم میشه.

وقتی با اون نباشم خوشحالترم. نه اینکه دختر بدی باشه یا ازش بدم بیاد، ولی وقتی باهاشم همش داریم غصه میخوریم. خو غصه بخوریم که چی؟ درست میشه؟ باید قسمت بشه.

یکی از کاربرا هم میگفت دهه های ۶۰ و ۷۰ ایقد بهشون فشار نیومده که خودارضایی کنند، من یکی رو میشناسم ۹۰ سالشه خودارضایی میکنه، زنش مرده. 

اخه چرا فکر میکنید همه مشکلتون اینه که مجردید؟

چرا ایقد خودتون رو مقایسه می کنید با اونایی که ازدواج کردند و فکر می کنید چون ازدواج کردند قله خوشبختی رو فتح کردند؟ اخه از این مقایسه جز حال خودتون رو خراب کنید چی عایدتون میشه؟!

خب من ازدواج کردم. الان خیلی خوش بحالمه؟ البته با شوهرم بنده خدا ، مشکلی ندارم. ولی امروز یک مساله ای پیش اومد ایقد حالم بهم ریخت، نتونستم ناهار بخورم... . همه سر سفره نشستند کوفتشون شد که من نتونستم بشینم. رفتم خوابیدم آرزو کردم برسه اون روزی که با چلوار کفن بذارندم توی خاک، شاید اونموقع قلبم آروم بگیره.

سر تاسر وجودمو استرس میگیره... اصلا نمی تونم سرپام وایسم. در طول هفته چند مرتبه اینجوری میشیم. هیچ دارویی هم اثر نداره. اصلا دیگه بنظرم خوب نمیشم.

خوبه؟ همه وجودتون تشویش باشه، فقط خودت بفهمی چی داری میکشی؛ برای هیچ کس قابل درک نباشه ولی همسر و بچه داشته باشی و اونا هم درگیر تو بشند؟ عذاب وجدان اونا رو هم بگیری؟!

بابا هرکس یه چیزی داره صدتا چیز دیگه رو نداره... شما بیرون رو می بینید.

یه مثلی هست که میگه من از درون میسوزم تو از بیرون میسوزی!

دکتر رفتم بهم گفت تو از جمله نوادر زنان موفقی؟ خب که چی؟! کدومش تونست حال منو خوب کنه؟ کدومش اصلا تونست یک لحظه تشویش منو کم کنه یا درک کنه؟!

خداییش متوجه بشید چی میگم خدا رو شکر می کنید که سلامتید. ازدواجتون رو هم میسپارید دست خدا...

اینقدر باطن زندگیتون رو با ظاهر زندگی دیگران مقایسه نکنید. بخدا قیاس مع الفارقه!

هعععععی دل

من گشتم نبود نگرد  نیست، پاسخی وجود نداره برا این سوال

از نظر منم تو سن ۲۲ تا ۲۸ برا دختر که تو اوج نیاز جنسیه ازدواج صورت نگیره میخام که بعدش هم صورت نگیره، عجب دنیایی شده ها

دخترای دهه ۸۰ رااااحت، همه چیشون تامین میشه بدن ترس بدون حجب بدون حیا ، افسرده هم نمیشن

ما بدبختای دهه ۶۰ م ک همه چی رو سپرده بودیم به خدا با حیامون، با ترسمون از خدا نیازامون رو سرکوب کردیم و نابود شدیم 

خییلی قشششنگ جوابمونو داد

چرا من نمیتوانم شوهر کنم؟

دخترای بزرگتر وکوچکتر رفتن اونوقت نوبت ما که رسید همه چی وارسید