والدین و مدیریت تربیت فرزند

سلام.

شما به عنوان مادر خب طبیعیه همچین میلی داشته باشید که بچه تون رو طبق میل خودتون تربیت کنید اما ایا مطمئنید روش شما روش درستیه.بچه اسباب بازی نیست.خیلی از هنجارهایی که برای بچه ها شکل میگیره صرفا سلیقه ست.و چه بسا اشتباه.خصوصا اینکه تا هفت سالگی بنا نیست شما به بچه امرو نهی کنید.بچه باید ازاد باشه و دستور بده شما بگید چشم.فقط باید مراقب باشید جلوی بچه رفتار نادرستی نکنید .تربیت یعنی همین.ولی کو گوش شنوا.اغلب مادرها خودخواه هستند که من یه مقاله ای در موردش نوشتم با عنوان مادران جنایتکار ، یعنی بخاطر اینکه بچه شون اونجوری تربیت بشه که خودشون دوست دارن انواع ظلمها رو به بچه میکنند.واقعا ظلم میکنند که گناهش خیلی هم بیشتره .چند وقت دیگه بچه تون سه چهار ساله میشه .فرض کنید مهمون میخواد بیاد خونه تون.شما چقدر به این بچه ارزش قائلید و حریمش رو حفظ میکنید.چپو راست امرو نهی به بچه که اینجوری نکن اونجا نرو اونو دست نزن اینو بپوش و.... 

بچه ست انسانه ولی مادران فکر میکنند این یعنی تربیت.که در واقع جنایتی بالاتر از این که به یه بچه ی بی پناه زور بگیم و مجبورش کنیم اونجور که ما دوست داریم رفتار کنه وجود نداره.

اینا رو میگم چون یه جمله ای نوشتید که توش خیلی حرف بود.(من دوست دارم بچه م رو اونجور که میخوام تربیت کنم).پیداست اگه بتونید نمیذارید بچه نفس بکشه.

از اون طرف هم به خانواده ی پدرش مثل خائن نگاه نکنید.اونا هم اندازه ی شما به تربیت بچه اهمیت میدن و صد البته مثل خود شما کلی هم اشتباه خواهند داشت اما این حس مقابله رو بچه متوجه میشه که این یعنی ساقط شدن هر دو طرف از اعتبار کافی در نگاه بچه.چون هر چی اونا ببافن رو شما پنبه میکنی و هر چی شما ببافی رو اونا.

جمع بندی .تا هفت سالگی تربیت یعنی چشم گفتن به بچه و ریاست مطلق بچه در منزل.مهمون و همسایه و اقای فلانی هم برای بچه مفهوم نداره.هیچ کس هم مهمتر از بچه ی ادم نیست.عوض اینکه به بچه فشار بیارید به مهمونا بگید ببخشید بچه م دوست داره فلان کانال رو ببینه.بچه م دوست داره فلان جا بشینه .تا هفت سالگی اینکارو بکنید بچه لوس هم نمیشه .لوس شدن برای بعد از هفت سالگیه خودتون هم جلوش خطا نکنید.تا هفت سالگی که بعدش خود بچه نگاه میکنه ببینه شما چجوری دوست داری همون کارو میکنه نیاز به گفتن هم نیست.ولی اگه نیاز شد تا یکی دو سال بعد از  بلوغ هم میتونید یوقت حرفی چیزی نیاز بود بهش بگید.بازم بعدش اجازه بدید خودش تصمیم بگیره.

بچه عروسک نیست که هر جور دوست دارید باهاش رفتار کنید