با سلام و عرض ادب
معذرت میخوام پسر من ۸ ساله هستند و شبها خیلی می ترسن و تنهایی داخل اتاقشون نمی خوابند و حتما باید دخترم یا من کنارشون باشیم یا تنهایی داخل آسانسور نمی روند ممنون می شم اگر راهنمایی بفرمائید چگونه رفتار کنم تا آسیبی بهشون نرسه و از این موضوع راحت بشیم و حل بشه ان شاالله
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام علیکم
از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم.
ترس و اضطراب در کودک شما موجب نگرانی شما شده است، امیدوارم با تلاشی که میکنید بتوانید به فرزندتون کمک کنید تا از این مشکل دور شود، البته این نکته هم خدمتتان عرض کنم که ترس تا حدودی در این سن طبیعی است، و جای نگرانی ندارد هر چند این مساله به معنای بی تفاوت بودن و به دنبال درمان نبودن نیست، و تلاش شما برای برطرف شدن این مشکل قابل تحسین است.
در خصوص ترس شبانه او اگر بتوانید علت آن را شناسایی کنید، با حذف یا کنترل و مدیریت عوامل، در درمان موفق تر خواهید بود؛ برخی علتهایی که میتوان حدس زد موارد زیر است:
تماشای فیلمهای فضایی و تخیلی و کارتونهای ترسناک
شنیدن صحبتهای اضطراب آور از بزرگترها در مورد مسایل مختلف
شاهد اختلافات و دعواهای بین اعضای خانواده بودن
تاریک بودن محیط خواب
عدم تامین نیازهای عاطفی او در کودکی و الان (دلبستگی ناایمن)
و...
به صورت عمومی وکلی چند راهکار خدمتتان عرض میکنم اگر جواب نداد باید با بررسی های بیشتر و احیانا تستهای مربوط به کودکان با منبع ترس و اضطراب او آشنا شد و درمانهای روانشناختی را دریافت نمایید که این مساله هم مستلزم مراجعه به روانشناس کودک است.
اما برخی راهکارها:
مستقیما نگویید نترس این که ترس نداره، اینگونه صحبت کردن موجب القا ترس در او می شود، سعی کنید او را درک کنید با او همدلانه رفتار کنید.
در صورتی که علت اصلی آن را کشف کردید بر طرف نمودن علت آن بسیار مهم و راهگشاست. برخی علتهای آن را در بالا ذکر کردم.
انجام بازی هایی که مستلزم تنهایی موقت او، یا قرار گرفتن موقتی در تاریکی است(مواجهه) مفید خواهد بود؛ مانند قایم موشک بازی، انجام بعضی از بازی‌ها در تاریکی؛ مانند بازی در جلوی نور چراغ یا شمع به صورت سایه بازی، بازی بستن چشم و دنبال کردن دیگری از روی صدایی که فرد مقابل درمی آورد، و دیگر بازی ها...
سعی کنید روابط او با همسالانش را بیشتر کنید.
برای اینکه در هنگام خواب از شما جدا شود، باید به صورت تدریجی هر شب از او فاصله بگیرید، و با فاصله از او بخوابید و این فاصله را در شبهای بعد بیشتر کنید.
برای تنها خوابیدن او بهش ستاره بدهید و از قبل جایزه ها را برایش مشخص کنیدکه مثلا با 7 ستاره میتونی چه چیزهایی تهیه کنی یا 10 ستاره چی و...
برای استفاده از آسانسور به صورت تنهایی او را مجبور نکنید، از رفتارهایی که موجب ترس بیشتر او میشود به شدت خودداری کنید.
سعی کنید از گفته ها و رفتارهای او، آنچه در ذهنش می گذرد که باعث ترسش می شود(افکار یا تصاویر) را شناسایی کنید و آن را اصلاح کنید یا با افکار و تصاویر مثبت جایزین کنید.
در صورتی که احساس می کنید ترسش از آسانسور زیاد است بهتر است به صورت حضوری به مراکز مشاوره مراجعه کنید تا با کمک روانشاس تکنیکهای مواجهه تدریجی را با او تمرین کند.
در ادامه اگر نیاز به راهنمایی داشتید در خدمتتان هستم.
موفق باشید.
ممنونم از لطف و محبت شما
خدا خیرتون بده
فقط ببخشید من الان باید نگران باشم ببرم پیش روانشناس یا این اقتضای سنش هست و حل می شود ان شاالله
سلام مجدد
این مساله چون قابل درمان است و مشکل حادی نیست از این جهت جای نگرانی ندارد و البته اینکه عرض میکنم نگران نباشید به معنای بی تفاوت بودن و دنبال درمان نبودن نیست، اضطرابی که در کودکی وجود دارد اگر درمان نشود در بزرگسالی هم با فرد خواهد بود و مشکلاتی در زندگی برایش ایجاد میکند، بنابراین نکاتی که در پاسخ قبل خدمتتون عرض کردم را با دقت مطالعه کنید و سعی کنید آنها را عملیاتی نمایید، چنانچه بعد از انجام آنها هنوز مشاهده کردید که نسبت به برخی موقعیتها مانند آسانسور یا چیزهای دیگه ترس دارد به مراکز مشاوره حضوری مراجعه نمایید تا با ارتباط مستقیم با فرزند شما و انجام تکنیکهای درمانی مشکل را حل نمایند.
موفق باشید.