سلام
من بشدت از کمبود اعتماد بنفس رنج میبرم
خیلی رو خودم کار کردم که اعتماد بنفسم رو جلوی آدما حفظ کنم و استرس نگیرم و احساس شرم نکنم ولی اصلا انگار نه انگار......
اصلا جرعت حرف زدن به اون صورت ندارم
بخوام با کسی حرف بزنم دو سه کلمه
تو چشمای کسی راحت نمیتونم نگاه کنم موقع حرف زدن همش چشمام رو زمینه
یا مثلاً خیلی جاها که از کمبود اعتماد بنفس دچار استرس میشم صدام میلرزه
و اگه خیلی شدید تر بشه پاهام شروع می‌کنه به لرزیدن ......
مشکل ظاهرمم نیست که بخاطرش دچار کمبود اعتماد بنفس و شرمساری بشم چون ظاهر خوبی دارم
نمی‌دونم با خودم چیکار کنم بیست سالمه ولی مثل بچها خجالت میکشم از مردم و باهاشون غریبی میکنم ....
اینم بگم که من از بچگی زیاد از خونه بیرون نمی‌رفتم و تو خونه موندن رو بیشتر از اجتماع دوست داشتم و دارم یه جور انزوا که خیلی دوست دارمش و به قول معروف از اون آدما هستم که سرم خیلی تو لاک خودمه ...
------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
با سلام به شما کاربر محترم
اینکه خیلی دوست دارید که به قول خودتون تو لاک خودتون باشید و موندن توی خونه رو بیشتر از بیرون رفتن و در حضور جمع بودن لذت می برید، می تواند نشان از درون گرایی بالای شما باشد. طبعا افرادی که درون گرایی شدیدی دارند، کمتر دوست دارند که در موقعیت جمعی قرار بگیرند و بیشتر در تنهایی خودشون بیشتر احساس آرامش و راحتی می کنند. خب این روحیه در کنار نداشتن مهارت و عزت نفس باعث می شود که فرد به شدت کمبود اعتماد به نفس رو در خودش احساس کند و احساس درونی خوبی در مواجهه با دیگران نداشته باشد. لذا در مواجهه با یک موقعیت جمع، اجتناب رو بر قرار ترجیح میدهد. خب چه اتفاقی می افتد؟ هرچقدر در اینگونه مواجه ها، فرد بیشتر اجتناب کند و کمتر خودش را در موقعیت جمعی و گفتگو با دیگران قرار دهد، اضطراب و نگرانی او در مواجهه با دیگران بیشتر خواهد شد. لذا در یک گفتگوی ساده با دیگران دچار تپش قلب، نگرانی شدید و دست و پاچه شدن های مکرر خواهد شد. در حالی که اگر فرد برخلاف میل باطنی، خودش رو در موقعیت های جمع و گفتگو با دیگران قرار دهد، اولا میزان استرس و اضطراب او کاهش پیدا می کند. ثانیا به جهت تکرار و تمرین، مهارت بهتری پیدا می کند تا چگونه با دیگران تعامل مثبتی داشته باشد.
درنتیجه با این توضیحاتی که داده شد، توصیه می کنم راهبرد خودتون رو در مواجهه با دیگران تغییر بدهید؛ یعنی برخلاف میلی باطنی، خودتون رو ملزم کنید تا روزانه در یک موقعیت جمع قرار بگیرید یا حتی اگر پیش نیامد، خودتون رو ملزم کنید که مثلا بیرون از خونه بروید و با کسی صحبت کنید یا تلفنی با دوستتان گفتگو داشته باشید. این رویکرد در دراز مدت، اضطرابتون رو برطرف خواهد کرد و از بین می برد. شک نکنید که اگر مدام از جمع گریزان شوید یا خودتون رو در موقعیت جمع قرار ندهید، حتما میزان اضطراب و استرس تون در ادامه شدت پیدا می کند؛ زیرا وقتی مدام راهبرد اجتناب رو در مواجهه با جمع انتخاب می کنید، ذهن نسبت به این مسئله حساس خواهد شد و ناخواسته در مواجه با جمع مدام این هشدار رو به شما خواهد داد و میزان استرس تون رو بیشتر می کند، در حالی که اگر مثلا از میان دو موقعیت جمع، یکی از این موقعیت رو بپذیرید، اولا ذهن شما دیگر حساس نمی شود. لذا اضطرابتون به مرور در جمع کمتر می شود. ثانیا به جهت تکرار و استمرار برای حضور در جمع و صحبت با دیگران، کم کم یاد می گیرید که چگونه با دیگران ارتباط موثر داشته باشید.
در ادامه اگر تمایل داشتید که مهارت ارتباط موثر رو با دیگران یاد بگیرید، حتما با در میان بگذارید تا تکنیک های ارتباط موثر رو برای شما توضیح بدهیم.
موفق باشید.