کمک

با سلام به شما کاربر محترم

درباره این سوال از دو منظر فقهی و روانشناختی می توان پاسخ داد.

1- از منظر فقهی:
«استمناء» یعنی این‌ که انسان با خودش کاری کند که از او منی بیرون بیاید، و این کار، از نظر اسلام حرام است و عامل این کار، مرتکب گناه شده است. استمناء، انواع مختلف دارد؛ مانند بازی کردن با آلت، خارج شدن منی به واسطه لذت بردن از صدای زن و (یا مرد) نامحرم، رد و بدل کردن حرف‌های عاشقانه، فکر کردن به مسائل شهوت انگیز و... اگر کسی با اختیار یکی از این اعمال را به قصد خروج منی انجام دهد و منجر به خروج منی از انسان شود، استمناء (خودارضایی) نامیده می‌شود و حرام است.[1]

بنابراین افکار شهوانی و تحریک کننده نیز در صورتی که منجر به خروج منی بشود، حکم خودارضایی و استمناء رو خواهد داشت. اما سوال: آیا افکار شهوانی لذت بخشی که فرد در ذهن خود داشته باشد ولی منجر به خروج منی نباشد، آیا حکم خودارضایی رو خواهد داشت یا نه؟

به نقل همه مراجع، این کار خودارضایی به حساب نمی آید؛ چون خروج منفی اتفاق نمی افتد، ولی این کار گناه به حساب می آید و حرام است. [2] چرا که راه شرعى إرضاى غریزه شهوت، ازدواج است و راه‌های دیگر برای رسیدن به لذت جنسی معصیت می‌باشد.

2- از منظر روانشناختی 

کلمه خودارضایی از دو کلمه جدای "خود" و "ارضا" تشکیل شده است. در واقع این دو عبارت در کنار هم به آن معنی می دهند. اما معنی تک تک آنها چیه؟

کلمه "خود" به معنای خودتان است، یعنی اشاره به شما (خود فرد) دارد، از طرفی کلمه "ارضا" به معنای خشنود شدن، اقناع شدن و حتی لذت بردن است. پس بی دلیل نیست که معنی کلمه خودارضایی با ماهیت انجام استمنا یکی است؛ چون فرد سعی دارد به تنهایی به لذت و خوشنودی جنسی برسد.

اما در تعریف روانشناختی، خودارضایی به لمس کردن اندام تناسلی به گونه ای دلخواه است که احساس خوبی به فرد دست دهد. این کار می تواند آنقدر ادامه پیدا کند تا فرد به ارگاسم جنسی برسد. این ساده ترین و سر راست ترین معنی خودارضایی است که هم برای خانم ها و هم آقایان صدق می کند. درنتیجه عمل خودارضایی زمانی است که فرد اندام های جنسی خود را برای رسیدن به لذت جنسی تحریک می کند که ممکن است منجر به ارگاسم شود یا حتی نشود و تنها به تحریک جنسی بسنده کند.

درباره وضعیت شما باید عرض کنم که افکار شهوانی گاهی ناخواسته اتفاق می افتد و گاهی با قصد و اراده این افکار به ذهن می آید. در بخش اول مشکلی وجود ندارد و فقط فرد باید افکارش را کنترل و مدیریت کند. اما در بخش دوم، حتی اگر فکر شهوانی منجر به خروج منی هم نشود، از منظر فقهی این کار مقدمه گناه است و باید آن را کنار گذاشت. از منظر روانشناختی هم حتی اگر خودارضایی گفته نشود، ولی این فکر مقدمه انحراف و انجام خودارضایی است و تکرار این کار، تبعات جسمانی و روانی خودارضایی را بدنبال می آورد و احتمال انحراف را در فرد به شدت بالا می برد؛ چرا که براساس چرخه خودارضایی، این عمل با افکار شهوانی شروع و به خودارضایی کشیده می شود.

چرخه اعتیاد جنسی (خودارضایی) براساس نظریه پاتریک کارنز:

اگر باز هم سوال یا نکته و ابهامی داشتید حتما با مطرح کنید.

موفق باشید.

پی نوشت:
1- صاحب جواهر الکلام، مجمع الرسائل محشی(همراه حاشیه)، ج 1، ص 447، مسئله 1411؛ شیخ مرتضی انصاری، مناسک محشی، ص 34؛ امام خمینی، مناسک محشی، ص 16، ص 334 / «استمنا و راه نجات از آن»، 326؛ «حکم استمنا»، 605؛ «توبه از گناه»، 2130؛ «راههای ترک خودارضایی»، 2168؛ « خود ارضایی از نظر اسلام»، 2987.
2-  استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه ای، سیستانی، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی  (مد ظلهم العالی)، توسط سایت اسلام کوئست./ عاملى، سید محمد حسین، الزبدة الفقهیة فی شرح الروضة البهیة، ج ‌3، ص 129، دار الفقه للطباعة و النشر، قم، چهارم، 1427 ه‍ ق.