سلام ضمن تشکر از سایت شما.
مشکلی که من دارم اینه که بسیار کینه ای هستم. و متاسفانه هیچ بدی یادم نمیره. اهل انتقام گرفتن نیستم. زمانی که مجرد بودم اگه از فامیل یا شخصی کینه ای به دل میگرفتم دیگه خونشون نمی رفتم ولی باشون قهر نمیکردم. هر زمانی که خودشون خونمون می اومدن خودمو قایم نمیکردم و ازشون پذیرایی هم میکردم. ولی خب قلبا ازشون بدم می اومد. و همینکه خونشون نمیرفتم التیامم میدادو سبب میشد که به فکر انتقام گرفتن و .... نیفتم. ذاتا اهل قهر کردن نیستم و بشیوه که گفتم.قطع رابطه میکردم. و بهرحال هم خودم راحت بودم و هم به کسی بی احترامی نمیشد.
پس از ازدواج خب زندگی جور دیگری میشه و تعاملات با خانواده همسر با این سازوکار جور درنمیاد. و گاهی عدم مراوده خود نوعی بی احترامی تلقی میشود. و از طرفی خانواده همسرم خودشون به خانه فرزندانشون نمی روند. همواره انتظار دارند که ما به دیدن انها برویم.
خلاصه کنم. در طی 15 سال زندگی هر مشکلی که پیش امد را تحمل کردم که بلحاظ ملاحظاتی عنوان نمیتونم بکنم. حالا اینقدر کینه سختی ازشان گرفتم که هرچه میخواهم آنها راببخشم نمیتوانم. برایشان دعا کردم و روزی 10_15 مرتبه فقط با خودم تکرار میکنم که ایشان را بخشیدم ولی بیشتر تمام حرکاتشون یادم می اید و دلم نمیخواهد حتی روز قیامت ببینمشون یا صدایشان را بشنوم. به برقراری ارتباط که فکر میکنم دلم مرگ میخواهد.
گاهی فکر میکنم من با این کینه میمیرم.
فکر میکنم همین که وجدانم ناراحت است که این عدم مراوده همسرم را می ازارد بیشتر به کینه گرفتن ازشان منجر شده.
بنظرتان چجوری میتونم ایشان را ببخشم و کینه ازشون رو رفع کنم؟
بنده مرتب در حال خواندن کتاب و مطالعه سایتهای مختلف در زمینه رفع کینه و کدورت هستم و تاکنون موفق نشدم. و این فاصله گرفتن زیاد هم به نوعی به عذاب وجدانم ختم شده. گویی خودم با خودم مشکل دارم!
احادیث و ایات را می دانم ... مسائل خانوادگی و اخلاقی را میدانم و ... و این را هم میدانم که تا این کینه و کدورت در قلب من لانه دارد حالم بهتر نخواهد شد. چه کنم؟!
-------------------------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي را که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
جناب مشاور من نویسنده همین سؤال هستم؛ پیرو همین مشکلم سوال بپرسم شما جوابمو میدید؟ چون این سوال رو جواب ندادید.
فکر کنم از اون مادرشوهرهای وحشتناک بشی
در اونصورت باید بگم امیدوارم خدا منو با بی انصافی کردن نسبت به عروس و داماد امتحان نکنه و اگر قراره مادرشوهر یا مادر زن ظالمی باشم امیدوارم تا اونموقع زنده نباشم...
اگه یک درصد فکر کنم قراره خون عروسم رو بکنم تو شیشه یا بهش حسادت کنم یا به هر طریقی دلش رو بشکنم و کاری کنم که به چنین حسی که خودم دچار شدم عروس یا دامادم دچار شه، از ته دل دعا میکنم خدا عمر با عزت بهم بده و پس از سرانجام دادن فرزندانم با این دنیا وداع کنم تا ادمی منفور باشم و خاری در چشم عروس و داماد. و عاقبتم رو بیش از انچه که هست بسوزانم.
دل شکستن بسیاری که دلجویی درش نباشه، ادم رو به کینه میرسونه. جواب خوبی رو با بدی دادن های مفرط، آدم رو به کینه میرسونه. قیاس های مع الفارق و برتری دادن آدمهای متظاهر و بد طینت با شما در صورتیکه عالم به مساله باشی؛ ادم رو به کینه میرسونه... هنرمندی ، اعتقادات ، متعلقات و فردیت شما رو به باد سخره گرفتن ؛ قضاوتهای غیر منصفانه و نابجا؛ و.. و.. و.. و.. ادم رو به کینه میرسونه.
و قطعا حقیر هم مبرا نبوده و در موقعیت فشار روحی و روانی قصوراتی داشته و معصوم نبوده ام.
خدا همه رو و بالاخص خودم رو به راه راست هدایت کنه.
برای همه جهانیان و بالاخص ساکنین این سایت، ارزوی سعادت میکنم.
دمت گرم
اما فکر کنم یکم وسواس فکری هم داری
درسته؟
با سلام خواهر نازنینم
ببخشید شما اول باید این کینه ای که دارین خودتون رو ازش فاصله بدین چون بیشتر مشکلات ار همین کینه شروع میشه.
شما اولا سعی کن بدیها رو با نیکی پاسخ بدین اشاره می کنم به آیه ای از قرآن سوره فصلت آیه 34( با نیکی بدی را دفع کن، تا دشمنان سرسخت همچون دوستان، گرم وصمیمی شوند .
اگر کینه رو از خودتون دور کنین اون وقت بدیهای دیگران برای شما هیچ مفهومی نخواهد داشت.
خواهر نازنینم هر کسی اخلاقی داره اگر خانواده همسرتون اهل رفت و آمد نیستن دلیل بر این نمیشه که از رفت و آمد با شما بدشون میاد چون طبق گفته خودتون به خانه فرزندانشون رفت و آمد ندارن ، نه اینکه فقط شما، کلا اهل رفت و آمد نیستن و از اینکه اصرار دارن شما به منزلشون تشریف ببرین از دوست داشتن هست اگر دوستون نداشتن علاقه ای هم به رفتن شما نداشتن.
پدر و مادر هر طور که باشن باید بهشون احترام گذاشت . مشکلی نیست اونا نیان ولی شما برو اما نه دم به دقیقه خودتون برین نه . هر موقع خودشون درخواست کردن.
اگر ایمان و تقوای خودمون رو درست کنیم مطمئنا می تونیم در مقابل خیلی از رفتارها، صبور باشیم.
ان شالله که تو زندگیتون موفق و پیروز و عاقبت به خیر شین.
گاهی اوقات کینه خود آدم رو بیشتر از هرچیز دیگه ای نابود میکنه
با کینه به چی میخواهی برسی؟
خب تو که همه چی رو میدونی
چرا بهش عمل نمیکنی؟