رنگ خدا

قرآن در بیانی بسیار زیبا برای از بین بردن نژاد پرستی و قومیت گرایی می فرماید: «صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ». در این آیه قرآن به همه انسان ها و پیروان ادیان دیگر می فرمادی «تنها رنگ خدايى را بپذيريد» كه همان رنگ ايمان و توحيد خالص است. سپس اضافه می كند «چه رنگى از رنگ خدايى بهتر است». به اين ترتيب، قرآن فرمان می دهد همه باید رنگ هاى نژادى و قبيله اى و ساير رنگ هاى تفرقه انداز را از ميان بردارند و به رنگ الهى در آيند.

مفسران نوشته اند كه در ميان مسيحيان معمول بود كه فرزندان خود را که «غسل تعميد» می دادند، گاه ادويه  مخصوص زرد رنگى به آب اضافه می كردند و می گفتند: «اين غسل مخصوص، با اين رنگ خاص، باعث تطهير نوزاد از گناه ذاتى كه از آدم به ارث برده است، مى‏شود». قرآن بر اين منطق بى اساس، خط بطلان می كشد و می گويد: بهتر اين است كه به جاى رنگ ظاهر و رنگ هاى خرافاتى و تفرقه ‏انداز، رنگ حقيقت و خدايى را بپذيريد تا روح و جانتان از هر آلودگى پاك گردد.

راستى چه تعبير زيبا و لطيفى است؟ اگر مردم رنگ خدايى را بپذيرند؛ يعنى رنگ وحدت و عظمت و پاكى و پرهيزكارى. رنگ بى رنگى و عدالت و مساوات و برادرى و برابرى؛ رنگ توحيد و اخلاص. مسلمانان می توانند در پرتو آن، به همه نزاع ها و كشمكش هایی به وجود می آيد، پایان دهند، و ريشه هاى شرك و نفاق و تفرقه را بر كنند. در حقيقت؛ اين رنگ، همان بى رنگى و حذف همه رنگها است.

در احاديث متعددى از امام صادق (ع) در تفسير اين آيه نقل شده است كه مقصود از «صِبْغَةَ اللَّهِ» آئين پاك اسلام است. اسلام هم به معنای پذیرفتن ولایت خداوند متعال و نفی هر گونه شریک و آلودگی برای او و تسلیم خواسته های او بودن است.(تفسير نمونه، ج‏1، ص: 474)