مرز میان شعار و واقعیت

هر ساله با شروع انتخابات جدید شاهد تبلیغات گسترده ی نامزد ها و همچنین طرفداران آن ها هستیم که هر کدام برای داغ کردن تنور خود، گاهی متوسل به ابزارهایی می شوند که از نظر اسلام و قرآن طرد شده به شمار می آید.

گر چه با توجه به سخن شهید مطهری هدف، وسیله را توجیه نمی کند، ولی برخی متاسفانه برای رسیدن به هدف خود، از هر نوع وسیله ایی استفاده میکنند.

در سوره ی صف آیه دوم می خوانیم:

«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ[صف/ 2] اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! چرا سخنى مى‏گوييد كه عمل نمى‏كنيد؟! »

این آیه توبیخ به مومنانی است که هنوز به سر حد کمال نرسیده اند و گفتار و کردارشان هماهنگ نشده، مبنی بر اینکه چرا سخنانی را می گویند که خودشان به آن عامل نیستند؟

این نکته در مباحث تربیتی نیز بسیار موثر است چرا که تا زمانی که مربی ،خودش عامل به عمل نباشد، آن اثر گذاری مطلوب را نمی تواند در مخاطب، انتظار داشته باشد. - هر چند که بر مخاطب لازم است به شخصیت گوینده نگاه نکند بلکه به محتوای سخن اش توجه نماید -

در کانون خانواده نیز ما می بینیم خانواده هایی که به مباحث دینی و مذهبی اهمیت بیشتری می دهند و خود عامل به آن هستند؛ در تربیت دینی فرزندان، موفق ترند؛ چرا که عمل افراد بهتر می تواند اثر گذار باشد تا سخن.

در روایتی از حضرت صادق(علیه السلام) نیز می خوانیم:

« کونوا دعاة الناس بغیر ألسنتکم [1] با غیر زبان هآیتان مردم را دعوت کنید.»

در ادامه آیه در عاقبت این کار، می خوانیم:

« كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ[صف /3] نزد خدا بسيار موجب خشم است كه سخنى بگوييد كه عمل نمى ‏كنيد! »

بنابراین بیان سخنان بی پایه و اساس از جمله شعارهای تبلیغاتی که با واقع مطابقت ندارد و تنها برای جلب آراء بیان می شود، از جمله مصادیق بارز تذکر کلام الهی است.

منابع:

[1]اصول کافی، ج 2، ص 78.