اشک برای امام حسین(علیه‌السلام) شرط لازم برای رسیدن به قرب الهی است نه شرط کافی.
تبیین صحیح و درست اهداف قیام امام حسین(علیه‌السلام)، می‌تواند محرک خوبی برای سعادت دنیا و آخرت جامعه بشری باشد، ولی متأسفانه برخی از شیعیان با برداشت نادرست از روایات، این حرکت انسان‌ساز را به انحراف کشانده‌اند؛ در ادامه در ذیل گفتگویی به بررسی یکی از این انحرافات می‌پردازیم:
مدتی بود که برای عزاداری امام حسین(علیه‌السلام) به مسجد می‌آمد و با بچه‌های هیئت کارهای مجلس عزاداری را انجام می‌داد، ولی بین بچه‌ها مشهور بود که دست به برخی ازگناهان هم می‌زنه، یک روز بهش گفتم فلانی نمی‌خوای دست از این کارا برداری و توبه کنی!؟
جوان: خوب چرا!؟ ولی چون شیرینه نمی‌تونم بذارم کنار.
من: آخه این رفتارا از شما که منسوب به اهل بیت(علیهم‌السلام) و امام حسین(علیه‌السلام) هستی خیلی بعید و زشته!؟
جوان: درسته می‌دونم، ولی خود اهل بیت(علیهم‌السلام) فرمودن که هر گناهی انجام بدم با اشک بر امام حسین(علیه‌السلام) بخشیده میشه.
من: این حرفت درست نیست.
جوان: چرا درسته!؟ خود حاج آقا دیشب توی منبر حدیثش رو از کتاب «کامل الزیارات» خوند: اگر کسی برای امام حسین(علیه‌السلام) اشک بریزه وارد بهشت میشه، و گناهانش بخشیده میشه.[كامل الزيارات، ص 100]
من: حدیث که درسته، ولی برداشت تو از این حدیث اشتباه.
جوان: چرا!؟
من: خودت فکر کن، هدف امام حسین(علیه‌السلام) اصلاح و امر به معروف بوده، حالا کسانی که به ایشان منسوب هستن دست به گناه بزنن آن هم فقط به صرف این ادعا که برای امام حسین(علیه‌السلام) اشک ریختن.
جوان: نه این هدف امام حسین(علیه‌السلام) برای کسانی هست که به اهل بیت(علیهم‌السلام) ایمان ندارن.
من: یعنی اگر یک حاکم ظالم به امامت اهل بیت(علیهم‌السلام) ایمان بیاره و بعد به مردم ظلم کنه و روز عاشورا هم چهار قطره اشک بریزه گناهاش بخشیده میشه، خوب اگر این طوری باشه که قاتل‌های امام حسین(علیه‌السلام) هم باید گناهان‌شون بخشیده شده باشه، چون خیلی‌هاشون بعد از شهادت ایشان، براش اشک ریختن.
جوان: ها، نمی‌دونم، پس منظور چیه!؟
من: حالا این شد حرف حساب، منظور از این روایات اینه که اشک ریختن برای امام حسین(علیه‌السلام)، شرط لازم برای رسیدن به قرب الهی هست، حالا اگر دیگر شرائط را هم فراهم کردیم، این شخص گناهانش بخشیده میشه، مثل این‌که یک ماشین برای رسیدن به مقصد نیازمند بنزین هست، ولی صرف بنزین داشتن شما را به مقصد نمی‌رسونه، بلکه باید موتور ماشین هم سالم باشه و ...
جوان: تا الان بهش فکر نکرده بودم.
من: پریشب مگه توی مجلس نبودی!؟
جوان: نه، کاری پیش آمده بودن نتونستم بیام.
من: خوب اگر اون شب می‌بودی دیگه این فکر و خیال‌های باطل توی ذهنت نقش نمی‌بست، چون حاج آقا روایاتی را خوند که توی اونا اهل بیت(علیه‌السلام) پیروان و محبینش رو دعوت به تقوا و صالح دعوت کرده بودند، با وجود این روایات دیگه نمیشه اون برداشت شما را داشت.[اصول کافی، ج2، کتاب ایمان و کفر، باب اطاعت و تقوی]
________________________________________________
كامل الزيارات، جعفر بن محمد ابن قولويه، دار المرتضوية، نجف اشرف، 1356 ش.
نظرات
متن استفتاء از آیت الله مکارم شیرازی: ماجراها و داستانهایى ساخته مى‌شود که قالباً بخش عمده آنها دروغ هستند و واقعیّت ندارند، امّا براى آموزش مثبت به مخاطبین گفته مى‌شود از لحاظ فقه و شریعت مقدّس اسلام چه حکمى دارد؟
پاسخ:اگر قرینه اى بر تخیّلى بودن آن وجود نداشته باشد حرام است.
با سلام خدمت شما.
منظور شما از این متن چیه؟ بله اگر کسی به دروغ داستانی رو جعل کنه حرامه؛ مثلا بگه امام حسین(ع) یا فلان پیامبر چنین کرد و چنان کرد و ... در حالیکه هیچ مستند تاریخی و روایی نداشته باشه، اما این مساله ربطی به این بحث ما نداره، این سوالات پرسیده شده و ما تنها مقداری اون رو پرورش میدیم و به شکل سناریو در میاریم، لذا دروغی در کار نیست.
موفق باشید.