فضیلت امیرالمومنین(علیه‌السلام) نزد اهل سنت، امری مفروغ عنه و پذیرفته شده‌ای است که کسی در مورد آن بحث ندارد، بلکه هر که فضیلتی برای ایشان نداند، مذموم است و خلاف اجماع اهل سنت عمل کرده است.
فضیلت امیرالمومنین(علیه‌السلام) نزد صحابه و اهل سنت، مفروغ عنه، مسلّم و پذیرفته‌شده است.
روایتی در منابع اهل سنت از عبدالله بن عمر آمده که گفت: «ما در زمان حیات رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌گفتیم: افضل امت رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بعد از آن حضرت، ابوبکر سپس عمر سپس عثمان بود، و پس از آن باقی صحابه یکسان بوده و کسی را بر دیگری برتری نمی‌دادیم».[1]
رجالی مشهور اهل سنت، ابن حجر عسقلانی می‌نویسد: «بی‌شک، اگر کسی تنها بر فضیلت سه خلیفه اول اکتفا کند و برای علی فضیلتی نداند او مذموم است.» سپس به نقل از ابن عبدالبر می‌گوید: این روایت گرچه از حیث سند صحیح است اما مخالف اجماع اهل سنت است لذا این حدیث، حدیثی غلط و غیرقابل قبول است و سکوت صحابه درباره فضیلت امیرالمومنین(علیه‌السلام) هرگز دلیل بر عدم فضیلت او نیست.[2]
شاهد دیگر بر مفروغ عنه بودن فضیلت امیرالمومنین(علیه‌السلام)، روایت صحیح دیگر از همان عبدالله بن عمر است: راوی گوید: «به عبدالله گفتم مرا از علی و عثمان باخبر کن. او گفت: ما در زمان حیات پیامبر، پس از ایشان ابوبکر و سپس عمر و سپس عثمان را افضل امت می‌دانستیم، اما از کسی در مورد فضیلت علی سوال نپرس؛ بنگر به منزلت او نزد رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) که درِ خانه همه را به سوی مسجد مدینه بست جز درب خانه وی را.»[3]
سخن ابن حجر و روایت اخیر عبدالله بن عمر حکایت پذیرش فضیلت امیرالمومنین(علیه‌السلام) نزد صحابه و اهل سنت دارد.
پی‌نوشت:
[1]. سنن ابی‌داود، ابوداود سجستانی، ج4، ص206، ح4627.
[2]. فتح الباری، ابن حجر عسقلانی، ج7، ص16.
[3]. همان، ص15.