در اسلام مالکیت نیز در حکم ازدواج است.
شبهه: چرا با زنان شوهرداری که در جنگ اسیر شوند، می‌توان ازدواج کرد؟
پاسخ:
نکته اول: در اسلام مالکیت نیز در حکم ازدواج است. لذا زنانی‌که در جنگ علیه مسلمین شرکت کرده و اسیر می‌شوند، اسلام اسارت آن‌ها را به منزله «طلاق» از شوهران سابق تلقى كرده، و اجازه مىدهد بعد از تمام شدن عده آن‌ها، با آنان ازدواج كنند و يا هم‌چون يك كنيز با آنان رفتار شود. از اين‌جا روشن مىشود كه اسلام به هيچ‌وجه اجازه نداده است كه مسلمانان با زنان شوهردار حتى از ملل و مذاهب ديگر ازدواج كنند.
نکته دوم: طرح ازدواج با اسیران در چنین فضایی یک انقلاب بنیادین در جامعه بشری آن روز محسوب می‌شد و در واقع قانونی کردن ازدواج با زنان اسیر شده، هم احیای شخصیت زنان اسیر شده و هم به معنای حقِّ اعطای تشکیل خانواده به آنان بود. پس ازدواج با زنان اسیر شده اهانت به آن‌ها نبود، بلکه در جهت احیای شخصیت و کرامت زنان آنان بود. چنان‌که اگر با توجه به برخوردهای وحشیانه قدرت‌مندان و اقوام و ملل موجود در آن زمان با اسیران به‌ویژه زنان اسیر، قانون و دستور اسلام در ظرف زمانی خود به درستی تحلیل و بررسی شود و با شرایط حاکم بر جامعه آن روز مقایسه شود، می‌توان به حکیمانه بودن آن پی‌برد.
نکته سوم: شاید کسی بپرسد چگونه است که بدون رضایت زن و شوهر ازدواج میان آن‌ها باطل شده و به ازدواج دیگری در می‌آید؛ در پاسخ می‌گوییم وضع احکام، دست خداست، اوست که حلال و حرام را تعیین می‌کند، مگر همین ازدواج اولیه را خود خداوند متعال مشروع نکرده و حلال ندانسته، و هم خود او ازدواج با زنان شوهردار را حرام و گناه کبیره اعلام نکرده است؟! این‌جا نیز از باب ولایتی که دارد عقد اول را باطل اعلام کرده و ازدواج با چنین زنانی را حلال اعلام می‌کند، و این حکم نیز بدون شک مصالح زیادی دارد که ممکن است به ذهن ما نرسد.
_______________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/122191