حضور کتابخانه های متعددی در تمدن اسلام، شاهد علاقه مسلمانان بر علم آموزی است.
برخی افراد تلاش می‌کنند دین اسلام را دینی مخالف علم و دانش معرفی کنند. در حالی که تاریخ گواهی می‌دهد که مسلمانان از آغاز به این موضوع اهتمام داشته‌اند که نمونه آشکار آن را می‌توان در کتابخانه‌های آن زمان مشاهده کرد، آنچنان که جرجی زیدان مسیحی در کتاب خویش به این موضوع اشاره کرده و می‌نویسد: «تعداد کتب کتابخانه های مسلمانان در عصر تمدن اسلامی بیشتر از تعداد کتب کتابخانه های اروپا در قرن نوزدهم بود. برای درك عظمت و اهمیت کتابخانه های اسلامی، بی تناسب نیست که کتابخانه های مزبور ( دوران تمدن اسلامی) را با کتابخانه های دنیای امروز مقایسه کنیم و میزان برتری نسبی کتابخانه های اسلام را بر کتابخانه های فعلی تشخیص بدهیم. هرچند در آن روزها صنعت چاپ اختراع نشده بود و کاغذ به این ارزانی و فراوانی در دسترس همه کسی قرار نداشت، با اینهمه بزرگان اسلام آن کتابخانه های معتبر و معظم را تأسیس کرده بودند.
اینک شماره کتابخانه های اسلامی را با ذکر تعداد کتاب های آن، با شماره کتابخانه های مهم اروپا و تعداد کتاب های آنان مقایسه می کنیم:
بیت الحکمه بغداد: چهار میلیون کتاب؛
کتابخانه شاپور بغداد: ده هزار کتاب؛
الحکمه در قرطبه: چهارصد هزار؛
دارالحکمه در قاهره: صد هزار؛
طرابلس شام: سه میلیون؛
مراغه: چهار صد هزار؛
اما کتابخانه ملی پاریس در قرن نوزدهم، در مجموع ۲ میلیون کتاب داشت، و یا در کتابخانه سلطنتی وین اتریش، ۹۲۴ هزار کتاب موجود بود. این در حالی است که مسلمین هزار سال قبل در کل خلافت اسلامی بالای ده میلیون کتاب داشتند.... به واقع زمانی که اروپائیان و شاهان آن ها نمی‌توانستند در قرون وسطی حتی نام خود را بنویسند، دانشمندان و حکما و امیران اسلام دارای بزرگترین کتابخانه های شخصی بودند .
منبع:جرجی زیدان،تاریخ تمدن اسلام،ص637