ابن تیمیه که از سران وهابی می‌باشد مقام امامت را به حدی پایین آورده که علاوه بر این‌که اطاعت از امام فاسق را واجب دانسته، اطاعت از چنین امامی را هم مساوی با اطاعت خدا دانسته است. این شخص نادان در کتاب به نقل از بخاری و مسلم چنین می‌گوید: «مسلمانی كه از امامش ظلم و جور و اعمال ناشايست ببيند، بايد بر آن صبر كند.»
ابن تیمیه که از سران وهابی است، مقام امامت را به حدی پایین آورده که علاوه بر این‌که اطاعت از امام فاسق را واجب دانسته، اطاعت از چنین امامی را هم مساوی با اطاعت خدا دانسته است. این شخص نادان در کتاب خود، به نقل از بخاری و مسلم چنین می‌گوید: «مسلمانی كه از امامش، ظلم و جور و اعمال ناشايست ببيند، بايد بر آن صبر كند و اعتراضی از خود نشان ندهد و اگر صبر نكرد و بر او به اندازه يك وجب خروج كند و بميرد، به مرگ جاهليت (كفر) مرده است.»[1] و اگر امير و امامی منحرف گرديد و به دين و سنت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) عمل نكرد و مردم را بی‌جهت مورد اذيت و آزار قرارداد و اموال آن‌ها را غصب و تصاحب نمود، با همه اين عصيان‌ها، بازهم اطاعت از او واجب است!
اما در پاسخ به این ادعای پوچ ذکر چند نکته لازم است:
نکته اول: به راستی اگر یک فرد فاسق، لیاقت خلیفه خدا و رسول را داشته باشد، آیا این امر توهین به خدا و رسول نیست؟ آیا این کلام به این معنا نیست که خدا و رسولش، به ظلم و جنایت یک شخص ظالم راضی می‌باشند.
نکته دوم: در کجای قرآن و روایات آمده است که باید در برابر ظلم سکوت کرد. در قرآن می‌خوانیم که: «وَ الَّذينَ إِذا أَصابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنْتَصِرُونَ. [شوری/39] و كسانى كه هرگاه ستمى به آن‌ها رسد، (تسليم ظلم نمىشوند و) يارى مىطلبند و هم‌دیگر را یاری می‌دهند» اين آیه به ظالمان (اعم از حاکم یا غیره) هشدار مىدهد، كه اگر به افراد ظلم شود، مؤمنان ساكت نمىنشينند و در برابر آن‌ها بپا مىخيزند و هم به مظلومان اعتماد مىبخشد، كه اگر استغاثه كنند، ديگران به‌يارى آن‌ها مىشتابند.
در آیه دیگری درباره عدم جواز سکوت در برابر تعدی و ظلم چنین می‌خوانیم: «وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ. [بقره/193] و با آن‌ها پيكار كنيد! تا فتنه (و بت پرستى و سلب آزادى از مردم)، باقى نماند.» خداوند متعال در این آیه به مومنان امر می‌کند که با حکومت باطل مبارزه نمایند.
آیا ابن تیمیه قرآن را نخوانده که این فتوا را صادر کرده است؟ بعید نیست که این فتوا، برای توجیه ظلم ظالمانی، هم‌چون یزید و معاویه است، همان یزیدی که امام حسین (علیه‌السلام) علیه ظلم او، قیام کرد. بله! به راستی کسی که اهل منطق و عقل باشد، می‌داند که سکوت در مقابل ظلم، جایز نمی‌باشد.
پی‌نوشت:
[1]. «وفي الصحيحين عن ابن عباس رضي الله عنهما عن النبي صلى الله عليه وسلم قال من رأى من أميره شيئا يكرهه فليصبر عليه فإن من فارق الجماعة فمات مات ميتة جاهلية وفي لفظ من رأى من أميره شيئا يكرهه فليصبر عليه فإن من خرج من السلطان شبرا مات ميتة جاهلية». ابن تیمیه، منهاج السنة النبوية، دار النشر: مؤسسة قرطبة، 1406، الطبعة: الأولى، تحقيق: د. محمد رشاد سالم، ج 1 ص 113. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.