ارزش آدم به چیه؟

تا حالا شده برید جلوی آینه، بعد به خودتون و کارهاتون فکر کنید؟

یه روزی از روزها، یکی از دوستان حضرت یوسف از مسافرت برگشت. برای سوغاتی فقط یه آینه آورده بود. آینه چیزیه که خیلی وقت‌ها بهش نیاز داریم تا خودمون رو توش ببینیم، به خودمون و کارهامون فکر کنیم تا اگه ایرادی داریم، اصلاحش کنیم.

بچه‌های گل، آینه بهانه خوبیه تا آدم جلوش بایسته و حساب و کتاب کنه که کدوم کارهاش خوبه و کدوم کارش خوب نیست. آخه پیامبر عزیزمون می‌فرمایند: «إنّ اللهَ لا يَنظُرُ إلى صورِکُم و لا إلى أموالِكُم و لكن يَنظُرُ إلى قُلوبِكُم و أعمالِكُم فمَن كانَ لَهُ قَلبٌ صالِحٌ تَحَنَّنَ اللهُ علَيهِ»؛ خدا به قيافه‌هاتون و چیزهایی که دارین نگاه نمی‌کنه، بلكه به دل‌هاى شما نگاه می‌کنه. هرکی دلش پاک و زلال باشه، خدا باهاش مهربونه و بهش رحم می‌کنه. [كنز العمّال: 7258] 

پس لازمه که ما توی کارهامون حواسمون رو بیشتر جمع کنیم و بهترین کارها رو انجام بدیم.