آقای وزیر، لطفا تئاتر را دریابید

از آنجا که نگاه عامه مردم به مقوله فساد در سینما و نمایش خانگی معطوف است، از این رهگذر حواس مسئولان نیز بیشتر به این دو مقوله مهم فرهنگی و هنری جلب شده است. مسئله و موردی که از دیرباز مغفول مانده و جای آن است که به صورت ویژه به آن پرداخت، هنر نمایشی تئاتر است.

از آنجا که تئاتر جایگاه بنیادی و ریشه ای در هنرهای نمایشی دارد، تاثیر ویژه آن نیز بر اهل فن پوشیده نیست.

معمولا اگر بخواهند یک دیدگاه یا یک گذاره جدید و یا تابو اجتماعی را برای اولین بار در یک اثر هنری و محافل محدود، به آزمایش بگذارند، به سراغ تئاتر رفته و از این مدیوم استفاده می کنند.

از زمان دولت قبل شاهد آن بودیم که تئاترهایی با موضوعات هنجارشکنانه و ضدساختاری به نمایش درمی‌آمدند و این اتفاقات در زمان دولت فعلی هم گهگاه ادامه داشته و دارد. به لطف رسانه های جمعی برخی اخبار این نمایش ها درز کرده و از طریق شبکه های اجتماعی مورد نقد و سرزنش قرار گرفته اند، ولی آنچه که مسلم است تعداد این اتفاقات بسیار بیشتر از آن چیزی است که در گزارشات ذکر می شود. معمولا آنچه که در این لجنه ها و نمایش های خصوصی می گذرد به مرور زمان وارد نمایش ها و برنامه های عمومی تر می شوند و شروع به تاثیرگذاری اجتماعی می کنند.

علاوه بر اینکه معمولا سلبریتی های آینده (اعم از بازیگر و کارگردان) از همین محافل خارج شده و برای الگوبرداری به جامعه معرفی می گردند، برای مثال از آخرین این افراد می‌توان به نوید محمدزاده و امیر جدیدی اشاره کرد.

در زمینه حضور سرمایه‌گذاری‌های مشکوک در این حوزه نیز نیاز به تحقیق و تفحص‌های جدی و ویژه است؛ چرا که اخیراً پای رفت و آمدهای مشکوک برخی از هنرمندان به سفارت‌خانه‌های برخی کشورها نظیر انگلستان و ایتالیا بازشده و این جای بسی تأمل دارد.