بیمارستانی طبیعی و شگفت در بدن مادران

شاید برای خیلی از خانم‌‌‌ها این سوال پیش آمده باشد که چرا بهتر است روند زایمان طبیعی باشد؛ درحالی‌که شرایط بسیار سخت و وحشتناکی دارد؟! اما با سزارین همه این مراحل را به راحتی پشت سر می گذاریم؟!

 در پاسخ باید گفت فارغ از فوایدی که برای زایمان طبیعی و ضررها و عوارضی که برای سزارین ذکر کرده‌اند، کمترکسی با داستان زایمان طبیعی و علت و چگونگی آن آشناست. آشنایی با این پدیده شگفت‌انگیز پنجره دیگری را خواهد گشود .

تحقیقات موسسه ملی سلامت آمریکا در این زمینه نکات بسیار جالبی دارد که  خلاصه آن را با هم مرور می‌کنیم.

در این تحقیقات آمده است:

در ماه آخر بارداری، انقباضات رحم قابل توجه و قوی‌تر می‌‌شود و کودک در لگن مستقر می‌‌شود. دهانه رحم کشیده می‌‌شود و کودک به سمت پایین حرکت کرده، ‌چرخیده و در نهایت به سمت پایین کانال زایمان حرکت می‌‌کند.

با هر انقباض، درد سیگنالی به مغز می‌فرستد و اکسی‌‌‌توسین آزاد می‌‌شود. با آزاد شدن اکسی‌‌‌توسین، شدت انقباضات افزایش می‌‌یابد. با افزایش درد انقباضات، اکسی‌‌‌توسین بیشتری‌‌‌‌ترشح می‌‌شود و انقباضات، سخت‌‌‌‌تر می‌شوند. درد زایمان، چیزی است که بیشتر زنان نگران آن هستند. درک این نکته مهم است که درد انقباضات در زایمان ارزشمند است. این درد، یک راه مهم است که در آن طبیعت، درواقع، به زنان کمک می‌‌کند تا راه‌‌‌های خود را برای تسهیل زایمان بیابند. به معنای واقعی، درد هر انقباض، به یک راهنما برای زنِ در حال زایمان تبدیل می‌‌شود.

موقعیت‌ها و فعالیت‌هایی که او در پاسخ به آنچه احساس می‌کند، انتخاب می‌کند، در‌واقع با افزایش قدرت و کارایی انقباضات و تشویق نوزاد به استقرار و حرکت در کانال زایمان به پیشرفت زایمان کمک می‌کند. هنگامی که درد به طور کامل برطرف‌‌ شود، سیستم بازخورد مختل می‌‌شود و احتمالاً زایمان‌‌ کند و کارآمدتر می‌‌شود. با پیشرفت زایمان و افزایش درد، اندورفین (بسیار قوی‌‌‌‌تر از مورفین) به مقدار فزاینده‌ای ‌‌‌‌ترشح می‌‌شود.

نتیجه به طور کاملا طبیعی، کاهش درک درد است؛ اثری طبیعی مانند مواد مخدر!

 افزایش سطح اندورفین همچنین به تغییر از یک ذهنیت فکری و منطقی به یک ذهنیت غریزی کمک می‌‌کند. اندورفین‌‌‌ها حالتی رویا مانند ایجاد می‌کنند که در واقع به زنان کمک می‌‌کند تا وظایف زایمان را مدیریت کنند و تجربیات درونی مهمتر از محیط بیرونی می‌شوند.

با پیشرفت زایمان و افزایش درد زایمان، زنان «به درون خود می‌روند»، آگاهی بسیار کمتری پیدا می‌کنند و در عین حال، بسیار بیشتر بر کار زایمان تمرکز می‌کنند و می‌توانند از خرد درونی بهره ببرند.

زنی در محاصره خانواده، دوستان و ارائه دهندگان مراقبت‌‌‌های بهداشتی که قدرت کار را به او یادآوری می‌کنند و او را آرام و صبورانه تشویق می‌کنند، زنی است که نمی‌‌‌‌ترسد. تیم پشتیبانی او کاملاً حضور دارند و در حالی که او کار سخت را انجام می‌دهد به او آرامش می‌دهند.

حتی اگر زایمان طولانی باشد، زن، انرژی لازم برای استقامت را دارد. بین انقباضات استراحت می‌‌کند. زن در پاسخ به آنچه احساس می‌‌کند، حرکت می‌‌کند. خواه در بیمارستان، مرکز زایمان یا در خانه زایمان‌‌ کند، می‌تواند از طیف وسیعی از اقدامات برای راحتی استفاده ‌‌کند و قادر است محیطی را ایجاد‌‌کند که دقیقاً همان چیزی است که او به آن نیاز دارد و کار سخت زایمان و تولد را انجام می‌دهد.

او نوزاد خود را به سمت پایین کانال زایمان هل می‌دهد، و اکنون به فشار انقباضات و کودک در حالی که از لگن می‌چرخد و در کانال زایمان به سمت پایین حرکت می‌‌کند، پاسخ می‌دهد. او حرکت می‌‌کند، موقعیت خود را تغییر می‌دهد، گاهی اوقات نفس خود را حبس می‌‌کند. به این‌‌‌‌ترتیب او نه تنها از ماهیچه‌‌‌های مجرای زایمان محافظت می‌‌کند، بلکه از نوزاد خود در هنگام تولد نیز محافظت می‌‌کند.

افزایش شدید آدرنالین، هوشیاری مادر را تضمین می‌‌کند، حتی اگر زایمان او طولانی باشد. او کاملاً روی کودکش متمرکز است، آماده و مشتاق برای در آغوش گرفتن او. کودک نیز مشتاق و هوشیار است و برای زندگی خارج از رحم آماده است.

مادر در حالی که نوزادش را در آغوش دارد، غرق، هیجان‌زده، در آرامش، مغرور و مبهوت از معجزه‌ای است که به وجود آورده است. هیچ کس به او نمی‌گوید که چکار ‌‌کند. آن‌ها می‌دانند که او می‌داند چه باید بکند -نه به این دلیل که او و کودکش کتاب‌ها را خوانده‌اند یا در کلاس شرکت کرده‌اند- بلکه به این دلیل که سفر آنها از نظر فیزیکی و احساسی هر دو را برای این لحظه آماده کرده است. وزن نوزاد روی شکم به انقباض رحم و بیرون راندن جفت کمک می‌‌کند. کودک در آغوش مادرش گرم می‌ماند.

نوزاد دقیقاً می‌داند که برای زنده‌ماندن در دنیایی که وارد شده چه کاری انجام دهد. او بیدار است و به اطراف نگاه می‌‌کند. در عرض چند ثانیه یا چند دقیقه، او دست‌هایش را در دهانش می‌گیرد و لب‌هایش را می‌کوبد. بدون فشار، آهسته، اما روشمند به سینه مادرش می‌خزد و به او می‌چسبد. همان طور که او شیر می‌دهد، رحم مادرش منقبض می‌شود و مطمئن می‌شود که خونریزی بیش از حد نخواهد بود. آنها با هم در ساعات و روزهای آینده با هم آشنا  و عاشق هم می‌شوند.

 در تمام طول زایمان، بدن زن به او می‌گوید چه اتفاقی در حال رخ‌دادن است و به او کمک می‌کند تا بفهمد برای کمک چه کاری باید انجام دهد. مشارکت فعال زن، بخش مهمی از برنامه طبیعت برای تولد است و البته قسمت سختِ کار، قرار نیست به‌تنهایی انجام ‌‌شود.

تغییر وضعیت، اجتناب از خستگی و تغذیه کافی نیاز به کمک دارد. بنابراین در سرتاسر جهان، زنانی که زایمان می‌کنند، توسط خانواده، دوستان و متصدیان زایمان حرفه‌ای حمایت، تشویق و دلداری می‌شوند.

انتخاب زایمان‌ طبیعی به این معنی نیست که نیازی به مداخله یا عدم بروز عوارض نیست. انتخاب زایمان طبیعی به این معنی است که زنان با اطمینان از توانایی خود برای زایمان، تمایل به احساس انقباضات و یافتن آرامش در پاسخ به آنچه احساس می‌کنند، برای تولد نوزاد خود آماده می‌شوند. در نهایت باید گفت قانع‌کننده‌ترین دلیل برای انتخاب زایمان‌ طبیعی، یک دلیل جهانی است؛ زنان می‌دانند که چگونه بدون نیاز به ابزار، بی‌حسی و ‌‌‌‌ترس زایما‌ن کنند.[1]

پی نوشت:
[1]. National Institutes of Health, Why Natural Childbirth?: https://b2n.ir/ncbi3.