تهاجم همه جانبه آمریکا به منطقه غرب آسیا با کلیدواژه عدالت و آزادی صورت گرفت؛ با اعتقاد به اینکه قدرت برای ایالات متحده، حق آور است و آمریکا حق هرنوع دخالت و جنایتی را دارد تا آزادی و دموکراسی را به کشورهای موردنظر حقنه کند.
بعد از حادثه یازدهم سپتامبر و فرو ریختن برج‌های دوقلو به عنوان نماد اقتصاد لیبرالیسم، ابزار قدرتمند رسانه‌های غربی این حادثه را به صورت گسترده‌ای بازتاب داده و افکار عمومی جهان را برای حمله وحشیانه آمریکا به منطقه غرب آسیا اقناع کرد.
فرو ریختن دو ساختمان در آمریکا و مظلوم نمایی بعد از آن، فرصت تاریخی برای ایالات متحده فراهم کرد تا جرج بوش پسر در آرزوی طرح خاورمیانه بزرگ به افغانستان و دیگر کشورهای اسلامی، حمله مستقیم نظامی داشته باشد و ایران، مرکز انقلاب اسلامی و محور مقاومت را به محاصره خویش درآورد.
تهاجم همه جانبه آمریکا به منطقه غرب آسیا با کلیدواژه عدالت و آزادی صورت گرفت؛ با اعتقاد به اینکه قدرت برای ایالات متحده، حق آور است و آمریکا حق هرنوع دخالت و جنایتی را دارد تا آنچنان آزادی و دموکراسی را به کشورهای موردنظر هدیه کند که ایران نیز آرزوی افغانستان شدن داشته باشد. علیرغم تبلیغات گسترده رسانه‌های غربی و برخلاف تدلیس (وارونه جلوه دادن) غربگرایان، رابطه مستکبر و مستضعف بعد از سال‌ها نمایان شد، اما اهداف اشغالگران از جنگ افروزی در منطقه محقق نشد.
آمریکا بیست سال پیش با هدف سلطه بر منطقه، تضمین امنیت اسرائیل، کنترل منابع انرژی، محاصره ایران و مقابله با گفتمان انقلاب اسلامی، وارد افغانستان و برخی کشورهای منطقه شد؛ اما طبق سنت الهی همگان مشاهده نمودند که شکست خورده و فراری شد.
حالا ایالات‌متحده دیگر تنها ابرقدرت و پیروز جنگ‌های خود در کشورهای مختلف نیست و مانند دوران جنگ سرد نمی‌تواند ابرقدرت تک‌قطبی در دنیا باشد. دشمن ایالات‌متحده در این شرایط دیگر یک قدرت هژمونیک نیست؛ بلکه یک مفهوم به نام «ترور و تروریسم» است که باعث شده‌است واشنگتن، به‌جای برخورد با آن، به سمت برخورد با دنیای اسلام و کشورهای اسلامی برود و همین مسئله آمریکا را در مردابی فرو برده که بیرون آمدن از آن، آن‌هم پس‌از ۲۰ سال کار ساده‌ای نیست.
هزینه‌های حمله به افغانستان و عراق و همچنین هزینه‌های بیشتر برای حفظ امنیت، ایالات‌متحده‌آمریکا را دیگر در موقعیت ابرقدرت قرار نمی‌دهد. در زمانی‌که آمریکا به‌همراه متحدانش یعنی انگلستان و سایر کشورهای دنیا تصمیم حمله به خاورمیانه را گرفت، بسیاری از رهبران این کشورها، از همراهی با آمریکا در این جنگ‌ها استقبال کردند و تا ۲۰ سال آینده نیز در افغانستان باقی ماندند. حالا اما آمریکا تنها یک امپراطوری تنهاست و بیشتر از هر زمان دیگری در تصمیمات مرتبط با دنیا در انزوا قرار دارد.