عدالت و آزادی، تنها در سایه عمل به دستورات اسلام است؛ زیرا تنها اسلام است که دستوراتش مطابق با فطرت و سرشت همه انسان‌ها تنظیم شده است. از سویی اسلام، با مخالفت شدید خود، با زیاده‌خواهی برخی باعث اسلام‌ستیزی آنها شده است.
هر چند وقت یک بار، برخی به بهانه‌ای امنیت کشور را به هم می‌ریزند؛ ولی بی‌تردید هدف آنها از اساس مخالفت با اسلام به خصوص نظام شیعی است؛ زیرا آنها به خوبی می‌دانند که نظام شیعه، تنها نظامی است که تمام‌قد در برابر زیاده خواهی‌ها و هوس‌بازی‌های آنها ایستاده است .
اسلام ضامن امنیت
از مهم‌ترین خواسته‌های بشر، آرامش و امنیت است،[1] از طرفی دیگر، امنیت نیز از نعمت‌های مخفی خداوند است و کمتر کسی است که قدر آن را می‌داند؛. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «نِعْمَتَانِ مَكْفُورَتَانِ الْأَمْنُ وَ الْعَافِيَة»؛[2] «ارزش دو نعمت از نظر مردم پوشيده است: امنيت و تندرستى». زمانی انسان قدر امنیت را می‌داند که آن را از دست می‌دهد.
بی‌تردید امنیت و آرامش در سایه عمل به دستورات دین، محقق می‌شود؛ زیرا از ابتدا خداوند متعال دین را این‌گونه تعریف کرده است: «إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلام»؛[3] «دین در نزد خدا، اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است». علت آن این است که: همه مردم بر سرشت و فطرت یکسان آفریده شده‌اند و تمام دستورات دین نیز مطابق با فطرت و سرشت آنها است،[4] پس عمل به دستورات دین، باعث آرامش می‌شود و نتیجه عمل به دستورات الهی، آزادی از سلطه شیطان و زیاده‌خواهان خواهد بود. پس اگر انسان‌ها تسلیم دینی شوند، که مطابق با فطرتشان است، آرامش حقیقی را درک خواهند کرد.
علت مخالفت با اسلام
دین‌ستیزان و کاسه‌لیسان غرب، با مخالفت با فطرت خدادای خود، چشم از داشته‌هایشان بسته و به زیاده‌خواهی و هوس‌بازی روی آورده‌اند و اسلام را خاری در چشمان خود می‌بینند، به همین خاطر برای همراه کردن مردم، از بهانه‌هایی مانند، گرانی، حجاب و... بهره می‌گیرند؛ ولی هدف اصلی آنها اسلام، به‌ویژه نظام شیعی است.
بی‌شک نبود دین در جامعه، بلایی بر سر غرب آورده است که برخی از زنان مجبورند برای گذراندن زندگی خود، مانند سگ و گریه زندگی کنند و این آزادی غرب است، که اسلام‌ستیزان آن را دنبال می‌کنند.
پی نوشت:
[1]. سوره انعام، آیه82.
[2]. صدوق، محمدبن علی، خصال، مصحح، غفاری، جامعه مدرسین، 1362 ش، چاپ اول، ج1، ص34.
[3]. سوره آل عمران، آیه19.
[4]. سوره روم، آیه30.