در ایام برگزاری جام‌های جهانی و در حالی که مردم دنیا در حال لذت بردن از تب بالای فوتبال بوده‌اند، زنان و کودکان بی‌دفاعی، تحت حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی بوده‌اند که تراژدی صبرا و شکیلا از جمله آن‌هاست.
همواره سرگرم شدن اذهان عمومی به بازی‌های جام جهانی فرصت مطلوبی برای سیاستمداران کشورهای استعماری جهت پیشبرد اهداف‌شان فراهم آورده است. برای اثبات این مدعا کافی است کارنامه تحرکات سیاسی-نظامی کشورهای متجاوز هنگام برگزاری جام جهانی طی هجده دوره‌ی اخیر (از بازی‌های ۱۹۵۰ تاکنون) را بررسی کنیم.
در حالی که دنیا در حال لذت بردن از جام جهانی بود و مردم ایتالیا در حال پایکوبی در جشن قهرمانی این کشور در جام جهانی 1982 بودند، کودکان فلسطینی در تراژدی صبرا و شتیلا توسط رژیم اسرائیل به خون خود می‌غلطیدند.
جام جهانی فوتبال 2006 با هنرنمایی زیدان با آن دریبل‌های معروفش در حال شادی برای مردم دنیا بود، اما همزمان زنان و کودکان لبنانی درگیر سنگین‌ترین نبرد تاریخی خود با رژیم صهیونیستی بودند. جنگ 33 روزه رژیم صهیونیستی علیه لبنان نیز همزمان با جام جهانی در حال وقوع بود!
در المپیک تابستانی 2008 اسرائیل بیکار نبود و با اینکه ورزشکاران محدودی را به پکن فرستاده بود، اما در مقابل هزاران تن بمب برای مردم بی‌دفاع غزه فراهم ساخت.
سال 2010، تیکی تاکای اسپانیایی‌ها زبانزد مردم جهان بود و همه در انتظار بازی این تیم بودند. هم زمان مردم تحت محاصره غزه نیز در انتظار نشسته بودند، و منتظر رسیدن کاروان آزادی و شکستن حلقه محاصره بودند، با حمله رژیم صهیونیستی هرگز کاروانی به غزه نرسید و سهم کودکان غزه در این شادی جهانی چیزی جز اشک و حسرت نبود.
داستان حمله و کشتار کودکان و بی‌پناهان در سال 2014 هم توسط اسرائیل تکرار شد و 51 روز جامعه جهانی به انسانیت پشت کرد و مشغول دیدن لگدپراکنی به توپ فوتبال در مستطیل سبز بود.
انگلستان هم از جمله کشورهایی است که همواره در منازعات مستعمرات خود در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین مانند جنگ فالکلند با آرژانتین، از پوشش رسانه‌ای جام‌جهانی بر روی افکار عمومی جهان استفاده کرده است.
این روزها درحالی به شروع جام‌جهانی در قطر نزدیک می‌شویم که علاوه بر اوضاع بی‌ثبات در منطقه غرب آسیا، شاهد توطئه‌افکنی مستقیم جریان‌های معاند در ایران نیز هستیم. هیچ بعید نیست که طبق روال معمول در این روزها و هفته‌ها شاهد تجاوز و تعدی و فتنه‌انگیزی‌ها باشیم.
مهم‌ترین سناریوهای محتمل می‌تواند این موارد باشد:
1. تشدید سرکوب اعتراض‌ها در اروپای سرد و تاریک.
2. تصویب قوانین ریاضتی‌تر در اتحادیه‌ی اروپا.
3. تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه، جنوب لبنان، سوریه و حتی عراق، به بهانه آتش‌سوزی اخیر در اطراف دیمونا.
4. تشدید حملات رژیم سعودی به یمن.
5. تشدید فشارها به شیعیان قطیف توسط آل‌سعود و شیعیان بحرین توسط آل‌خلیفه.
6. تشدید منازعات قفقاز با فتنه الهام علی‌اف.
7. انجام ترورهای گزینشی در جهان توسط سرویس‌های غربی و صهیونیستی.
8. تشدید و سازماندهی اغتشاشات در ایران و ایجاد ناامنی در کشور.
البته سناریوهای احتمالی بیش از اینهاست و این موارد اهم اتفاقات احتمالی روزهای آتی خواهد بود.