نبرد حق و باطل، امری است که همواره در طول تاریخ وجود داشته است. امام زمان علیه‌السلام نیز هنگام ظهور با جبهه باطل روبرو، و با یاری خداوند برآن پیروز خواهند شد.
انسان در زندگی روزمره خود، همواره شاهد صحنه نبرد دو جبهه حق و باطل است، که هر کدام از این صف‌بندی‌ها برای رسیدن به آرمان‌ها و اهداف خود طراحی شده است. این نزاع همچنان ادامه دارد تا آنگاه که خدا اراده کند و از باطل اثری نماند؛ زیرا خداوند باطل را هم چون کف روی آب دانسته[1] و وعده پیروزی حق بر باطل را نیز بشارت داده است.[2]
بی‌گمان در این نبرد، شیاطین و شیطان صفتان، گرد هم می‌آیند، تا آخرین تلاش‌های خود را در این رویارویی به کار گیرند، شاید بتوانند از نَفَس‌های آخرشان بهره‌ای ببرند، در اینجا به گونه‌های دشمنان هنگام ظهور اشاره می‌کنیم:
یک. کافران
نخستین دشمنانی که در مقابل امام زمان علیه‌السلام، صف‌آرایی می‌کنند، کافران هستند که در قرآن کریم به آن اشاره شده است. «يُريدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُون»؛[3] «آنان می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولی خدا نور خود را کامل می‌کند هر چند کافران خوش نداشته باشند». در تفسیر قمی، این آیه به قیام امام زمان علیه‌السلام تفسیر شده است . [4]
دو. مشرکان
دومین گروهی که در مقابل حضرت می‌ایستند و با حضرت به مقابله می‌پردازند، مشرکان هستند، خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «هُوَ الَّذي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُون»؛[5] «او کسی است که رسولش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن را بر همه آیین‌ها غالب گرداند، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند». امام صادق علیه‌السلام این آیه را در مورد قیام امام زمان علیه‌السلام دانسته است.[6]
بی‌گمان این دو گروه در دوران غیبت امام زمان علیه‌السلام، با تمام قوا با طرح کردن شبهات، با حضرت و مباحث مربوط به امام زمان علیه‌السلام مبارزه می‌کنند؛ زیرا آنها کسانی هستند که از ظهور امام زمان بیشترین ضربه را دریافت می‌کنند، به همین خاطر از ظهور حضرت کراهت دارند. «إِذَا خَرَجَ الْقَائِمُ لَمْ يَبْقَ مُشْرِكٌ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ وَ لَا كَافِرٌ إِلَّا كَرِهَ خُرُوجَهُ»؛[7] «هنگامی که امام زمان علیه‌السلام ظهور کرد، هیچ مشرک به خدای بزرگ باقی نمی‌ماند و هیچ کافری [باقی نمی‌ماند] مگر اینکه از قیام امام زمان علیه‌السلام کراهت دارد». بنابراین می‌بینیم که این دو گروه به همین خاطر تمام تلاش خود را برای مهدی‌ستیزی، در تمام عرصه‌های فرهنگی، سیاسی و حتی اقتصادی؛ آن هم در دو فضای مجازی و حقیقی به کار گرفته‌اند.
سه. یهود، سرسخت‌ترین دشمن
خداوند در قرآن کریم، از یهود به عنوان دشمن‌ترین گروه برای مومنان یاد کرده است. «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَ الَّذينَ أَشْرَكُوا»؛[8] «بطور مسلّم، دشمن‌ترین مردم نسبت به مؤمنان را، یهود و مشرکان خواهی یافت».
از آنجا که دجال، از دشمنان قسم خورده حضرت مهدی علیه‌السلام است، در روایات بیشترین پیروان دجال را یهودیان دانسته‌اند. بر این اساس این گروه تا زمان ظهور امام زمان علیه‌السلام از دشمنی علیه مؤمنان دست بر نخواهند داشت. امیرالمومنین علیه‌السلام بیشترین پیروان دجال را یهود دانسته است: «أَكْثَرُ أَتْبَاعِهِ الْيَهُودُ...»؛[9] «بیشترین پیروان او [دجال] یهودیان... هستند». به طور مسلم، دجال نیز دشمن سرسخت امام زمان علیه‌السلام است.
چهار. منافقان
منافقان گروه دیگری هستند که از صدر اسلام تاکنون بیشترین ضربه را به اسلام وارد کرده‌اند. نمونه روشن آن ابوسفیان است که بعد از اینکه اسلام [ظاهری] آورد، تا آخر دوران زندگی خود دست از توطئه و دسیسه بر ضد پیامبر و اسلام، بر نداشت،[10] بنابراین امام صادق علیه‌السلام در این زمینه فرمودند:«قَاتَلَ أبوسفیان رَسُول اللَّهِ صلي‌الله‌عليه‌و‌آله وَ قَاتَلَ معاویۀ علی بْنِ ابیطالب عليه‌السلام وَ قَاتَلَ یزید بْنِ معاویۀ الحسین بْنِ علی عليه‌السلام وَ السفیانی یقاتل الْقَائِمِ»؛[11] «ابوسفیان با پیامبر جنگید و معاویه با علی بن ابیطالب عليه‌السلام و یزید با حسین بن علی عليه‌السلام. سفیانی نیز با قائم عليه‌السلام خواهد جنگید».
پنج. جمودفکران
از آغاز تاریخ اسلام ظاهرگرایان و جموداندیشان، از مهم‌ترین کسانی بودند که مانع گسترش دین می‌شدند، کسانی که به دلیل عدم بصیرت و شناخت صحیح از دین و عدم آگاهی با روح احکام، جلوتر از دین و به نفع جبهه باطل حرکت کردند، اینان نیز از دشمنان حضرت خواهند بود. امام صادق علیه‌السلام درباره این گروه فرمودند: «الْقَائِمُ ع يَلْقَى فِي حَرْبِهِ مَا لَمْ يَلْقَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص أَتَاهُمْ وَ هُمْ يَعْبُدُونَ حِجَارَةً مَنْقُورَةً وَ خُشُباً مَنْحُوتَةً وَ إِنَّ الْقَائِمَ يَخْرُجُونَ عَلَيْهِ فَيَتَأَوَّلُونَ عَلَيْهِ كِتَابَ اللَّهِ وَ يُقَاتِلُونَهُ عَلَيْهِ»؛[12] «قائم عليه‌السّلام در پيكارش مىبيند آنچه را كه رسول خدا صلى‌اللَّه‌عليه‌وآله نديد، همانا رسول خدا در حالى بسوى آنان آمد كه بت‌هاى سنگى و چوب‌هاى تراشيده شده را مىپرستيدند؛ ولى قائم، عليه او خروج مي‌كنند و كتاب خدا را عليه او تأويل مي‌كنند و به استناد آن تأويل، با او [حضرت] مىجنگند».
این پنچ گروه از جمله انسان هایی هستند که در دوران غیبت از دشمنان حضرت به شمار می‌آیند و هنگام ظهور نیز در مقابل حضرت صف‌آرایی کرده و وارد جنگ می‌شوند.
پی‌نوشت:
[1]. رعد: 17.
[2]. اسراء: 81.
[3]. صف: 8.
[4]. قمی، علی بن ایراهیم، تفسیر قمی، دارالکتاب، 1404 ق، چاپ سوم، ج2، ص365.
[5]. توبه: 33.
[6]. قمی، علی بن ایراهیم، تفسیر قمی، دارالکتاب، 1404 ق، چاپ سوم، ج1، ص289.
[7]. عیاشی، محمدبن مسعود، تفسیر عیاشی، نشر المطبعه العلمیه، 1380 ش، چاپ اول، ج2، ص87.
[8]. مائده: 82.
[9]. ابن بابویه، محمدبن علی، کمال الدین، نشر اسلامیه، 1395 ق، چاپ دوم، ج2، ص529.
[10]. ابن عساکر، علی بن الحسن، تاریخ مدینه دمشق، دارالفکر للطباعه، ج23، ص471.
[11]. کورانی، علی، معجم أحاديث الإمام المهدي، ج3، ص467.
[12]. نعمانی، محمدبن ابراهيم، الغیبه، نشر صدوق، 1397ق، چاپ اول، ص297.