پیامبر در مکان‌ها و مناسبت‌های مختلف اهل بیت خویش را معیار حقانیت دانسته و جنگ و صلح با آنان را به مثابه جنگ و صلح با خود حضرت دانسته‌اند.
وجود مبارک پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و اهل بیت والا مرتبه ایشان علیهم‌السلام جدای از یکدیگر نبوده و کسی که با یک نفر از آنها دشمن باشد با همه آنها دشمن بوده و اگر کسی یکی از آنها را بیازارد، مانند این است که همه آنها را آزرده باشد. از این رو رسول خدا در چندین مرتبه و در مجالس مختلف به این امر مهم اشاره کرده‌اند که به اختصار چند مورد را بیان می‌کنیم:
1. از جمله مکان‌هایی که پیامبر خدا این بیان را فرموده‌اند بر در خانه حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها می‌باشد: «مَرَّ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى بَيْتٍ فِيهِ فَاطِمَةُ وَعَلِيٌّ وَحَسَنٌ وَحُسَيْنٌ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمْ، فَقَالَ: «أَنَا حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبْتُمْ، وَسِلْمٌ لِمَنْ سَالَمْتُمْ؛[1] نبی اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله از کنار خانه‌ای که در آن فاطمه، علی، حسن و حسین بودند؛ عبور کردند و فرمودند: من در جنگ هستم با هر کسی که با ایشان در جنگ است و در آشتی و صلح هستم با هر کسی که با ایشان در صلح و آشتی است».
2. از مکان دیگری هم که رسول خدا به این حقیقت اشاره کردند، هنگامی بود که آیه تطهیر در حق این بزرگواران نازل شد و پیامبر در زیر کساء فرمود: «قَالَتْ ام سلمه: كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عِنْدَنَا مُنَكِّسًا رَأْسَهُ فَعَمِلَتْ لَهُ فَاطِمَةُ خُزَيْرَةً، فَجَاءَتْ وَمَعَهَا حَسَنٌ وَحُسَيْنٌ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ، فَقَالَ لَهَا النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَيْنَ زَوْجُكِ، اذْهَبِي فَادْعِيهِ» فَجَاءَتْ بِهِ فَأَكَلُوا فَأَخَذَ كِسَاءً فَأَدَارَهُ عَلَيْهِمْ، فَأَمْسَكَ طَرَفَهُ بِيَدِهِ الْيُسْرَى، ثُمَّ رَفَعَ الْيُمْنَى إِلَى السَّمَاءِ وَقَالَ: «اللَّهُمَّ هَؤُلَاءِ أَهْلُ بَيْتِي وَحَامَّتِي، اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَطَهِّرْهُمْ تَطْهِيرًا، أَنَا حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبْتُمْ سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمْتُمْ، عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُمْ؛[2] ام سلمه نقل می‌کند رسول خدا در پیش ما بود در حالی که سر مبارک حضرت رو به پایین بود و فاطمه در حال درست کردن غذا بود که آمد پیش رسول خدا در حالی که حسنین در کنار حضرت بودند. رسول خدا رو به دخترشان کرد و فرمودند: شوهرت کجاست برو صدایش کن، حضرت آمدند و با هم غذا خوردند و بعد از غذا پیامبر عبایی را آورد و آنها را زیر آن جمع کرد و گوشه آن را با دست چپ گرفت و دست راست را به سمت آسمان بلند کرد و گفت: خدایا این‌ها اهل بیت و نزدیکان من هستند، پروردگارا پلیدی‌ها را از آنها دور کن و آنان را پاک و پاکیزه بدار، من با هر کسی که شما با او سر جنگ داشته باشید در جنگم و هر کسی با شما در صلح باشد در صلح هستم».
3. رسول خدا در آخرین لحظات عمر شریف خود، همچنین به این نکته اشاره کرده‌اند: «زَيْدُ بْنُ أَرْقَم قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ فِي مَرَضِهِ الَّذِي قُبِضَ فِيهِ عَلَى عَلِيٍ وفَاطِمَةَ وحَسَنٍ وحُسَينٍ فَقالَ أنَا حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ وسِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُم»؛[3] «زید بن ارقم نقل می‌کند: رسول خدا در بیماری وفات خویش علی، فاطمه، حسن و حسین را مورد لطف خویش قرار داد و فرمود: من با هر کسی که شما با او سر جنگ داشته باشید، در جنگم و هر کسی با شما در صلح باشد در صلح هستم».
با کنار هم گذاشتن این روایات در مناسبت‌های مختلف به این نتیجه می‌رسیم که رسول خدا می‌خواهند به ما بفهمانند که همه اهل بیت نور واحدی بوده و هدف واحدی را دنبال می‌کنند وهمراهی با اهل بیت، مانند همراهی با رسول خداست و برعکس دشمنی با آنها دشمنی با رسول خدا محسوب می‌شود.
پی‌نوشت:
[1]. طبرانی، معجم الکبیر، مكتبة ابن تيمية، ج3، ص 40.
[2]. الصیداوی، ابن جمیع، معجم الشيوخ، دار الإيمان، ص132.
[3]. ابن عساکر، تاریخ مدینه الدمشق، دار الفكر للطباعة، ج14، ص157.