این فیلم درمورد پسری است به نام «شیرهان» که عاشق بوکس است و با راهنمایی و تشویق های برادرش "میرهان" می خواهد قهرمان بوکس شود اما هدف او به خاطر حادثه ای که برای برادرش هنگام کار رخ می دهد دچار تزلزل می شود.
فیلم سینمایی «هوک» به کارگردانی حسین ریگی و تهیه‌کنندگی علی آشتیانی‌پور که در بخش سودای سیمرغ چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر می باشد .
قاچاق، مواد مخدر، آدم‌های با صورت های نیمه پوشیده، سرزمینی گرم و خشک و پر از گرد و خاک، متاسفانه این تصوایر غالب از اقلیم سیستان و بلوچستان می باشد که در اکثر فیلم ها از این منطقه به نمایش گذاشته شده و می‌شود.
"هوک" یک فیلم خوب از سینمای اقلیم است که توانسته، با استفاده از عناصر بصری و جغرافیای منطقه سیستان و بلوچستان، تصویر جدیدی و جذابی از این استان را به مخاطب ارائه دهد. حسین ریگی کارگردان «هوک» که خود از مردمان استان سیستان‌وبلوچستان و آشنا به طبیعت، اقلیم، فرهنگ و آیین این منطقه است در بازتاب داشته‌های غنی قوم بلوچ - مردمان چابهار- و ارتباطشان با خاک و آب که لبریز از معانی و معرفت است توانسته به خوبی عمل کند و در نیمه نخست تولید فیلم، به‌درستی، با دقت و با زیبایی از اقلیم استان سیستان‌وبلوچستان، منطقه چابهار و سواحل مکران بهره ببرد.
"هوک" تلاش کرده است تا مفاهیم انسانی و اخلاقی را با ظرافت به تصویر بکشد؛ مفاهیمی چون گذشت و بخشش، مهربانی و دلسوزی، رزق حلال، جوانمردی و پهلوانی، قهرمان سازی و... را ارائه دهد و تا حدودی در این بخش‌ها موفق عمل کرده است. این فیلم را می شود به دو بخش خوب و بد تقسیم کرد، دوران کودکی شیرهان و بزرگسالی او.
روند قصه و بازیگری و نوع روایت در بخش کودکی "شیرهان"خیلی خوب از کار در آمده، اما بخش دوم آن دارای ایراد های مختلفی می باشد که از عدم انسجام فیلمنامه و قابل پیش بینی بودن آن، بازی‌های ضعیف بازیگران چهره (بجز رویا تیموریان) می باشد.
شخصیت پردازی های بیهوده، مانند نامزد شیرهان، شخصیتهای مانند "حمزه" با بازی امیرجعفری و "طهور" با بازی امیرمهدی ژوله(جدا از بازی بسیار ضعیف ژوله) در حد تیپ هستند و آشفتگی از دیگر ضعف‌‍های این فیلم بوده.
سینمای ورزشی یکی از دارآمد‌زا ترین و جذاب ترین گونه‌های سینمایی می باشد. "هوک" که نام یک ضربه در رشته بوکس است و اسم فیلم نیز از آن گرفته شده است. اما به خاطر عدم انسجام در روایت، عدم بهره‌بردن از یک کارشناس و متخصص ورزشی و عدم شناخت دقیق کارگردان از آن‌چه که به‌عنوان مختصات اصلی ورزش بوکس، مانند شیوه‌های تمرین و صحنه‌های رقابت و مربی‌گری و...می باشد. ضربه سنگینی را به صورت این فیلم وارد می‌کند و آن را از رینگ فیلم ورزشی خارج می‌کند.
در نهایت می‌توان گفت "هوک" شاید یک اثر موفق سینمایی نباشد، اما با ارائه تصاویر متفاوت، زیبا و چشم‌نواز از اقلیم کمتر دیده شده سیستان و بلوچستان و همچنین در اصلاح دید مخاطب، نسبت به فرهنگ غنی این مردم و روابط و گرم و انسان دوستانه آنها، نگاهی جدیدی را به مخاطب ارائه دهد و نمره خوبی را در این زمینه کسب کند و فیلم‌های از قبیل "هوک" که در هدف و مسیر واقعی جشنواره‌های مانند فجر قدم می‌زنند، ارزش خیلی بالای، نسبت به سینمای، به اصطلاح روشنفکرانه و چند خط دیالوگ و سیاه نما دارند، فیلم‌های که هر روز از اهداف فرهنگی و انسانی جشنواره فیلم فجر، دورتر می‌شوند و درحال ساخت چهره‌ای سیاه از ایران و روابط انسانی و اشاعه آنها هستند.
"هوک" یک فیلم خوب از سینمای اقلیم است که توانسته، با استفاده از عناصر بصری و جغرافیای منطقه سیستان و بلوچستان، تصویر جدیدی و جذابی از این استان را به مخاطب ارائه دهد. حسین ریگی کارگردان «هوک» که خود از مردمان استان سیستان‌وبلوچستان و آشنا به طبیعت، اقلیم، فرهنگ و آیین این منطقه است در بازتاب داشته‌های غنی قوم بلوچ - مردمان چابهار- و ارتباطشان با خاک و آب که لبریز از معانی، معرفت است به خوبی عمل کند