سؤالاتی درباره‌ی برنامه «تِد» مطرح است؛ اینکه چرا باید به صورت گزینشی به گسترش ایده‌ها، از نظر افراد محدودی، پرداخته شود؟ آیا معیاری جهت ارزش‌گذاری ایده‌های مطرح شده وجود دارد؟
برنامه تلویزیونی تِد (TED)، مخفف (Technology, Entertainment, Design) یک برنامه همایش جهانی است که توسط بنیاد "Sapling" که سازمانی غیرانتفاعی و خصوصی است، با شعار «ایده‌های شایسته گسترش» برگزار می‌شود.
در رابطه با اینکه این همایش‌ها از چه سالی شروع شده است، می‌توان گفت: یک معمار و طراح گرافیک بنام «ریچارد سول» ایده آن را با محتوایی در زمینه‌های فناوری، سرگرمی و طراحی داد، اما حقیقتی که مغفول می‌ماند بهره‌برداری از چنین ایده‌ای آن هم در سطح جهانی و پشت‌صحنه آن است.
سؤالاتی درباره‌ی این برنامه مطرح است؛ اینکه چرا باید به صورت گزینشی به گسترش ایده‌ها، از نظر افراد محدودی، پرداخته شود؟ آیا معیاری جهت ارزش‌گذاری ایده‌های مطرح شده وجود دارد؟ آیا این معیار کاملاً عادلانه و بدون جهت‌گیری و در نظر گرفتن منافع گروهی خاص گذارده می‌شود؟ از زمانی که این همایش‌ها به راه افتاده و این تعداد سخنرانی در قالب همایش‌های تِد صورت گرفته است، چه میزان تغییرات مثبت در زندگی انسان‌ها، حداقل در زمینه فناوری، سرگرمی و طراحی، رخ داده است؟ آیا تغییرات زیست‌محیطی، فناورانه و... که به واسطه طرح‌های مطرح‌شده در این سخنرانی‌ها ایجاد شده و از آن تعبیر به پیشرفت می‌گردد، تأثیر بسزایی در کیفیت زندگی کلیت بشر داشته و آیا هدف اولیه از دنبال کردن این طرح‌ها حرکت انسان به سوی تکامل و پیشرفت است؟
چگونه می‌توان مثبت‌اندیش بود و به‌سادگی از کنار این مسئله گذر کرد، درحالی‌که نگاه منفعت‌طلبانه آن هم با جهت‌گیری استعماری در جهان غلبه دارد. با اینکه برگزاری این سخنرانی‌ها برای شرکت گرداننده آن می‌تواند میلیون‌ها دلار گردش مالی در سال و عواید زیادی داشته باشد، آیا برگزاری آنها محض توسعه علم و ایده‌های علمی انگیزه آن‌هاست؟ آیا برای سخنران به غیر از مطرح کردن ایده‌اش منفعتی از درآمد حاصله از همان سخنرانی در نظر می‌گیرند؟
فقط در رویداد تدپرایز که سالانه برگزار می گردد، برای برنده -که رهبران و پیشروان ایده‌های نو در جهت تغییر جهان هستند-، جایزه‌ای یک‌میلیون دلاری در نظر می‌گیرند. دلیل اینکه جایزه به یک نفر تعلق می‌گیرد، کمک به برنده در جهت تحقق آرزویش برای جهان عنوان‌شده اما اینکه جهان با تحقق این آرزو به چه سمت و سویی سوق داده می‌شود همانند جایزه نوبل و تشخیص فرد شایسته برای گرفتن آن جایزه است.
درنتیجه، باید در پذیرفتن چنین رویدادی و کمک به گسترش آن در اقصی نقاط جهان ورای بر فوایدی از قبیل آموزش زبان انگلیسی و فن سخنرانی که برایش برشمرده می‌شود، به اهداف پشت پرده آن‌هم توجه داشته باشیم. البته دنبال کردن و مخاطب این سخنرانی‌ها قرار گرفتن در جهت آموزش زبان انگلیسی (اگر به زبان اصلی ببیند) و آموزش فن سخنرانی، همچنین آشنایی با ایده‌های جدید پیشنهاد می‌شود.