عُنف به معنی خشونت و بی رحمی است.
عنف در لغت به معنای خشونت و بی رحمی در برابر رفق و مدارا است. [۱]
این واژه با اضافه زنا به آن در کلمات معاصران، از جمله استفتائات آمده است و به معنای زنا کردن با توسل به زور، اجبار و تهدید و بدون رضایت زن می‌باشد. زنای به عنف در کلمات فقها تحت عنوان زنا به اجبار و اکراه مطرح شده و در روایات با عنوان « غصب فرج » آمده است. [۲]
حد زنای به عنف
حد زنای به عنف، قتل زناکار است؛ خواه محصن باشد یا غیر محصن [۳][۴][۵][۶][۷]
مهر المثل
زنای به عنف موجب ثبوت مهر المثل بر زانی است؛ خواه زن باکره باشد یا غیر باکره. [۸] [۹]
در زنای به عنف، اگر زن در مقام دفاع از خود مرد را به قتل برساند، دیه‌ای بر عهده او نیست. [۱۰]
عنف از ناحیه زن
به تصریح برخی، چنانچه عنف از ناحیه زن باشد و او با توسل به خشونت و تهدید، مرد را وادار به زنا کند، حکم زنای به عنف بر زن جاری نمی‌شود. [۱۱]
پانویس:
۱. لسان العرب، واژه «عنف».
۲. وسائل الشیعة، ج۲۸، ص۱۰۸ -۱۰۹.
۳. جواهر الکلام، ج۴۱، ص۳۱۵.
۴. مجمع المسائل، ج۳، ص۱۹۴.
۵. جامع المسائل (فاضل)، ج۱، ص۴۹۴.
۶. استفتائات جدید (مکارم) ۲، ص۴۸۹.
۷. استفتائات جدید (مکارم) ۲، ص ۵۱۰.
۸. کتاب السرائر، ج۳، ص۴۳۶.
۹. فقه الامام جعفر الصادق، ج۵، ص۲۷۰.
۱۰. جواهر الکلام، ج۴۳، ص۸۷.
۱۱. استفتائات جدید (مکارم)، ج۱، ص۳۵۱.
منبع: ویکی فقه