یکی از گناهانی که اسلام به آن اشاره کرد اشاعه فساد و فحشا است که امروزه به دلیل ارتباط مجازی این امر آسانتر شده است.
إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ
کسانی که دوست دارند کارهای بسیار زشت مانند آن تهمت بزرگ در میان اهل ایمان پخش شود در دنیا و آخرت عذابی دردناک خواهند داشت، و خدا آنان را میشناسد و شما نمیشناسید (نور، (۱۹)
توضیح :
در آیه فوق اشاره به یک رذیلت اخلاقی شد و آن اشاعه فحشا و دامن زدن فساد است. فساد و فحشاء خودشان ناپسند هستنداما نباید به آنها دامن زد و آنها را منتشر کرد بلکه باید جلوی ای فساد گرفته شود.
اشاعه فحشاء، از جمله گناهانی است که متأسفانه امروزه و با پیشرفت وسایل ارتباط جمعی رواج زیادی یافته است. مقصود از فحشاء هر نوع گناه آشکار و بزرگ میباشد. افشای اسرار و عیوب پنهانی دیگران، نه تنها موجب هتک شخصی آنان میگردد؛ بلکه به گناه‌جنبه ی عمومی میدهد؛ یعنی بدبینی را در جامعه رواج داده؛ قبح بسیاری از گناهان را از بین برده و جامعه را در معرض ناامنی اخلاقی و بی حیایی قرار میدهد در حقیقت اشاعه ی ، فحشاء غیر مستقیم هنجارهای اخلاقی را نشانه رفته است.
حدیث: پیامبر اسلام صلی الله عليه وسلم: «مَنْ أَذاعَ فَاحِشَةً كَانَ كَمُبْتَدِئِها؛ کسی که کار زشتی را منتشر سازد مانند کسی است که آن را در آغاز انجام داده است.
(کافی ج ۲ ، ص ۳۵۶، ح۲)
در روایت فوق پیامبر به شدت از این صفت بیزاری جست و نهایت رذل بودن آن را بیان کرد.