برگزاری المپیک در پاریس حواشی منفی زیادی داشت که رصد و مقایسه آنها با برخی رویدادهای درون کشوری ما نشان می‌دهد که در پاره‌ای از موارد حجم سیاه‌نمایی علیه کشورمان قابل مقایسه با کشورهای غربی نیست.
المپیک هرچند یک فضای جذاب و پر از خاطره برای مردم و ورزشکاران است، اما برگزاری آن در کشور فرانسه موجب آشکار شدن برخی حقایق شد که سال‌ها در کشورمان کسی آن را بازگو نمی‌کرد و یا اینکه اجازه طرح آن در جامعه از سوی رسانه‌ها داده نمی‌شد تا جایی که پرداختن به آن همچون راه رفتن در سرزمین ممنوعه، سخت و مخاطره‌آمیز بود!
از جمله می‌توان به واقعی‌تر شدن و راستی‌آزمایی مقایسه میان کشورمان و برخی کشورهای توسعه‌یافته اشاره کرد که سال‌ها با برجسته شدن برخی پیشرفت‌ها و دستاوردهای آنان، مردم کشورمان در فضای بسته‌ای قرار می‌گرفتند که اصولاً به ذهن آنها خطور نمی‌کرد که ایران هم در برخی شاخصه‌ها و امکانات عمومی و رفاهی در حد مطلوب، بلکه کم‌نظیری است.
از نظافت شهری شبانه‌روزی در کشورمان که همیشه باعث رضایت شهروندان کشورمان بوده و نارنجی‌پوشان شهرداری در هر ساعتی از روز و شب در سطح شهرها مشغول به کار هستند تا انرژی متناسب با جیب ایرانیان که گرمایش و سرمایش را برای آنان امری مقدور و ممکن کرده است تا دسترسی به غذای کامل که در سبد غذایی بسیاری از خانوارهای ایرانی به صورت معمول یافت می‌شود و به علت فراهم بودن چنین بستری است که برگزاری برخی از رویدادهای جمعی در کشور همیشه نمره قابل‌قبولی را داشته و شرکت‌کنندگان خارجی از شرایط مناسب میزبانی در کشورمان سخن گفته‌اند.[1]، [2].
اکنون شرایط کشور را در برخی زمینه‌ها با کشور فرانسه که میزبان این دوره از مسابقات المپیک بود مقایسه کنید، وضعیت رفاهی ورزشکاران در حد فاجعه بود، از تختِ خواب‌های مقوایی با بوی نامطبوع و آزاردهنده برای استراحت تا محیط اسکان کوچک با دمای بالا که موجب اعتراض برخی از ورزشکاران شد.
اما بدتر از شرایط رفاهی، مشکلات عجیب به وجود آمده در روند مسابقات المپیک بود که موجب بهت و حیرت تیم‌های ورزشی شد؛ از جمله آلودگی شدید رودخانه سن در پاریس که باعث مسمومیت شناگران و انصراف آنها از ادامه مسابقات به خاطر ترس از بیماری شد.
بر اساس برخی گزارش‌ها، شنا در این رودخانه به علت وجود میکروب با منشأ مدفوع انسانی طی سال‌های متمادی ممنوع بوده است، اما شهرداری پاریس با هزینه میلیارد دلاری تلاش کرد که پس از سال‌ها، میزان آلودگی آب را به حد قابل قبولی کاهش دهد که سرانجام موفق نشد.[3]
این رودخانه پرآب‌ترین رودخانه این کشور و یکی از مهم‌ترین نمادهای هویتی شهر پاریس است که در میراث فرهنگی یونسکو نیز ثبت شده است.
در پایان باید گفت که کافی بود اندکی از این پدیده‌های زشت و شگفت‌آور در کشور ما رخ می‌داد تا موجی از خودتحقیری شکل می‌گرفت، همچنان که پیش از این شاهد برخاستن قیامت ستیزه‌گری با هویت ایرانی پس از رسانه‌ای شدن برخی مشکلات همچون زمین چمن ورزشگاه‌ها بودیم، در سال گذشته تعویض چمن بخشی از ورزشگاه آزادی که خارج از محوطه بازی بود به صورت دستی و غیرمکانیزه و با انتقال چمن از خزانه صورت گرفت که با انتشار تصاویر آن بهانه برای نابودگران رسانه‌ای فراهم شد و آنها با برجسته کردن این مسئله نه چندان مهم کار را به جایی رساندند که برخی بازیگران مطرح خارجی؛ همچون «نیمار» هم به اردوگاه تخریب و توهین پیوستند [4]، [5].
پی‌نوشت:
[۱]. تسنیم، https://tn.ai/2792037
[2]. فدراسیون بدنسازی، https://B2n.ir/j47437
[3]. عصر ایران، asriran.com/0048lG
[4]. خبرگزاری مهر، mehrnews.com/x339tm
[5]. فوتبالی، https://B2n.ir/q55869