رهروان ولایت ـ بدون شک در حال حاضر بهترین و کامل‌ترین دین که پاسخ‌گوی تمام نیازهای بشر باشد، دین مبین اسلام و مذهب تشیّع است. عقاید اين دين چنان محکم، عالی و مبتنی بر برهان و استدلال است که دشمنان این آیین به جای پرداختن به آن‌ها و نقد ادلّه آن، به تمسخر و اهانت به برخی از آیات قرآن کریم روی آورده و از پذیرش آن سر باز زده‌اند.
یکی از این شبهات واهی که در واقع، تمسخری از جانب آنان است؛ بیان آیاتی از قرآن است که به جهاد و جنگ با کافران و مشرکین دستور می‌دهد، مانند این آیات: «سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْناقِ وَ اضْرِبُوا مِنْهُمْ كُلَّ بَنان؛ [انفال/ 12] به زودى در دل‌هاى كافران ترس و وحشت مىافكنم، ضربهها را بر بالاتر از گردن (بر سرهاى دشمنان) فرود آريد و دست و پاى آن‌ها را از كار بياندازيد».
و یا این آیه که می‌فرماید: «وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَ أَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَ الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا تُقاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ حَتَّى يُقاتِلُوكُمْ فِيهِ فَإِنْ قاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذلِكَ جَزاءُ الْكافِرِين؛ [بقره /191] و آن‌ها را [بتپرستانى كه از هيچ‌گونه جنايتى ابا ندارند] هر كجا يافتيد، به قتل برسانيد، و از آن‌جا كه شما را بيرون ساختند [مكه] آن‌ها را بيرون كنيد که فتنه (و بت پرستى) از كشتار هم بدتر است؛ و با آن‌ها، در نزد مسجد الحرام (در منطقه حرم)، جنگ نكنيد، مگر اين‌كه در آن‌جا با شما بجنگند. پس اگر (در آن‌جا) با شما پيكار كردند، آن‌ها را به قتل برسانيد، چنين است جزاى كافران».
آن‌ها با بیان این آیات می‌گویند: خداوند در دین اسلام بسیار خشن و نامهربان است و به هیچ وجه با خداوند متعال و مهربان وعده داده شده در ادیان، سازگاری ندارد؛ تنها تصوری که از خداوند متعال در این اسلام در ذهن می‌ماند، خداوندی ترسناک، قاتل و خشن است که دستور قتل و کشتار و غارت‌گری می‌دهد و همین امر، نشانه بطلان این آیین است، بلکه خدای عالم، خدایی است که مهربان بوده و اصلا دستور جنگ و خون‌ریزی نمی‌دهد، با همه مردم به مصالحت برخورد می‌کند، مردم دیگر ادیان به رسمیت می‌شناسد و با آنان نیز با مهربانی رفتار می‌کند.
در این رابطه توجه به چند نکته لازم و ضروری است:
1. این آیات تمام قرآن نیست، بلکه آیات بسیار زیبایی که دال بر رحمت بی‌انتهای الهی را اصلا ذکر نمی‌کنند تا مخاطب فکر کند قرآن تنها این آیات را دارد؛
مثل این‌که می‌فرماید: «قُلْ يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيم؛ [زمر / 53] بگو: اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كردهايد، از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مىآمرزد، و همانا او خدایی آمرزنده و مهربان است».
هم‌چنین در آیه‌ای دیگر فرمودند: «وَ إِذا جاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآياتِنا فَقُلْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءاً بِجَهالَةٍ ثُمَّ تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيم [انعام / 54] هر گاه كسانی‌كه به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند به آن‌ها بگو: سلام بر شما، پروردگارتان رحمت را بر خود فرض كرده، هر كس از شما كار بدى از روى نادانى كند، سپس توبه و اصلاح (و جبران) نمايد او آمرزنده مهربان است».
این آیات و آیات مشابه آن‌ها، دال بر رحمت بی‌پایان خداوند متعال است که وعده داده حتی اگر سالیان سال در گناه و معصیت و گم‌راهی به سر بردید، از رحمت او ناامید نباشید و برگردید که خداوند همه گناهان و معاصی را می‌آمرزد.
2. اگر به آیات قبل و بعد این آیات دقت شود، به راحتی می‌توان فهمید این آیات در رابطه با کافران و دشمنانی است که با مسلمانان وارد جنگ شده و در صدد نابودی و کشتن مسلمنانان هستند نه همه کفار، اما آن‌ها طوری این آیات را جلوه می‌دهند که شخص، با دیدن آن‌ها فکر می‌کند مخاطب این آیات تمام مردم غیر مسلمان است؛ حتی در برخی از آیات بیان شده اگر آن‌ها دست از جنگ برداشتن، رهایشان کنید، مانند این آیه که می‌فرماید: «وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلا عُدْوانَ إِلاَّ عَلَى الظَّالِمِين؛ [بقره / 193] و با آن‌ها پيكار كنيد، تا فتنه (و بت پرستى، و سلب آزادى از مردم) باقى نماند، و دين، مخصوص خدا گردد. پس اگر (از روش نادرست خود) دست برداشتند، (مزاحم آن‌ها نشويد، زيرا) تعدى جز بر ستمكاران روا نيست».
البته این خصلت دشمن است که تمام موارد، را به نفع خود مصادره کنند و به مغالطه‌گویی بپردازند تا مخاطب را با خود همراه کنند و این مخاطبِ محترم است که باید عاقل باشد و با دیدی باز و فهمی عمیق تصمیم بگیرد.
3. خداوندی که تنها مهربان باشد و غضب نداشته باشد، ناقص خواهد بود، غضب و عصبانیت نیز از صفات کمال است، در بین انسان‌ها آدم بدون غضب منفور است و مذموم، مثلاً اگر شخصی از اموال و ناموس خود دفاع نکند، مردم او را بی‌غیرت می‌نامند و مورد نکوهش واقع می‌شود، این مطلب، نشان می‌دهد غضب و عصبانیت فی نفسه خوب است، اما باید در جای خود استفاده شود.
حال اگر خداوند نسبت به مومنین و دین خود، غیرت نداشته باشد و از آن‌ها در مقابل دشمنانی که قصد نابودنی آنان ر ا دارند دفاع نکند و دستور دفاع ندهد، این خدا منفور خواهد بود و نقص دارد، بنابراین دستور جهاد و دفاع از آیین و بندگان صالح خدا در برابر دشمنان قسم خورده، نه تنها با صفات الهی ناسازگار نیست، بلکه عین کمال است و خدایی بدون این صفت ناقص خواهد بود.
4. این دستور کاملاً عُقلایی و مورد تایید تمام ملل مختلف است، مگر می‌شود کسی به مرزهای ملی یا اعتقادی شما تعرض كرده و به دین و آیین شما اهانت کند و آدمی ساکت بماند؟ خود آنان که این سخنان را ترویج می‌دهند، آیا در مقابل دشنان کشورشان ساکت می‌مانند و با آرامی کشور را به آن‌ها تحویل می‌دهند؟ هرگز چنین کاری نمی‌کنند و قطعاً با سختی و با خشنونت تمام، از آیین و سرزمین خود دفاع می‌کنند. خشونتی چند برابر این آیاتی که بیان شد.