اوصاف الهی

یکی از سوالاتی که ذهن ما را ممکن است درگیر کند این است که چرا خداوند متعال در بعضی از آیات قرآن کریم خود را با صفاتی معرفی کرده است که این صفات دال بر خشم و انتقام و غضب او دارند؟ 

-قدرت زمانی که در وصف انسان ذکر شود به معنای هیئتی دروجود انسان است که بوسیله آن فردمی تواند هر زمانی که  اراده کرد فعلی را انجام دهد و اما زمانی که واژه ی قدرت در وصف باریتعالی به کار رود به معنای نفی عجز از خداوند متعال است پس از اثبات وجود واجب الوجود، استدلالهای مختلفی به صورت مستقل برای اثبات صفات صانع قدیم از سوی حکماء و متکلمین مطرح گردیده است. محور کلی بحث در صفت قادریت برای خداوند متعال در دو بخش اثبات اصل صفت قادر برای خداوند متعال،و اثبات قادریت خداوند بر هر مقدوری می باشد

-

هر یک از دو مفهوم اراده و اختیار هم از لحاظ مفهومی و هم از لحاظ نسبت به موضوع مختلف یعنی خالق و مخلوق، دارای معانی متفاوتی می باشند.ضرورت بحث و شناخت حیطه و مرزهای مفهومی دو واژه ی اراده و اختیار را، در مباحث صفات الهی علی الخصوص اثبات صفت اراده خداوند متعال و مباحث جبر و اختیار و نسبت افعال به بندگان، به صور گسترده ای ملموس می باشد. و در صورت شناخت صحیح از اختیار  و اراده انسان و مشیت الهی، بسیاری از شبهات مطروحه از سوی اشاعره، پاسخ داده می شود.

بحث در حدوث و قدم جهان، مشاجره سختی میان فلاسفه و متكلمین برانگیخته است. غزالی كه در بیشتر مباحث، مذاق عرفان و تصوف دارد و در كمترین آن‌ها مذاق كلامی دارد، بوعلی‌سینا را به ‌سبب چند مسئله كه یكی از آن‌ها قدم عالم است، تكفیر می‌كند.

-

استدلالهای مختلفی به صورت مستقل در فلسفه و کلام، برای اثبات صفات صانع قدیم  پس از اثبات وجود واجب الوجود، از سوی حکماء و متکلمین مطرح گردیده است. محور کلی بحث در صفت قادریت برای خداوند متعال در سه بخش مفهوم شناسی کلمه ی قدرت، اثبات اصل صفت قادر برای خداوند متعالو اثبات قادریت خداوند بر هر مقدوری می باشد.

صفت قادر از صفات ثبوتیه کمالیه خالق متعال است که در آثار کلامی به صورت مبسوط  از آن در قالب اثبات اصل صفت قادریت و حیطه ی مطلق قدرت خداوند متعال بحث شده است.بحث از صفت قادریت از آن جهت مورد اهمیت است که برخی شبهات ناشی از عدم درک مفهوم و ماهیت قدرت نسبت به خالق و مخلوق و عدم تعمق در اصول عقلی بکار رفته در استدلالهای کلامی موجبات انحراف فکری برخی از شخصیتهای کلامی در اسلام  را موجب شده است و در نتیجه آن، در نزد گروه اندکی از متکلمین مسلمان، افکار سطحی و شرک آلود نسب به صفت قدرت خداوند متعال بر افکار اصیل الهی جایگزین گردید.

خداوند را می‌توان با چشم دل دید و با آثار شگفت‌آور او را شناخت؛ اما او به چنگ چشم مادی و حسی نمی‌آید.

شناخت خدا از طریق ذات او امری محال است؛ چون انسان محدود، توانایی درک موجودی که نامحدود است را ندارد.

عذاب اخروی دائمی برای برخی از گناهکاران که بی‌توبه از دنیا رفته و اصلاح نشده باشند، خلاف عدالت الهی نیست.

اموری که امکان تحقق نداشته باشند، از آنجا که نشدنی هستند، عدم تحقق آن‌ها ربطی به قدرت خداوند ندارد.

خداوند بسیط است، یعنی هیچ کثرتی برای او تصور نمی‌شود و او منزه از هر نوع ترکیب است.

امام خمینی رحمه‌الله‌ با نگاهی توحیدی، رمز پیروزی انقلاب اسلامی را در توکل بر خدا و عنایت ویژه پروردگار می‌دانند.