اسراری عجیب از تولد حضرت زهرا (سلام الله علیها)

با توجه به ولادت با برکت حضرت زهرا (سلام الله علیها) بهتر است گوشه ای از اسرار تولد این بانو را مرور کنیم، و زندگی خودمان را کمی بیشتر با این شخصیت بزرگ پیوند بدهیم.

تکلّم حضرت فاطمه (سلام الله علیها) با مادر خویش در زمان بارداری
هنگامی که حضرت خدیجه (سلام الله علیها)، با پیامبر (صلی الله و علیه و آله) که فردی یتیم و فقیر بود، ازدواج نمود، زنان مکّه از او دوری می‌گزیدند، به او وارد نمی‌شدند و سلام نمی‌کردند. از این‌ رو، حضرت خدیجه (سلام الله علیها) احساس تنهایی می‌نمود. 
زمانی که به فاطمه  باردار شد، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در بطن حضرت خدیجه با او حرف می‌زدند و او را به صبر و شکیبایی دعوت می‌نمودند. حضرت خدیجه حرف زدن فاطمه (سلام الله علیها) با خود را از پیامبر مخفی می‌کرد تا اینکه روزی رسول خدا شنید که حضرت با فاطمه (سلام الله علیها) صحبت می‌کنند. فرمودند: «با چه کسی سخن می‌گویی؟» عرض کرد: جنینی که در شکم من است، پیوسته با من حرف می‌زند و موجب آرامش من می‌شود. 
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) علاوه بر لقب امّ ابیها، مادر خود را نیز در حالت جنینی، به صبر و شکیبایی دعوت می‌نمود.

بشارت به دختر بودن جنین و ادامه نسل با برکت پیامبر (صلی الله و علیه و آله) توسط آن جنین
پیامبر (صلی الله و علیه و آله) به حضرت خدیجه (سلام الله علیها) فرمودند: «هَذَا جَبْرَئِیلُ یُبَشِّرُنِی أَنَّهَا أُنْثَی وَ أَنَّهَا النَّسَمَۀُ الطَّاهِرَۀُ الْمَیْمُونَۀُ وَ أَنَّ اللهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی سَیَجْعَلُ نَسْلِی مِنْهَا وَ سَیَجْعَلُ مِنْ نَسْلِهَا أَئِمَّۀً فِی الْأُمَّۀِ یَجْعَلُهُمْ خُلَفَاءَهُ فِی أَرْضِهِ بَعْدَ انْقِضَاءِ وَحْیِهِ؛ جبرئیل به من خبر داد که آن جنین دختر است و نسلی پاک و مطهّر دارد و خداوند متعال نسل مرا از ذریّه او قرار خواهد داد و از نسل او امامانی خواهند آمد که پس از من و بعد از اتمام وحی، خلیفه‌های الهی بر روی زمین خواهند بود».
نکته مهمّ این قسمت، آن است که معمولاً نسل هر فردی از طریق فرزند ذکور وی ادامه می‌یابد و اصطلاحاً به کسی که فرزند پسر ندارد، ابتر می‌گویند؛ ولی از رازهای دیگر وجود مقدّس حضرت زهرا (سلام الله علیها) این است که در آن جامعه جاهلی و دیدگاهی که نسبت به دختر داشتند، نسل برترین انسان جهان هستی از طریق او ادامه می‌یابد و خلیفه‌های الهی از دامن او رشد یافته و زمینه‌ساز سعادت انسانی می‌گردند.

حضور چهار زن برتر جهان هنگام تولّد
هنگامی که زمان فارغ شدن و وضع حمل زنی می‌رسد، معمولاً زن‌ها برای کمک به او می‌شتابند؛ ولی هنگامی که حضرت خدیجه (سلام الله علیها) به زنان قریش و بنی‌هاشم پیغام کمک فرستاد، آنها با کینه‌ای که از ازدواج ایشان با پیامبر (صلی الله و علیه و آله) به دل داشتند، از کمک به او سر باز زدند و به یاری او نیامدند. در این هنگام، خدایی که تمام مقدّمات و برنامه‌ریزی خود را برای تولّد این بانو، آماده و مهیّا ساخته بود، رسولان خود را برای یاری فرستاد: 
«دَخَلَ عَلَیْهَا أَرْبَعُ نِسْوَۀٍ طِوَالٍ کَأَنَّهُنَّ مِنْ نِسَاءِ بَنِی‌هاشِمٍ فَفَزِعَتْ مِنْهُنَّ فَقَالَتْ لَهَا إِحْدَاهُنَّ لَا تَحْزَنِی یَا خَدِیجَۀُ فَإِنَّا رُسُلُ رَبِّکِ إِلَیْکِ وَ نَحْنُ أَخَوَاتُکِ أَنَا سَارَۀُ وَ هَذِهِ آسِیَۀُ بِنْتُ مُزَاحِمٍ وَ هِیَ رَفِیقَتُکِ فِی الْجَنَّۀِ وَ هَذِهِ مَرْیَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ وَ هَذِهِ صَفْرَاءُ [صَفُورَاءُ] بِنْتُ شُعَیْبٍ؛ چهار زن بلند قامت و نورانی بر او وارد شدند که شبیه، زنان بنی‌هاشم بودند. حضرت خدیجه چون آنها را دید، ترسید. یکی از آنان گفت: ای خدیجه! ناراحت مباش؛ چرا که ما را پروردگارت به سوی تو فرستاده است. ما خواهران تو هستیم؛ من ساره هستم و ایشان آسیه، دختر مزاحم، رفیق تو در بهشت، این مریم، دختر عمران و ایشان صفورا، دختر شعیب است».
چهار زن برتر جهان، همراه حضرت خدیجه (سلام الله علیها) از برای چنین امر مهمّی مأمور شده و کمر به خدمت چنین وجودی بسته بودند.

نورانی‌شدن خانه‌های مکّه و سرتاسر غرب و شرق زمین
«فَلَمَّا سَقَطَتْ إِلَی‏ الْأَرْضِ أَشْرَقَ مِنْهَا النُّورُ حَتَّی دَخَلَ بُیُوتَاتِ مَکَّۀَ وَ لَمْ یَبْقَ فِی شَرْقِ الْأَرْضِ وَ لَا غَرْبِهَا مَوْضِعٌ إِلَّا أَشْرَقَ فِیهِ ذَلِکَ النُّورُ؛ پس هنگامی که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پا به عرصه زمین نهاد، نوری عظیم از ایشان بلند شد تا اینکه این نور به تمام خانه‌های مکّه داخل شد و در شرق و غرب زمین، جایی از این نور خالی نماند».
شکوفه‌ها، شگفت‌زده از طراوات نوزادی شدند که عطر خدا را به همراه داشت و ستارگان، خیره در سیمای طفلی شدند که نور آفریدگار در آن باز تابیده بود و حضرت خدیجه (سلام الله علیها) شادمان از ولادت دختری که بوی عصمت می‌داد و طعم بهشت داشت.

خوراندن آب کوثر به حضرت فاطمه (سلام الله علیها)، شست‌وشو با آن و لباس‌های بهشتی
پس از آنکه حضرت متولّد شد، زنی که در مقابل حضرت خدیجه (سلام الله علیها) بود، آن نوزاد را گرفت، اندکی از آب کوثر که قبلاً توسط حورالعین آماده گشته بود، به او خورانید و در آب کوثر شست‌وشو داد و با دو پارچه سفید رنگ که از شیر، سفید‌تر و از مشک و عنبر خوش‌بوتر بودند، یکی را بر بدن نوزاد و دیگری را بر سر او بست.
این نوزاد همان کوثر، حقیقت خیر فراوان است که خداوند وعده‌اش را به پیامبر (صلی الله و علیه و آله) داده بود که: «ما به تو کوثر عطا می‌کنیم».

شهادت بر توحید، نبوّت و امامت، اوّلین و آخرین رسالت حضرت فاطمه (سلام الله علیها)
نوزاد در بدو تولّد خود، لب به سخن گشود: 
«فَنَطَقَتْ فَاطِمَۀُ (سلام الله علیها) بِشَهَادَۀِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَ أَنَّ أَبِی رسول‌الله (صلی الله و علیه و آله) سَیِّدُ الْأَنْبِیَاءِ وَ أَنَّ بَعْلِی سَیِّدُ الْأَوْصِیَاءِ وَ أَنَّ وُلْدِی سَیِّدُ الْأَسْبَاطِ ثُمَّ سَلَّمَتْ عَلَیْهِنَّ وَ سَمَّتْ کُلَّ وَاحِدَۀٍ مِنْهُنَّ  بِاسْمِهَا؛ خدایی جز الله نیست. پدرم رسول خداست و سرور تمام انبیا. همسرم علی مرتضی (علیه السلام)، سرور تمام اوصیا و فرزندانم حسن و حسین: سرور تمام بنی‌آدم. سپس نام تک‌تک فرزندان [معصومش] را برد و بر آنها سلام کرد».
اینکه دیگران چه می‌اندیشیدند، مهم نیست؛ ما را همین حدیث بس است برای صراط مستقیم. آنهایی که این حدیث را باور ندارند، به سراغ آیات «قرآن کریم» بروند؛ آن هنگام که حضرت مریم (سلام الله علیها) فرزند خود را به روی دست به میان آماج تیر تهمت‌ها و ناسزاها آورد، حضرت عیسی (علیه السلام) لب به سخن گشود و فرمود: «اِنّی عَبدُالله آتانِی الکتابَ و جَعَلَنی نَبیا؛ من بنده خدایم. به من کتاب داده است و مرا پیامبر قرار داده است».
حال چگونه این نوزاد سخن نگوید که خود، دختر اشرف انبیا و همسر و مادر یازده انسان برتر از حضرت عیسی (علیه السلام) است؟

بشارت اهل بهشت برای تولّد حضرت فاطمه (سلام الله علیها)
در بخشی از حدیث آمده است که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به حورالعین بهشتی لبخند زد: «ضَحِکْنَ إِلَیْهَا وَ تَبَاشَرَتِ الْحُورُ الْعِینُ وَ بَشَّرَ أَهْلُ الْجَنَّۀِ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِوِلَادَۀِ فَاطِمَۀَ؛ حورالعین و اهل بهشت یکدیگر را برای تولّد فاطمه(سلام الله علیها) بشارت گفتند».
این‌چنین است که خداوند و بهشت به وجود او افتخار می‌کند. «و َإفتَخَرَ جبرئیلُ بِکَونِهِ مِنهُم؛ جبرئیل از اینکه از آنها (خاندان پیامبر) باشد، افتخار می‌کند».

رشد معجزه‌سان حضرت فاطمه (سلام الله علیها)
«کَانَتْ تَنْمِی فِی کُلِّ یَوْمٍ کَمَا یَنْمِی الصَّبِیُّ فِی شَهْرٍ وَ فِی شَهْرٍ کَمَا یَنْمِی الصَّبِیُّ فِی سَنَۀٍ؛
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در هر روز به ‌اندازه‌ای رشد می‌کردند که بچّه‌های دیگر در ماه به آن اندازه رشد می‌کنند و هر ماه تا به حدّی که بچّه‌های دیگر در یک سال».

اذان و اقامه گفتن پیامبر (صلی الله و علیه و آله) در گوش حضرت فاطمه (سلام الله علیها)
از حضرت علی (علیه السلام) روایت شده: 
«هنگامی که فاطمه (سلام الله علیها) متولّد شد، پیامبر (صلی الله و علیه و آله) وارد شد و در گوش راست حضرت فاطمه (سلام الله علیها) اذان و در گوش چپ او اقامه گفت و پیامبر
(صلی الله و علیه و آله) با هر کس مانند این انجام داد، از شیطان در امان ماند».

منبع: سایت موعود.