عصبانیت یه آتیش وحشتناکه که تمام کارهای خوب ما رو تبدیل به دود سیاه و خاکستر بیارزش میکنه. این آتیش نه تنها هیچ فایدهای نداره، بلکه ما رو به سرفه و سوزش چشم هم میاندازه.
خشم عیبها را آشکار میکند | دوست خوب اون دوستیه که وقتی من دروغ میگم، بهم تذکر بده نه اینکه کمکم کنه تا دروغ بیشتری بگم. وقتی مؤدبانه حرف میزنم تشویقم کنه نه اینکه با مسخره کردن از ادب دورم کنه. اگه عیب و اشتباهی دارم، یواشکی بهم بگه تا درستش کنم، نه اینکه به همه بگه و آبروم رو ببره.
عصبانیت و خشم، دوست صمیمی بعضیهاست، ولی یه دوست بد و یه رفیق نادرست. هرکسی باهاش رفاقت و دوستی کنه بیچاره میشه، پیش همه خراب میشه. میدونید چرااااا؟ خب معلومه! عصبانیت با بدیها گره خورده، دست خشم توی دست دروغ و تهمت و داد و بیداده. وقتی ما با عصبانیت دوست بشیم، دیگران از دستمون ناراحت میشن، اونوقت خیلی سریع از ما دور میشن.
کارهایی مثل ادب، خوش اخلاقی و مهربونی ما رو جلوی بقیه زیبا جلوه میدن، اما به شرط اینکه کنار این آتیش سیاه نباشن.
عصبانیت یه آتیش وحشتناکه که تمام کارهای خوب ما رو تبدیل به دود سیاه و خاکستر بیارزش میکنه. این آتیش نه تنها هیچ فایدهای نداره، بلکه ما رو به سرفه و سوزش چشم هم میاندازه.
حواسمون باشه که بهترین داشتههامون رو کنار این آتیش نذاریم.