ثبات شخصیت

در وجود خود تردید نداریم و آنچه را که با تعبیر «خود» یا «من» از آن یاد می‌کنیم، از آغاز تولد تا پایان عمر یک چیز بوده و هست.
درحالیکه صفات و ویژگی‌های ما، در طول عمر کم و زیاد می‌شود و تغییر می‌کند، ولی آن‌چه را «خود» یا «من» می‌نامیم، همچنان ثابت و پایدار است.
«من» یا «خود» حقیقی غیر از جسم ما و عوارض و آثار آن است، زیرا سلول‌ها یا هرجزء مادی دیگر بدن و آثار مادی آن، دست‌خوش تغییر و تحول است.

همین ثبات شخصیّت، دلیل عقلی بر وجود و استقلال روح است.[1]

---------------------------------------------
[1]. محمود رجبی، انسان‌شناسی، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره، چ22، قم، 1395ش، ص110.