ملائکه

قرآن کریم گمراهی اشخاص را هم به خدا، هم به شیطان و هم به خودِ اشخاص نسبت می‌دهد. در نظر گرفتنِ جهاتِ متفاوت برای این نسبت‌ها، موجبِ رفعِ تعارضِ ظاهری بین آیاتِ قرآن می‌شود.

برای برطرف شدن هرگونه سوء‌برداشت از روایت‌ها، باید به متخصص اسلامی رجوع شود. 

از فضای روایات استفاده می‌شود که ملکوت قبرستان وادی‌السلام، بهشت برزخی مؤمنین بوده و هر مؤمنی پس از مرگ به آن مکان منتقل می‌شود.

امام، محل رفت و آمد ملائکه بوده و تمام اوامر الهی به ایشان عرضه می‌شود.

نقل داستان حضرت ابراهیم در دو سوره «ذاریات» و «هود» اگر چه با نگاه ابتدایی دچار اختلاف است، اما با دقت در آیات این دو سوره، متوجه همپوشانی آنها می‌شویم.

مقصر گناه شیطان در عدم سجده به آدم انتخاب بد و سوء استفاده او از نعمت اختیار بود. اینکه مقصر گناه ابلیس را وجود نور اهل بیت علیهم‌السلام در صُلب حضرت آدم بدانیم، ادعای بهانه‌جویانه است و لوازم عقلی فاجعه‌باری بدنبال دارد.

برای انتظار فرج در بین انسان‌ها، جنیان و فرشتگان که دارای اختیار و سطح بالای شعور هستند، دلایل محکمی داریم و ادعای انتظار فرج در بین حیوانات، گیاهان و جمادات نیز با مطالب دینی ما مسلمانان ناسازگار نیست، هرچند ما کیفیت آن را درک نکنیم.

فرشتگان در عالم بالا از چه چیزی گفت‌وگو می‌کردند که قرآن تصریح کرده که پیامبر(ص) از آن بی‌خبر بود؟!

«برای خدا دو نوع علم است: علم مکنون مخزون که بداء در آن وجود ندارد، و علمی که به پیامبران(ع) و امامان(ع) داده می‌شود». مراد از این روایت چیست؟

ملائکه اختیار دارند، اما چون غصب و شهوت ندارند، هرگز گناهی مرتکب نمی‌شوند.

از نظر عقلی، به دلیل نوع خلقت و بُعد روحی وجود انسان که مجرد و ملکوتی و هم‌سنخ ملائکه است، این ارتباط ممکن می‌شود. از نظر نقلی نیز، آیات مربوط به گفت‌وگوی مریم و ساره با فرشتگان، و ... و روایات مربوط به تمثّل ملائکه برای انسان‌های غیر معصوم وجود دارد.

-فرشتگان موکل بر روزه‌داران برایشان استغفار می‌کنند و وعده قبول توبه و بخشش گناهان را به روزه‌گیران می‌دهند.(امالی صدوق،ص54)