وحی

پیامبران وظیفه دارند تا به تبیین وحی و شریعت الهی بپردازند؛ اما هدایت و ضلالت انسان‌ها به دست خداست.

در پاسخ به این پرسش که آیا خداوند می‌تواند با استفاده از فضای مجازی با پیامبران سخن بگوید؟ باید گفت که «وحی» شیوه‌ای است که خداوند برای سخن گفتن با پیامبران به‌کار می‌گیرد. استفاده از فضای مجازی برای سخن گفتن با پیامبران، به‌معنای آن است که خدا و ادیان الهی این نوع تکنولوژی را پذیرفته‌اند، در حالی‌که چنین چیزی قابل اثبات نیست.

امام هادی علیه‌السلام در زیارت جامعه کبیره، اهل‌بیت (ع) را هم‌سو با قرآن کریم معرفی می‌کند و تمام علوم وحیانی را نزد آنان می‌داند.

انسان حقیقت‌طلب با آنچه از حقایق می‌داند به دنبال شناخت نادانسته‌ها می‌رود. حقیقت‌طلبی به معنای تشکیک در همه چیز و تزلزل در اندیشه نیست.

با توجه به وحی الهی هر مبلغ دین سه وظیفه مهم برعهده دارد: 1. ایجاد محبت بین خالق و مخلوق؛ 2. ناامید نساختن بندگان از درگاه پروردگار؛ 3. معرفت‌افزایی نسبت به امام زمان.

 دنیایی که مزرعه آخرت است و در آن گل‌های رستگاری می‌روید، بدون نظر به آموزه‌هایی که سرچشمه آن‌ها

وحی از خیال و اوهام نیست، بلکه از سرچشمه زلال حقیقت و واقعیت است.

وحی به پیامبر و ارسال شریعت به معنای با واسطه سخن گفتن خداوند با بندگانش است.

خداوند متعال نور است و به وسیله پیامبران علیهم‌السلام مومنان را از تاریکی به سوی نور هدایت می‌کند. معلم، شهید و هر انسانی که در راه رشد انسانیت و آدم‌سازی گام بردارد، همکار انبیای الهی محسوب می‌گردد.

به دلیل نقصان توانایی‌های شناختی انسان، عقل بشری هیچگاه نمی‌تواند جایگزین دین شود و آدمیان تا آخرین روز حیاتشان به دین و مرجعیت آن نیاز دارند.

پذیریش و باور به سخنان شخصی که عصمتش از اشتباه را با عقل به اثبات رسانده‌ایم، نه تنها سفیهانه نیست، بلکه عاقلانه‌ترین کار است.

خداوند با توجه به علم و حکمت مطلق خود، جهان را با نظم و قاعده علی و معلولی آفریده است. رسیدن پیام الهی به انسان توسط واسطه نشانه نیاز خداوند نیست، بلکه نشان دهنده وجود نظم در خلقت پروردگار است.