مطالب دوستان مهدی توحیدیان

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم برای پاسخ به این پرسش به چند نکته باید دقت داشت: یک. خداوند حکیم است و هر چه در قرآن کریم آورده است از روی حکمت و علم بی‌پایان خود آورده است و هیچ‌گونه شکی در آیاتش نیست. دو. بشارت به امامان دوازده‌گانه بعد از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز از مسلّمات و یقینیات است که شیعه و بسیاری از اهل تسنن به آن تصریح کرده‌اند. بر اساس این دو مورد، نیامدن اسامی امامان در قرآن کریم، بی‌شک حکمت‌هایی داشته است که از نگاه ظاهر ما مخفی است؛ ولی به برخی از حکمت‌های ظاهری آن اشاره می‌کنیم: یک. امتحان و آزمایش خداوند می‌فرماید هر چه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود، گوش دهید [حشر: 7] و از او اطاعت کنید [آل‌عمران: 32] و بدون تردید یکی از مهمترین سخنان حضرت، ولایت و امامت امیرالمؤمنین و امامان بعد از ایشان است. پس اگر واقعا کسی اهل اطاعت باشد، باید این سخن حضرت را نیز اطاعت کند، پس به واسطه همین سخن مردم امتحان می‌شوند.[عنکبوت: 2] دو. بر اساس قاعده «کنایه، رساتر از تصریح است»، خداوند متعال با کنایه از ائمه در قرآن کریم سخن گفته است؛ زیرا اگر تصریح به نام می‌کرد، برای آنان مصادیق زیادی تراشیده می‌شد؛ ولی وقتی که قرآن صفات آنها را بیان می‌کند، هیچ کسی نمی‌تواند خود را مصداق آن بداند؛ زیرا به محض اینکه بگوید فلانی امام است، باید همان صفات را در او جستجو کرد. مانند علم، قدرت، ملک و... سه. بی‌شک خیلی از مسائل دیگر در قرآن کریم نیامده است. مانند دو رکعت بودن نماز صبح و... و نیامدن در قرآن کریم دلیل بر نبودن و یا شک و تردید و... نخواهد بود؛ زیرا بسیاری از احکام را خداوند توسط پیامبرش به مردم ابلاغ کرده است. همان‌گونه که همین سؤال را از امام صادق علیه‌السلام پرسیدند و حضرت همین جواب را دادند.[کافی، ج1، ص286] چهار. هرچند برخی می‌خواهند بگویند که نام امیرالمؤمنین علیه‌السلام در قرآن آمده است و به برخی آیات مانند سوره زخرف، آیه4؛ ولی هیچ دلیلی بر این‌گونه موارد وجود ندارد؛ البته برخی روایات ضمیر موجود در آیه را به امام امیرالمؤمنین باز می‌گرداند.[تفسیرقمی، ج1، ص29] برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید.  http://btid.org/node/99783

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم بی‌شک اسامی و لقب‌های زیادی برای حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در روایات وارد شده است. از سویی هیچ کدام از این اسامی و لقب‌ها بدون دلیل بر حضرت اطلاق نشده است. ریحانه، یکی از اسامی حضرت است که به معنای گیاه خوشبو است.  پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌فرماید: «انبیا خوشبو هستند. بوی خوش گلابی از آنان استشمام می‌شود». سپس فرمود: «رَائِحَةُ ابْنَتِي فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ ع رَائِحَةُ السَّفَرْجَلِ وَ الْآس وَ الْوَرْدِ»؛[مستدرک‌الوسایل، ج1 ، ص434] «بوی خوش دخترم فاطمه سلام‌الله‌علیها بوی خوش به و آس [گیاه خوشبو] و گل سرخ است». گیاه «آس» چیست؟  یک. برخی آن را درختی دانسته‌اند که برگ‌های آن معطر و خوشبوست.[لسان‌العرب] دو. برخی گویند «آس» نام عربی درخت «مُورد» است؛ درختی شبیه درخت انار می‌باشد که برگ‌های خوشبو و گل سفید رنگ و خوشبویی دارد.[طب اسلامی، مصطفی نورانی، ج2، ص 36] سه. شاید برخی مراد از آن را همان گل «یاس» دانسته‌اند؛ زیرا شکل ظاهری آن نیز به یاس نزدیک است. نکته دیگر اینکه گل یاس هم خوشبوست و هم نوعی کبودی دارد؛ از این‌رو در اشعار، حضرت را به این گل تشبیه کرده‌اند.  

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم آموزه‌های اسلام دارای دو بخش اساسی است: یک. اصول دین که شامل اعتقادات [اعتقاد به خدا و پیامبران، امامان، عدالت خدا و معاد] است. دو. فروع دین که شامل موارد ده‌گانه است، مانند نماز و روزه و .... . قرآن کریم این دو مورد را در ایمان و عمل صالح، خلاصه کرده است و هر جا ایمان را آورده است، بلافاصله بعد از آن از عمل صالح سخن گفته است؛ زیرا این دو مکمل یکدیگر هستند و انسان با انجام این دو رستگار می‌شود. هرچند هر دو مورد بسیار مهم است؛ ولی از بین این دو بخش، اصول دین که زیربنای افکار و اعتقادات انسان را می‌سازد، مهمتر خواهد بود. بنابراین اگر کسی اصل اعتقاداتش صحیح باشد؛ ولی به دلیل تنبلی و... نماز یا روزه و... را ترک می‌کند، امید نجات این شخص بسیار زیاد است؛ خصوصا که وارثان و فرزندانش، قضای نماز و روزه‌های او را به جای می‌آورند. البته اگر به خاطر بیماری ترک می‌کرده که مؤمن از دنیا رفته است؛ ولی اگر هم تنبلی کرده باز امید نجات دارد. نکته دیگر اینکه کسانی که این اعمال را ترک می‌کنند، دو دسته‌اند:  یک. جاهل قاصر؛ یعنی کسی که حق و احکام دین و شناخت آن به او نرسیده است و کسی نیز نبوده که به او حق را برساند. این اشخاص جاهل قاصرند و معمولا این افراد نجات پیدا می‌کنند.   دو. جاهل مقصر؛ یعنی کسی که حق به او رسیده است؛ ولی به دلائل دیگر مانند سرکشی دربرابر فرمان خدا، آن‌ها را ترک می‌کند. امید نجات این افراد، بسیار اندک است. با توجه به سؤال مطرح شده، این شخصی که از دنیا رفته است، از دسته اول است. برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید.  https://btid.org/fa/news/183248

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم برتری در نظام اسلام و آموزه‌های دینی به چند چیز شناخته می‌شود: یک. تقوا قرآن کریم می‌فرماید: «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُم»؛[حجرات: 13]‏ «بی‌شک گرامی‌ترین شما نزد خداوند، باتقواترین شماست»؛ بنابراین فرق نمی‌کند که سید باشد، یا غیر سید. دو. اطاعت الهی امام رضا علیه‌السلام به برادرش زید، فرمود: آیا تصور کرده‌ای که خداوند آتش را بر ذریه زهرا سلام‌الله‌علیها حرام نموده است؟ این اختصاص به امام حسن و امام حسین علیهماالسلام دارد. اگر فکر می‌کنی که خدا را عصیان می‌کنی و داخل بهشت می‌شوی و موسی‌بن‌جعفر خدا را اطاعت کرد و وارد بهشت شد، پس تو از پدرت برتری [،سخت در اشتباهی]؛ به خدا قسم هیچ شخصی به آنچه نزد خداوند است، جز با طاعت دست نخواهد یافت و تو می‌پنداری با معصیت می‌توان بدان دست یافت؛ چه بدگمان کردی! زید به امام رضا علیه‌السلام گفت: من برادر و پسر پدر شما هستم. حضرت فرمود: «أَنْتَ أَخِي مَا أَطَعْتَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ تو مادامی که خدا را اطاعت کنی، برادر من هستی». [صدوق، عیون اخبارالرضا علیه‌السلام، ج۲، ص۲۳۴] بنابراین ملاک تقوا و اطاعت است؛ هر کسی بیشتر در این دو کار کند، به خدا نزدیک‌تر و مقرب‌تر خواهد بود. پس تا اینجا سید بر غیر سید برتری ندارد؛ ولی می‌توان گفت از دو جهت سادات ازغیر سادات متفاوت هستند: یک. در بین مردم و از نظر اجتماعی شایسته است که نگاه مردم نسبت به سادات و ذریه پیامبر متفاوت باشد؛ زیرا آنان از نسل پیامبر و امامان علیهم‌السلام هستند؛ لذا به سادات خوب، احترام کنند به خاطر خودشان و به سادات بد اخلاق نیز بی‌احترامی نکنند، به خاطر جدشان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و حکم آنان را به خودشان واگذار کنند؛ هرچند سادات نباید این احترام دیگران را به خاطر خودشان بدانند؛ بلکه به خاطر اجدادشان بدانند. همان‌گونه که نگاه جامعه باید نسبت به انسان مؤمن و عالم متفاوت باشد.   دو. از نظر ثواب و عقاب نیز گاهی متفاوت است. امام صادق علیه‌السلام فرمود: «إِنَّ الْحَسَنَ مِنْ كُلِّ أَحَدٍ حَسَنٌ وَ إِنَّهُ مِنْكَ‏ أَحْسَنُ‏ لِمَكَانِكَ‏ مِنَّا وَ إِنَّ الْقَبِيحَ مِنْ كُلِّ أَحَدٍ قَبِيحٌ وَ إِنَّهُ مِنْكَ أَقْبَحُ لِمَكَانِكَ مِنَّا»؛[حلی، رضی‌الدین، العدد القويّة، ص153] «کار نیکو از هر کسی سر بزند نیکوست؛ ولی از تو نیکوتر است؛ به خاطر نسبت و جایگاهت نزد ما اهل‌بیت. و کار بد از هر کسی سر بزند بد است؛ ولی از تو بدتر است به خاطر جایگاهت نزد ما». بنابراین از این‌گونه روایت می‌توان استفاده کرد که گاهی برخی از کارها از بعضی اشخاص، دارای ثواب بیشتر و اگر گناه باشد دارای عقاب بزرگتری هست. اما اینکه شما سیدحسینی هستید، حتما از نوادگان امام حسین علیه‌السلام باشید، معلوم نیست؛ زیرا باید شجره‌نامه شما دیده شود و بر همان اساس پیش رفت؛ چون این موارد در شجره‌نامه سادات ثبت شده است که نسلشان به کدام یک از امامان علیهم‌السلام می‌رسد. وفقکم الله