چشم برزخی امام خمینی و آیت الله خامنه ای

سلام علیکم
ممنون از ارتباط شما با این پایگاه؛ شما نیز خسته نباشید.

✍ داشتن چشم برزخی حالتی است که برای برخی از اولیای الهی پیش می آید. داشتن آن نشان مرتبه بالای عرفانی یا تقوایی نیست.
می دانیم که مدتی حضرت آيت الله بهجت چنین امکانی را داشتند که برای فرار از آن ذکر یا ستار العیوب می گفتند.

✍ در حدیثی امام صادق علیه السلام نقل کردند که آقا رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
قَالَ اللَّهُ مَا تَحَبَّبَ إِلَيَّ عَبْدِي بِشَيْ‏ءٍ أَحَبَّ إِلَيَّ مِمَّا افْتَرَضْتُهُ عَلَيْهِ وَ إِنَّهُ لَيَتَحَبَّبُ إِلَيَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ وَ لِسَانَهُ الَّذِي يَنْطِقُ بِهِ وَ يَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا وَ رِجْلَهُ الَّتِي يَمْشِي بِهَا إِذَا دَعَانِي أَجَبْتُهُ وَ إِذَا سَأَلَنِي أَعْطَيْتُهُ
✍ ترجمه
از پیامبر(صلی الله علیه وآله) روایت شده که خداوند فرمود: اظهار دوستی نکرد بنده من به چیزی دوست داشتنی‌تر از آنچه واجب کردم بر او، و او با نوافل به سوی محبت من می‌آید تا این که من نیز او را دوست بدارم. پس هنگامی که او را دوست بدارم شنوایی او می‌باشم آن گاه که می‌شنود و بینایی او می‌باشم آن گاه که می‌بیند و زبان او می‌باشم آن گاه که سخن می‌گوید و دست او می‌باشم آن گاه که ضربه می‌زند و پای او می‌باشم آن گاه که راه می‌رود، هنگامی که به درگاه من دعا کند اجابت می‌کنم و اگر از من درخواست کند به او می‌دهم. }(ر.ک: المحاسن، احمد بن محمد بن خالد البرقی، ج ۱، ص ۲۹۱ و اصول کافی، کلینی، ج ۲، ص ۳۵۲). این حدیث نه تنها راه چشم برزخی، بلکه راه بدست آوردن چشم، گوش، دست و زبان الهی را یاد آور شده است.

✍کلام آخر
می دانیم که امام خمینی ره در اوج بندگی خدا قرار داشتند و تا نهایت حد ممکن در مسیر انجام واجبات و ترک محرمات و البته به جا آوردن نوافل و مستحبات تلاش داشتند و آیت الله خامنه ای مد ظله نیز به همین امر می پردازند. پس هر چند که به مانند آیت الله بهجت اخبار بهره مندی از چشم برزخی آنها به گوش نرسیده، اما با مفاد حدیث بالا و دقت در سیره این دو بزرگ مرجع تقلید و مقام عظمای ولایت، می توانیم بگوییم آنها نیز از این مطلب بهره مند هستند و حتی بیش از آن را داشته و دارند.