چرا خدا از داشتن دختر ناراحت است؟

پاسخ اجمالی:
این نوع برداشت شما اشتباه است. این سخنان الهی را باید در فضای زن ستیزانه جاهلیت حجاز در آن روزگار تفسیر و تبیین کرد نه به خداوند انگ زن ستیزی زد. چرا که مشرکان می خواستند روسیاهی هایی که برای پدران دختر قائل بودند را به خداوند بچسبانند. ضمن اینکه قرآن اصل فرزند داشتن خدا را به کلی ممتنع دانسته و حتی با نسبت دادن حضرت عیسی به خدا به شدت مخالفت کرده است؟ اینها دلیلی است که نه پسر و نه دختر، خدا هیچ نسبت اینگونه ای را بر خود نمی پسندد.
پاسخ تفصیلی:
پاسخ شما را در چند نکته بیان می کنیم:
۱- این آیات الهی را باید با رویکرد زن ستیزانه حجاز و عصر نزول قرآن دید و تفسیر کرد. در آن روزگار زن هیچ چیزی شمرده نمی شد؛ همچنانکه آمده است:«كنا في الجاهلية لانعد النساء شياًء؛ ما در عصر جاهلیت زنان را چیزی نمی شمردیم.»[ صحيح بخاري، ج۶، ص۶۹] در آن روزگار مرد انسان برتر و درجه یک و زنان و دختران به مانند کالاهایی بودند که حتی آن را به رهن می گذاشتند. در آن روزگار مردانی که صاحب دختر می شدند و پسر نداشتند؛ احساس روسیاهی کرده، به خانه همسایگان پناه برده و حتی روی بازگشت به خانه خود را نداشتند.[رک: البيان و التبيين، ج۱، ص۱۶۳ و ج۳، ص۲۵۰]
در چنین شرایطی مشرکان منظورشان از دختردار بودن خداوند، روسیاه شمردن خدا بوده است و در اصل این آیه اعتراض به این فرهنگ و برداشت و قصد غلط است نه آنکه اگر به خداوند پسران را نسبت می دادند خداوند راضی می شد. درباره نامگذاری فرشتگان با نام زنان نیز مشرکان یک چنین قصدی داشتند. یعنی می خواستند فرشتگان را جنس درجه دو و دسته پایین به حساب آورند.
۲- خداوند در آیات قرآن مجید به عنوان یک اصل کلاً فرزند داشتن خود را انکار کرده است. مثلاً در سوره توحید فرموده است:«لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ [اخلاص/۳] [كسى را] نزاده و زاده نشده است.»
یا در سوره نساء آیه ۱۷۱ خداوند به روشنی نه تنها نسبت داشتن بین خود و حضرت عیسی را منکر شده و این اندیشه را برنتافته است؛ بلکه کلاً صاحب فرزند بودن را انکار کرده و فرموده:«سُبْحَانَهُ أَنْ يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ[نساء/۱۷۱] خدا منزه از آن است كه براى او فرزندى باشد» اگر خداوند نسبت به پسر دار بودن خودش روی خوش نشان می داد می توانستیم برداشت شما را بپذیریم. در حالی که اصلاً اینگونه نیست.
۳- اگر خداوند از زنان تنفر داشت در جای جای قرآن آنان را مورد ستایش قرار نمی داد. مانند ستایش از حضرت مریم(سلام الله علیها) یا آسیه همسر فرعون. در نگاه الهی نه زن برتر از مرد و نه مرد برتر از زن است؛ بلکه این قدرت تقوا و ایمان است که معلوم می کند چه کسی نزد خدا ارجح تر است. همچنانکه فرموده است:« يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ [حجرات/۱۳] اى مردم ما شما را از مرد و زنى آفريديم و شما را ملت ملت و قبيله قبيله گردانيديم تا با يكديگر شناسايى متقابل حاصل كنيد در حقيقت ارجمندترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست بى‏ ترديد خداوند داناى آگاه است.»